Λίγοι και… καλοί, ήταν το διαχρονικό σύνθημα μιας ομάδας
στελεχών της Αριστεράς, που ξεκίνησαν από το ΚΚΕ Εσωτερικού, πιστεύοντας
στο όραμα του Λεωνίδα Κύρκου, περιπλανήθηκαν σε έναν Συνασπισμό που δεν
κατάφερε ποτέ να καταστεί “ώριμος” κληρονόμος, και με αφορμή τη διαδοχή
του Αλέκου Αλαβάνου στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από τον Αλέξη Τσίπρα, άνοιξε
την πόρτα της κοινής στέγης και… την έκλεισε με θόρυβο πίσω της.
Ο Φώτης Κουβέλης και η σημερινή ΔΗΜΑΡ επεδίωξαν πάντοτε να παροσιαστούν ως η Αριστερά της ευθύνης. Η ψύχραιμη Αριστερά. Η Αριστερά που θέλει την Ελλάδα στην Ευρώπη, και δεν διστάζει να το βροντοφωνάξει. Αλλά και να το αποδείξει με πράξεις.
Πριν από έναν χρόνο, η ΔΗΜΑΡ επέλεξε να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση έκτακτης εθνικής ανάγκης, για να διασφαλιστεί η αποτροπή της χρεοκοπίας της χώρας. Η επιστροφή της στον… ορθό δρόμο. Αλλά και για να χαράξει μια σαφή διαχωριστική γραμμή από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο παραμέρισε στο ράφι του λαϊκισμού. Ή τουλάχιστον, αυτό προσπάθησε να κάνει.
Σε αυτόν τον έναν χρόνο ενός πειράματος ξένου προς τα ελληνικά πολιτικά ήθη, και την κουλτούρα… ασυνεννοησίας που μας διακρίνει, η ΔΗΜΑΡ εξελίχτηκε στη συνιστώσα κοινωνικής… αποσυμφόρησης της κυβέρνησης. Με τη διαφορετικότητά της, αλλά πάντοτε με το αίσθημα ευθύνης να μην χάνεται. Στις λεπτομέρειες…
Όλα αυτά άλλαξαν τις τελευταίες μέρες, και ειδικότερα χθες. Το θέμα της ΕΡΤ είναι φυσικά κορυφαίο. Θέμα Δημοκρατίας, θεσμών και… αισθητικής. Κανείς ωστόσο δεν θα ήθελε να καταρρεύσει η κυβέρνηση λόγω της ΕΡΤ. Ούτε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην κρατική τηλεόραση.
Η ΔΗΜΑΡ άντεξε να βάλει την υπογραφή της κάτω από μια σειρά επώδυνων για την κοινωνία και αιματηρών για την οικονομία μέτρων. Κάποια στιγμή θα… έσκαγε, και το θέμα της ΕΡΤ ήταν μια ρεαλιστική, μια επαρκής δικαιολογία.
Μόνο που, ο χειρισμός του απεγκωβλισμού έφερε τη Δημοκρατική Αριστερά και προσωπικά τον Φώτη Κουβέλη, μπροστά σε πολιτικό και στρατηγικό αδιέξοδο. Χάνει, και δεν κερδίζει. Επικαλούμενος δε την προσήλωση στη μεταρρυθμιστική προσπάθεια και την ευρωπαϊκή προοπτική, τείνει να εξελιχτεί σε… ευρωπαϊκή συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.
Και ο ίδιος ο Φώτης Κουβέλης, σχεδόν βέβαιος επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, διάδοχος του Κάρολου Παπούλια, βλέπει να προκύπτουν ρωγμές στο “εθνικό σενάριο” για τον “πρώτο Πρόεδρο από την Αριστερά”.
Έπεσε… μαύρο στην κοινή λογική.
MANOΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / ysterografa.gr
Ο Φώτης Κουβέλης και η σημερινή ΔΗΜΑΡ επεδίωξαν πάντοτε να παροσιαστούν ως η Αριστερά της ευθύνης. Η ψύχραιμη Αριστερά. Η Αριστερά που θέλει την Ελλάδα στην Ευρώπη, και δεν διστάζει να το βροντοφωνάξει. Αλλά και να το αποδείξει με πράξεις.
Πριν από έναν χρόνο, η ΔΗΜΑΡ επέλεξε να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση έκτακτης εθνικής ανάγκης, για να διασφαλιστεί η αποτροπή της χρεοκοπίας της χώρας. Η επιστροφή της στον… ορθό δρόμο. Αλλά και για να χαράξει μια σαφή διαχωριστική γραμμή από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο παραμέρισε στο ράφι του λαϊκισμού. Ή τουλάχιστον, αυτό προσπάθησε να κάνει.
Σε αυτόν τον έναν χρόνο ενός πειράματος ξένου προς τα ελληνικά πολιτικά ήθη, και την κουλτούρα… ασυνεννοησίας που μας διακρίνει, η ΔΗΜΑΡ εξελίχτηκε στη συνιστώσα κοινωνικής… αποσυμφόρησης της κυβέρνησης. Με τη διαφορετικότητά της, αλλά πάντοτε με το αίσθημα ευθύνης να μην χάνεται. Στις λεπτομέρειες…
Όλα αυτά άλλαξαν τις τελευταίες μέρες, και ειδικότερα χθες. Το θέμα της ΕΡΤ είναι φυσικά κορυφαίο. Θέμα Δημοκρατίας, θεσμών και… αισθητικής. Κανείς ωστόσο δεν θα ήθελε να καταρρεύσει η κυβέρνηση λόγω της ΕΡΤ. Ούτε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην κρατική τηλεόραση.
Η ΔΗΜΑΡ άντεξε να βάλει την υπογραφή της κάτω από μια σειρά επώδυνων για την κοινωνία και αιματηρών για την οικονομία μέτρων. Κάποια στιγμή θα… έσκαγε, και το θέμα της ΕΡΤ ήταν μια ρεαλιστική, μια επαρκής δικαιολογία.
Μόνο που, ο χειρισμός του απεγκωβλισμού έφερε τη Δημοκρατική Αριστερά και προσωπικά τον Φώτη Κουβέλη, μπροστά σε πολιτικό και στρατηγικό αδιέξοδο. Χάνει, και δεν κερδίζει. Επικαλούμενος δε την προσήλωση στη μεταρρυθμιστική προσπάθεια και την ευρωπαϊκή προοπτική, τείνει να εξελιχτεί σε… ευρωπαϊκή συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.
Και ο ίδιος ο Φώτης Κουβέλης, σχεδόν βέβαιος επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, διάδοχος του Κάρολου Παπούλια, βλέπει να προκύπτουν ρωγμές στο “εθνικό σενάριο” για τον “πρώτο Πρόεδρο από την Αριστερά”.
Έπεσε… μαύρο στην κοινή λογική.
MANOΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / ysterografa.gr
