ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΙΝΤΡΙΓΚΕΣ ΣΤΗ "ΣΚΙΑ" ΤΟΥ ΕΘΝΑΡΧΗ

Τι κρύβει το μυστήριο με την μεταβίβαση των μετοχών Καραμανλή στον Παπαμιμίκο- Η διάλυση της ΝΔ και οι δανείστριες τράπεζες- Το εικονοστάσι στην Βουλή, η εξεταστική για το μνημόνιο, τα δύο τηλεφωνήματα Σαμαρά- Καραμανλή και οι επιφυλάξεις για την αλλοίωση της φυσιογνωμίας της κεντροδεξιάς.

ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΚΟΤΤΑΚΗ
Οι ειδήσεις που έχουν σημασία για να καταλάβει κανείς τι << ψήνεται >> την κομματική κουζίνα της κεντροδεξιάς παράταξης συνήθως περνούν απαρατήρητες. Η τέχνη των συμβολισμών είναι εξαιρετικά ισχυρή στην συντηρητική << Νέα Δημοκρατία >> - όνομα που ο Καραμανλής έκλεψε από μια φράση του Μάο !- αλλά η αποκρυπτογράφηση της είναι εξαιρετικά δύσκολη . Απαιτείται η γνώση κωδίκων . Σας μεταφέρω δύο εικόνες :

Η πρώτη : Πριν μερικούς μήνες ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ζήτησε από τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να τον απαλλάξει από το μετοχικό πακέτο που διατηρούσε στο όνομα του στο Ινστιτούτο Δημοκρατίας << Κωνσταντίνος Καραμανλής >> και να μεταβιβαστούν οι μετοχές αυτές αυτοδικαίως στον διάδοχο του νυν Πρόεδρο της ΝΔ και πρωθυπουργό. Το αίτημα του έγινε δεκτό κατά το ήμισυ. Ο Καραμανλής ξεφορτώθηκε το 70% των μετοχών του Ινστιτούτου που κατείχε αυτοδικαίως με βάση το καταστατικό του ως πρώην Πρόεδρος του Κόμματος αλλά ο Σαμαράς αρνήθηκε να τις παραλάβει και να γίνει βασικός μέτοχος ενός Ινστιτούτου που φέρει το όνομα << Κωνσταντίνος Καραμανλής >>. Ο ίδιος γνωρίζοντας καλά από τον εκπρόσωπο του στο διοικητικό συμβούλιο Θεόδωρο Βάρδα τα οικονομικά του Ινστιτούτου και τον τρόπο διαχείρισης τους αρνήθηκε μόλις ανέλαβε την αρχηγία να επικυρώσει τους ισολογισμούς του παρελθόντος.

Η μεταβίβαση των μετοχών Καραμανλή έγινε απευθείας στον Γραμματέα του κόμματος Ανδρέα Παπαμιμίκο. Οι παλαιές καραβάνες στον χώρο του ρεπορτάζ της κεντροδεξιάς έσπευσαν να εξαγάγουν το συμπέρασμα ότι η απεμπλοκή Καραμανλή από το Ινστιτούτο σηματοδοτεί και την διαδικασία απεμπλοκής του από την ενεργό πολιτική και την επόμενη Βουλή ενόψει και των διαγραφόμενων μελλοντικών εξελίξεων ( εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας το 2015 ). Το αξίωμα του Προέδρου είναι ασυμβίβαστο με κάθε άλλο έργο, με βάση το Σύνταγμα, ενώ αναγκαία είναι και η αποχή από το βουλευτικό αξίωμα . Άλλοι , γράφτηκε στο διαδίκτυο αυτό , συνέδεσαν την μεταβίβαση μετοχών Καραμανλή με την προοπτική ίδρυσης ενός νέου μεγάλου λαικού κόμματος μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές. Η κινητικότητα που παρατηρείται τελευταία περί το παραδοσιακό κεντροδεξιό think thank Κέντρο Πολιτικής Ερεύνης και Επιμόρφωσης (ΚΠΕΕ) ενίσχυσε την εντύπωση. Τι τελικά ισχύει ; 

Τίποτα από τα παραπάνω. Ούτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας θέλει να γίνει ο Καραμανλής ούτε αρχηγός κόμματος ούτε καν να επιστρέψει σε κεντρικό πολιτικό ρόλο υπό τις συνθήκες που επικρατούν στην χώρα. Τα πράγματα είναι πιθανόν πολύ πιο πεζά από όσο φανταζόμαστε : Και ο πρωθυπουργός αλλά και ο πρώην πρωθυπουργός μεταβιβάζουν τις κομματικές τους μετοχές για νομικούς λόγους πίσω από τους οποίους κρύβεται όμως παρασκήνιο με μεγάλη πολιτική σημασία : Η διάλυση της ΝΔ και ο μετασχηματισμός της μέσω ιδρυτικού συνεδρίου και σύστασης νέου καταστατικού σε << Νέα Ελλάδα >>. 

Σύμφωνα με την νομοθεσία υπόλογος απέναντι στις δανείστριες τράπεζες σε περίπτωση διάλυσης κόμματος είναι ο Πρόεδρος του κόμματος. Ο Καραμανλής ως πρώην δεν ήθελε να είναι και παίρνει τα μέτρα του , ο Σαμαράς ως νυν επίσης , έτσι ο κλήρος έπεσε στον Γραμματέα του κόμματος Ανδρέα Παπαμιμίκο ο οποίος δεν έχει εφεξής ήσυχα βράδια . Τα χρέη της ΝΔ στις τράπεζες , όπως και των άλλων κομμάτων, είναι << βουνό >> και ως ο τελευταίος κατά νόμον υπεύθυνος του κόμματος θα γνωρίσει ζωηρή περιπέτεια μέχρι να απεμπλακεί, πιθανόν με κάποια νομοθετική ρύθμιση. Το μυστήριο που κρύβεται λοιπόν πίσω από την μετοχική σύνθεση του Ινστιτούτου Δημοκρατίας ( μετοχές σε αυτό έχουν και οι Δημήτρης Σιούφας και Σταύρος Δήμας ) είναι η νομική προπαρασκευή για την διάλυση της ΝΔ μετά τις εκλογές. Συμφωνεί ο Καραμανλής με αυτή την προοπτική ; Είτε ναί, είτε όχι πρέπει να θωρακιστεί νομικά, ειδικώς όταν σε αντίθετη περίπτωση υφίστατο τις συνέπειες μιας απόφασης (διάλυση) που δεν έλαβε ο ίδιος . Το ίδιο και ο Σαμαράς, για διαφορετικούς λόγους, όμως . Από την στιγμή που δεν είχε καμία εμπλοκή στην διαχείριση των οικονομικών του κόμματος στο παρελθόν γιατί να είναι υπόλογος έναντι του κυρίου Σάλλα , ως αγοραστού της Αγροτικής Τράπεζας 

; Αυτή είναι η πρώτη εικόνα από το πλούσιο παρασκήνιο που υπάρχει αυτή την εποχή στα σωθικά της κεντροδεξιάς παράταξης.

 Εικόνα δεύτερη . Γραφεία της ΝΔ στη Βουλή. Είναι ανηρτημένα σε αυτά δίκην εικονοστασίου τα πορτραίτα όλων των αρχηγών της παράταξης από το 1974 έως σήμερα. Ο τρόπος που είναι τοποθετημένες οι φωτογραφίες στον τοίχο σηματοδοτούν -σύμφωνα με ορισμένους βουλευτές της ΝΔ - το τέλος του Καραμανλισμού στην παράταξη. Η φωτογραφία του πρωθυπουργού και Προέδρου της ΝΔ βρίσκεται στην κορυφή του εικονοστασίου και από κάτω του σε ίση μοίρα και στο ίδιο ύψος βρίσκονται σε δύο σειρές η φωτογραφία του ιδρυτή της παράταξης Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Γεωργίου Ράλλη, του Ευάγγελου Αβέρωφ, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Μιλτιάδη Έβερτ και του Κώστα Καραμανλή. Για τους αδαείς τρίτους, η ταξιθεσία δεν λέει και πολλά. Για τους μυημένους στα κόλπα και τους κώδικες της συντηρητικής παράταξης , λέει . Αυτός που κάρφωσε τις φωτογραφίες στον τοίχο ήξερε τι έκανε και ήθελε να στείλει μήνυμα. Η παράταξη αλλάζει σελίδα. Εύκολο να συμβούν όλα αυτά ; Το αποτέλεσμα των ευρωκλογών και των εθνικών εκλογών θα το κρίνει. Αν ο πανίσχυρος σήμερα μέσα στο σύστημα και στον διεθνή παράγοντα Σαμαράς πάρει το αποτέλεσμα που θέλει, τότε η επόμενη του επιλογή θα είναι η ίδρυση μιας νέας παράταξης την οποία θα ελέγχει πλήρως << χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος >>, όπως τα αποκαλούν συνεργάτες του . Μεταξύ μας αυτό ήταν το όνειρο του πάντα και η ίδρυση της Πολιτικής Άνοιξης αυτό τον σκοπό εξυπηρετούσε. Ο αστός με το όνομα βαρύ σαν ιστορία πρωθυπουργός ένιωθε το 1993 ασφυκτικά μεταξύ των οικογενειών Καραμανλή και Μητσοτάκη , θεωρούσε ότι δεν έχει τύχη στη ΝΔ όπως είναι δομημένη και γι αυτό απέδρασε χωρίς να περιμένει την ήττα και την διεκδίκηση της αρχηγίας από τον Έβερτ. Η επιστροφή του στην ηγεσία το 2009 βασίστηκε στις δυνάμεις του , στο λαικό του έρεισμα, και στο γεγονός ότι αξιοποίησε έντεχνα την αποστροφή που ένιωθαν σε εκείνη την φάση διακεκριμένα στελέχη της Καραμανλικής φρουράς για την οικογένεια Μητσοτάκη. 

Ο Αχιλλέας Καραμανλής που πρωτοστάτησε στο << πραξικόπημα >> για εκλογή από την βάση ούτε που ήθελε να ακούσει για τους κρητικούς γαμπρούς, ο Πέτρος Μολυβιάτης δεν ξέχασε ποτέ την αναγκαστική παράδοση του Υπουργείου Εξωτερικών στην Ντόρα Μπακογιάννη , ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης <<χρωστούσε >> στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη από την διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού το 1993.

Εάν πάλι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν εξυπηρετεί τον σχεδιασμό του πρωθυπουργού για την ανάδειξη του σε εθνικού ηγέτη της συμπολίτευσης πίσω από τον οποίο συσπειρώνονται μεταρρυθμιστικές δυνάμεις τόσο από την Δεξιά όσο από το κέντρο και την Αριστερά, οι εξελίξεις θα λάβουν εντελώς άλλη μορφή. Νωρίς να πούμε ποιά . Μέχρι να φθάσουμε όμως εκεί και να κριθεί οριστικά και τελεσίδικα αν ο πρωθυπουργός θα έχει την εξουσία να γυρίσει χρονικά την δεξιά παράταξη στον << Συναγερμό >> (όπως του εισηγούνται) , πίσω και από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή έχουμε αρκετό καιρό να διανύσουμε. Στο παρασκήνιο διεξάγεται ένα σιωπηλό μπρά-ντέ-φαίρ με ποικίλλες αφορμές αλλά με τελικό ζητούμενο την << συγκυβέρνηση >> ή μή σαμαρικών-καραμανλικών εντός του κόμματος, λαμβανομένου υπόψιν ότι το μητσοτακικό στρατόπεδο θεωρείται αποδυναμωμένο σύμφωνα με τους συνεργάτες του κυρίου Σαμαρά.

 Πρώτη εστία αντιπαράθεσης υπήρξε η θεωρία των άκρων . Ναί μεν δεν χρησιμοποιείται σήμερα από τον Αντώνη Σαμαρά αλλά αυτό συμβαίνει, όπως εξηγούν οι συνεργάτες του, γιατί εξάντλησε την χρησιμότητα της. << Οι παλαιοί της ΝΔ έκαναν μια αρρωστημένη ανάλυση της πραγματικότητας ζητώντας μας να μην κοντράρουμε τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον βοηθήσουμε να γίνει υπεύθυνη αντιπολίτευση >> λέει σε κατ ιδίαν συνομιλίες του ο θεωρητικός της επανίδρυσης της ΝΔ Χρύσανθος Λαζαρίδης και προσθέτει : << Κάποτε, αρχή έγινε το 1990-1993 , ήμασταν βοηθητική δύναμη του συστήματος για να ξεκουράζουμε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Σήμερα όχι. Πρώτα ανακόψαμε την δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ , μετά της Χρυσής Αυγής και τώρα βγαίνουμε μπροστά με την πολιτική μας πρόταση >>. Δεύτερη εστία υπόγειων σχολίων η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής. Υπήρχαν επιφυλάξεις στην αρχή στο καραμανλικό στρατόπεδο. Μετά αναγνωρίστηκε ότι << του βγαίνει του Αντώνη η κίνηση >>. Τώρα όλοι μαζί βλέπουν ότι η επιρροή της συρρικνώθηκε αλλά ακόμη καταγράφει υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις και περιμένουν τις κάλπες. Τρίτη εστία τα δημοσιεύματα για τις ΜΚΟ εναντίον της διακυβέρνησης Καραμανλή. Έγιναν δεκτά με καχυποψία και τροφοδότησαν σκέψεις για συντονισμένες διαρροές. Δεν δόθηκε συνέχεια . Τέταρτη εστία η ασθενής υποστήριξη υποψηφίων Δημάρχων και Περιφερειαρχών από καραμανλικούς Βουλευτές οι οποίοι δεν πέφτουν και στην φωτιά για να βοηθήσουν , κατά τα λεγόμενα συνεργατών του πρωθυπουργού. Η αλήθεια είναι ότι η..κόκκινη γραμμή που άνοιξε μετά την συνάντηση Σαμαρά – Καραμανλή στο σπίτι του πρώτου στην οδό Μουρούζη στις αρχές Δεκεμβρίου λειτούργησε δύο φορές και για το θέμα της υποστήριξης της υποψηφιότητας Κακλαμάνη από τον Προκόπη Παυλόπουλο και για το ζήτημα της απόσυρσης υποψηφιότητας Τζιτζικώστα. Σαμαράς και Καραμανλής επικοινώνησαν για τα δύο θέματα μέσα σε πολύ καλό κλίμα αλλά στις μέρες μας είναι τόσο ανεξέλεγκτα τα πράγματα ώστε κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει σε κανέναν τίποτε : Ο Τζιτζικώστας πρόλαβε και ανακοίνωσε υποψηφιότητα κινούμενος αυτοβούλως χωρίς να δεχθεί καμία σύσταση ενώ ο Παυλόπουλος εξήγησε και ο ίδιος στον Σαμαρά πως έχει να μιλήσει δέκα χρόνια με τον Άρη και ότι ο Κακλαμάνης είναι ο πολιτικός του φίλος. Παρά ταύτα και σε συννεόηση με τον Καραμανλή ο πρώην Υπουργός Εσωτερικών απέφυγε να πάει στην συγκέντρωση του Νικήτα Κακλαμάνη για να μην δώσει τροφή για σχόλια. Ας προσμετρηθεί και το ό,τι ο Αντώνης Σαμαράς έπεισε στελέχη από το ευρύτερο καραμανλικό περιβάλλον, τους Άρη Σπηλιωτόπουλο και Γιώργο Κουμουτσάκο να είναι υποψήφιοι στις εκλογές. Πονηρή σκέψη . Αντιθέτως κανένα μέλος της οικογένειας Καραμανλή, του σκληρού πυρήνα, όπως ο Κώστας Καραμανλής ο νεότερος δεν δέχθηκε να μετάσχει στο ευρωψηφοδέλτιο . Εστία πέμπτη, άγνωστη μέχρι σήμερα : Η απόφαση του πρωθυπουργού να συστήσει εξεταστική για το μνημόνιο μετά την ίδρυση του νέου κόμματος και την εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ η υπάρξη του οποίου εθεωρείτο μέχρι σήμερα εμπόδιο. Η ιδέα γίνεται δεκτή με καχυποψία γιατί μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα, χωρίς να είναι αυτή η επιδίωξη, να εξισωθούν οι ευθύνες των κυβερνήσεων Παπανδρέου- Καραμανλή. Αυτό πάντως απεδείχθη ότι για την ώρα δεν ισχύει. Οι ευρωβουλευτές της ΝΔ καταψήφισαν με άνωθεν εντολή την έκθεση του κοινοβουλίου για την τρόικα επειδή γινόταν αναφορά σε αυτήν σε Greek Statistics από τη ΝΔ. Eστία έκτη : Η τελευταία ψηφοφορία στην Βουλή μετά την διεξαγωγή της οποίας μειώθηκε η κοινοβουλευτική δύναμη της ΝΔ κατά μία ακόμη έδρα, και κινδύνευσε(βοηθούντος και του Γιώργου Παπανδρέου ) η δεδηλωμένη . Στο Μαξίμου δεν είδαν με θετικό μάτι ούτε ότι ο Νικήτας Κακλαμάνης (μετά τον Βύρωνα Πολύδωρα ) επικαλέστηκε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή προκειμένου να δικαιολογήσει την ψήφο του κατά του πολυνομοσχεδίου , ( ενδεικτική η επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον του η Φωτεινή Πιπιλή ότι αν τον άκουγε ο Εθνάρχης θα του έριχνε μπάτσες ) ούτε ενθουσιάστηκαν με την είδηση ότι ο παραιτηθείς αναπληρωτής Υπουργός Μάξιμος Χαρακόπουλος παρέμεινε επί δύο ώρες στο γραφείο του Κώστα Καραμανλή την ημέρα της ψηφοφορίας. Ωστόσο δεν δόθηκε συνέχεια. Θα μπορούσε κανείς να προσθέσει και πολλά άλλα μικροπεισόδια μα το γεγονός παραμένει ένα : Και οι δύο πλευρές διατυπώνουν κατά καιρούς διακριτικά παράπονα για διάφορα θέματα όχι ωστόσο ικανά να διαταράξουν το κλίμα της ενότητας στον δρόμο για τις εκλογές. Είναι άλλωστε άγνωστο και στους καλά μυημένους αν οι δύο άνδρες έκαναν κάποια συμφωνία μέλλοντος στην συνάντηση τους στην Μουρούζη πριν από μερικούς μήνες. Όλα τα παραπάνω ανήκουν πάντως στην ρουτίνα της καθημερινότητας ενός πολιτικού κόμματος που έχει στις τάξεις του ισχυρές προσωπικότητες όπως οι κύριοι Σαμαράς και Καραμανλής. Ήσσονος σημασίας είναι ακόμη και το θέμα της μετονομασίας του κόμματος σε << Νέα Ελλάδα >>. Η ΝΔ είναι η μόνη μαζί με το ΚΚΕ που δεν έχει αλλάξει ακόμη όνομα, σαράντα χρόνια μετά το 1974. . Το κεντρικό ζήτημα προβληματισμού για την ίδρυση ενός νέου κόμματος είναι η αλλαγή των συσχετισμών και η μεταβολή του κέντρου βάρους. Η τυχόν είσοδος στελεχών από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ όπως οι κύριοι Χρυσοχοίδης, Λοβέρδος, ή τυχόν ένταξη του Ευάγγελου Βενιζέλου στη ΝΔ μέσω Βρυξελλών καθώς και μερικών στελεχών-Βουλευτών της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν θα αλλοίωνε μόνο τους συσχετισμούς αλλά και την ιδεολογική φυσιογνωμία του κόμματος, σύμφωνα με καραμανλικούς Βουλευτές. Δεν είναι τυχαίο ότι διάφορες σελίδες στο διαδίκτυο μιλούν ευθέως για την μετάβαση από τον Καραμανλισμό στον Σαμαρισμό. Όπως και να έχει η τελική τροπή που θα λάβουν οι εξελίξεις στην συντηρητική παράταξη ανεξαρτήτως των προθέσεων του ενός ή του άλλου είναι συνάρτηση δύο πραγμάτων : Του αποτελέσματος των ευρωεκλογών και της διαπραγμάτευσης για το χρέος. Από την έκβαση αυτών των δύο οροσήμων θα κριθούν οι επιλογές του πρωθυπουργού για αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού.

(αναδημοσίευση από το περιοδικό Crash )

  logia Starata