Twitter @EmOikonomidis
Μια από τις βασικές παθογένειες της σημερινής Γερμανίας, είναι η πολιτική άνεση που αισθάνεται η Άνγκελα Μέρκελ να τρέχει σχεδόν χωρίς αντίπαλο για την επανεκλογή της στην Καγκελαρία. Μια Δημοκρατία χωρίς εναλλακτική λύση, είναι εκκωφαντικά προβληματική, και στις εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου για τη Μπούντεσταγκ, η φυσική ηγέτης της σημερινής Ευρώπης, που κατάφερε να διανύσει το σύνολο μιας δύσκολης διαδρομής, γεννημένη στη λάθος πλευρά του Τείχους του Βερολίνου, γνωρίζει καλά ότι ανταγωνίζεται πρωτίστως τον δικό της κακό εαυτό. Και την απάθεια.
Η τελευταία, ως διαρκές σύμπτωμα της προεκλογικής περιόδου, αποτέλεσε “επιθετικό” στρατήγημα της Κεντροδεξιάς. Η Μέρκελ δεν θέλησε μια “βαριά” πολιτική αντιπαράθεση, που θα ανεδείκνυε πιθανότατα και τις μαύρες τρύπες του εθνικού αφηγήματος το οποίο έχει εκπονήσει για τη Γερμανία της επόμενης μέρας. Δεν μπήκε στο βάθος και την ουσία των προβλημάτων, δεν επεδίωξε να ταρακουνήσει τη γερμανική κοινωνία, και φυσικά δεν θα μπορούσε να το κάνει από τη στιγμή που το κεντρικό επιχείρημα της προεκλογικής ρητορικής της είναι η (επίφαση) ευδαιμονίας που βιώνει η χώρα η οποία προκάλεσε δυο Παγκοσμίους Πολέμους, για να τους χάσει ταπεινωτικά και στη συνέχεια να μαζεύει τα συντρίμμια της.
Η στρατηγική της απάθειας στηρίχτηκε σε ακόμη μια κρίσιμη και ενδιαφέρουσα παράμετρο: Την ισοπέδωση των πολιτικών και ιδεολογικών διαχωριστικών γραμμών μεταξύ των κομμάτων, τουλάχιστον των παραδοσιακών σχηματισμών εξουσίας. Η κεντροδεξιά συμμαχία CDU/CSU έχει μετατοπιστεί τόσο… βίαια στον μεσαίο χώρο, ώστε να μην αφήνει παρά ελάχιστα περιθώρια στους Σοσιαλδημοκράτες, ως ιστορική αντιστροφή της πραγματικότητας που ήθελε το SPD επί Γκέρχαρντ Σρέντερ να κυριαρχεί εμφαντικά στη συγκεκριμένη πολιτική και κοινωνική δεξαμενή.
Η… απάθεια φυσικά κομίζει και κινδύνους. Όπως είναι το μειωμένο ενδιαφέρον του εκλογικού σώματος, που οδηγεί σε αντίστοιχα μειωμένη εγρήγορση. Επομένως, και σε περιορισμένη προσέλευση στην κάλπη, που υπό προϋποθέσεις μπορεί να θέσει σε αμφιβολία τη σχεδόν βέβαιη επανάληψη του σημερινού κυβερνητικού συνασπισμού, με το CDU/CSU να μην χρειάζεται κάτι περισσότερο από τις ψήφους του FDP για να διατηρήσει την πλειοψηφία στη νέα Μπούντεσταγκ.
Ο κίνδυνος ενός υποχρεωτικού “Μεγάλου Συνασπισμού” με το SPD δεν έχει εκλείψει, και έτσι η Άνγκελα Μέρκελ προσπαθεί να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους της Κεντροδεξιάς. Όπως συνέβη με την κεντρική ομιλία της σε προεκλογική εκδήλωση στο Τρίερ, χθες το απόγευμα: “Οι εκλογές δεν έχουν τελειώσει. Και δεν πιστεύω ότι οι ηγέτες του SPD λένε την αλήθεια, όταν ισχυρίζονται πως δεν σκοπεύουν να συνεργαστούν με την Αριστερά, ώστε μαζί και με τους Πράσινους να συνθέσουν μια τρικομματική πλειοψηφία. Μην θεωρείτε λοιπόν τίποτα δεδομένο. Κι αν ξυπνήσετε τη Δευτέρα και δεν είμαι Καγκελάριος; Γι’ αυτό χρειάζεται να είμαστε δυνατοί και μάχιμοι ως το τέλος”, δήλωσε η Άνγκελα Μέρκελ.
Η ομιλία της Γερμανίδας Καγκελαρίου είχε… δόσεις Ευρώπης, καθώς επανέλαβε τις πάγιες θέσεις της για την υποχρέωση κάθε κράτους-μέλους να είναι συνεπές στις υποχρεώσεις του, ώστε από κοινού όλοι μαζί να συγκροτήσουν μια ισχυρή Ευρωπαϊκή Ένωση, η στοχοπροσήλωση της ομιλίας της ωστόσο… κρυφοκοίταζε στην καρδιά της γερμανικής κοινωνίας.
“Πέρασαμε τέσσερα καλά χρόνια, όπως λέω πολλέ φορές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι και τα επόμενα τέσσερα θα είναι το ίδια καλά για τη Γερμανία. Δεν πρέπει να διακινδυνεύσουμε όσα κερδίσαμε. Δεν πρέπει να κάνουμε λάθος βήματα. Το μέλλον είναι στο χέρι μας”, ολοκλήρωσε την ομιλία της.
Εννοεί φυσικά με την ίδια στην Καγκελαρία, και χωρίς… βαρίδια στη διακυβέρνηση.
ysterografa.gr
Μια από τις βασικές παθογένειες της σημερινής Γερμανίας, είναι η πολιτική άνεση που αισθάνεται η Άνγκελα Μέρκελ να τρέχει σχεδόν χωρίς αντίπαλο για την επανεκλογή της στην Καγκελαρία. Μια Δημοκρατία χωρίς εναλλακτική λύση, είναι εκκωφαντικά προβληματική, και στις εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου για τη Μπούντεσταγκ, η φυσική ηγέτης της σημερινής Ευρώπης, που κατάφερε να διανύσει το σύνολο μιας δύσκολης διαδρομής, γεννημένη στη λάθος πλευρά του Τείχους του Βερολίνου, γνωρίζει καλά ότι ανταγωνίζεται πρωτίστως τον δικό της κακό εαυτό. Και την απάθεια.
Η τελευταία, ως διαρκές σύμπτωμα της προεκλογικής περιόδου, αποτέλεσε “επιθετικό” στρατήγημα της Κεντροδεξιάς. Η Μέρκελ δεν θέλησε μια “βαριά” πολιτική αντιπαράθεση, που θα ανεδείκνυε πιθανότατα και τις μαύρες τρύπες του εθνικού αφηγήματος το οποίο έχει εκπονήσει για τη Γερμανία της επόμενης μέρας. Δεν μπήκε στο βάθος και την ουσία των προβλημάτων, δεν επεδίωξε να ταρακουνήσει τη γερμανική κοινωνία, και φυσικά δεν θα μπορούσε να το κάνει από τη στιγμή που το κεντρικό επιχείρημα της προεκλογικής ρητορικής της είναι η (επίφαση) ευδαιμονίας που βιώνει η χώρα η οποία προκάλεσε δυο Παγκοσμίους Πολέμους, για να τους χάσει ταπεινωτικά και στη συνέχεια να μαζεύει τα συντρίμμια της.
Η στρατηγική της απάθειας στηρίχτηκε σε ακόμη μια κρίσιμη και ενδιαφέρουσα παράμετρο: Την ισοπέδωση των πολιτικών και ιδεολογικών διαχωριστικών γραμμών μεταξύ των κομμάτων, τουλάχιστον των παραδοσιακών σχηματισμών εξουσίας. Η κεντροδεξιά συμμαχία CDU/CSU έχει μετατοπιστεί τόσο… βίαια στον μεσαίο χώρο, ώστε να μην αφήνει παρά ελάχιστα περιθώρια στους Σοσιαλδημοκράτες, ως ιστορική αντιστροφή της πραγματικότητας που ήθελε το SPD επί Γκέρχαρντ Σρέντερ να κυριαρχεί εμφαντικά στη συγκεκριμένη πολιτική και κοινωνική δεξαμενή.
Η… απάθεια φυσικά κομίζει και κινδύνους. Όπως είναι το μειωμένο ενδιαφέρον του εκλογικού σώματος, που οδηγεί σε αντίστοιχα μειωμένη εγρήγορση. Επομένως, και σε περιορισμένη προσέλευση στην κάλπη, που υπό προϋποθέσεις μπορεί να θέσει σε αμφιβολία τη σχεδόν βέβαιη επανάληψη του σημερινού κυβερνητικού συνασπισμού, με το CDU/CSU να μην χρειάζεται κάτι περισσότερο από τις ψήφους του FDP για να διατηρήσει την πλειοψηφία στη νέα Μπούντεσταγκ.
Ο κίνδυνος ενός υποχρεωτικού “Μεγάλου Συνασπισμού” με το SPD δεν έχει εκλείψει, και έτσι η Άνγκελα Μέρκελ προσπαθεί να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους της Κεντροδεξιάς. Όπως συνέβη με την κεντρική ομιλία της σε προεκλογική εκδήλωση στο Τρίερ, χθες το απόγευμα: “Οι εκλογές δεν έχουν τελειώσει. Και δεν πιστεύω ότι οι ηγέτες του SPD λένε την αλήθεια, όταν ισχυρίζονται πως δεν σκοπεύουν να συνεργαστούν με την Αριστερά, ώστε μαζί και με τους Πράσινους να συνθέσουν μια τρικομματική πλειοψηφία. Μην θεωρείτε λοιπόν τίποτα δεδομένο. Κι αν ξυπνήσετε τη Δευτέρα και δεν είμαι Καγκελάριος; Γι’ αυτό χρειάζεται να είμαστε δυνατοί και μάχιμοι ως το τέλος”, δήλωσε η Άνγκελα Μέρκελ.
Η ομιλία της Γερμανίδας Καγκελαρίου είχε… δόσεις Ευρώπης, καθώς επανέλαβε τις πάγιες θέσεις της για την υποχρέωση κάθε κράτους-μέλους να είναι συνεπές στις υποχρεώσεις του, ώστε από κοινού όλοι μαζί να συγκροτήσουν μια ισχυρή Ευρωπαϊκή Ένωση, η στοχοπροσήλωση της ομιλίας της ωστόσο… κρυφοκοίταζε στην καρδιά της γερμανικής κοινωνίας.
“Πέρασαμε τέσσερα καλά χρόνια, όπως λέω πολλέ φορές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι και τα επόμενα τέσσερα θα είναι το ίδια καλά για τη Γερμανία. Δεν πρέπει να διακινδυνεύσουμε όσα κερδίσαμε. Δεν πρέπει να κάνουμε λάθος βήματα. Το μέλλον είναι στο χέρι μας”, ολοκλήρωσε την ομιλία της.
Εννοεί φυσικά με την ίδια στην Καγκελαρία, και χωρίς… βαρίδια στη διακυβέρνηση.
ysterografa.gr
