Για να τραγουδήσει… η χοντρή, ενθυμούμενοι τη σχετική πρόσφατη αποστροφή της Κριστίν Λαγκάρντ αναφορικά με την κρίση της ευρωζώνης και πιο συγκεκριμένα την πειστική και επαρκή αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος, χρειάζονται και τα κατάλληλα… κίνητρα. Στην προκειμένη περίπτωση, τα κατάλληλα τηλεφωνήματα.
Μπροστά λοιπόν σε ένα Eurogroup που έχει προσλάβει χαρακτηριστικά γνωρίσματα περίπου “do or die”, ο αμερικανικός παράγοντας φαίνεται ότι αποφάσισε να διαδραματίσει τον κομβικό ρόλο που εκ των πραγμάτων του διασφαλίζει η υπεραξία της τελευταίας υπερδύναμης η οποία απέμεινε στον πλανήτη, τουλάχιστον… προ κρίσης.
Όλοι ξέρουν ότι το κλειδί για την υπέρβαση του αδιεξόδου βρίσκεται στον “άβολο συμβιβασμό” της Γερμανίας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Στο πόσο μπορεί να υποχωρήσει κάθε πλευρά, τουλάχιστον στη δεδομένη, σημερινή συγκυρία. Και φυσικά στις υποθήκες που θα βάλει για το μέλλον, ακριβώς για την υποχώρησή της αυτή.
Η Άνγκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές του δράματος, λόγω των βουλευτικών εκλογών για τη Μπούντεσταγκ που έχουν μπροστά τους, τον Σεπτέμβριο του 2013. Μέχρι τότε, η Γερμανία θέλει να αποφύγει την υλοποίηση του αναπόφευκτου “κουρέματος” του ελληνικού χρέους και για τον δημόσιο τομέα της Ευρώπης. Ακόμη καλύτερα, να αποφύγει και τη σχετική συζήτηση, τουλάχιστον σε επίπεδο θεσμικών οργάνων.
Ο Μπαράκ Ομπάμα από την πλευρά του, κατανοεί αυτή την πραγματικότητα. Θέλει να διευκολύνει την Άνγκελα Μέρκελ, τη στιγμή που εκείνη μάλλον έκανε… ό, τι περνούσε από το χέρι της για να κερδίσει ο Μιτ Ρόμνεϊ τις προεδρικές εκλογές της 6ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ; Μάλλον όχι. Ο Πρόεδρος Ομπάμα όμως είναι ρεαλιστής. Και ξέρει να … περιμένει, για να κερδίσει τον πόλεμο, θυσιάζοντας όσες μάχες χρειαστεί.
Έτσι, τις τελευταίες μέρες παρατηρήθηκε έντονη δραστηριοποίηση από την πλευρά της Ουάσινγκτον. Το βάρος των επαφών και των ζυμώσεων το σήκωσε ο Υπουργός Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ, με εγγυήσεις προς την πλευρά της Κριστίν Λαγκάρντ και του ΔΝΤ, από τη στιγμή που οι ΗΠΑ είναι ο… μεγαλομέτοχος του Ταμείου.
Παρενέβη ακόμη, παρασκηνιακά, ο πρόεδρος της Fed Μπεν Μπερνάνκι, με απευθείας τηλεφωνήματα στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, καθώς εκ των πραγμάτων ο ρόλος της Φρανκφούρτης είναι απολύτως κομβικός σε κάθε εξέλιξη.
Το… τελευταίο τηλεφώνημα ωστόσο φαίνεται ότι το είχε ο ίδιος ο Μπαράκ Ομπάμα, με την Άνγκελα Μέρκελ να βρίσκεται στην άλλη άκρη της γραμμής. Οι δυο τους άλλωστε… συνεννοούνται, ως προς το πως μπορούν να εξυπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντά τους, κάθε φορά.
Η λογική λέει ότι η Καγκελάριος έλαβε τις πολιτικές εγγυήσεις που ζητούσε. Και στη συνέχεια τηλεφώνησε στον… Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για τα περαιτέρω. Στο σημερινό Eurogroup, φυσικά.
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / ysterografa.gr
Μπροστά λοιπόν σε ένα Eurogroup που έχει προσλάβει χαρακτηριστικά γνωρίσματα περίπου “do or die”, ο αμερικανικός παράγοντας φαίνεται ότι αποφάσισε να διαδραματίσει τον κομβικό ρόλο που εκ των πραγμάτων του διασφαλίζει η υπεραξία της τελευταίας υπερδύναμης η οποία απέμεινε στον πλανήτη, τουλάχιστον… προ κρίσης.
Όλοι ξέρουν ότι το κλειδί για την υπέρβαση του αδιεξόδου βρίσκεται στον “άβολο συμβιβασμό” της Γερμανίας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Στο πόσο μπορεί να υποχωρήσει κάθε πλευρά, τουλάχιστον στη δεδομένη, σημερινή συγκυρία. Και φυσικά στις υποθήκες που θα βάλει για το μέλλον, ακριβώς για την υποχώρησή της αυτή.
Η Άνγκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές του δράματος, λόγω των βουλευτικών εκλογών για τη Μπούντεσταγκ που έχουν μπροστά τους, τον Σεπτέμβριο του 2013. Μέχρι τότε, η Γερμανία θέλει να αποφύγει την υλοποίηση του αναπόφευκτου “κουρέματος” του ελληνικού χρέους και για τον δημόσιο τομέα της Ευρώπης. Ακόμη καλύτερα, να αποφύγει και τη σχετική συζήτηση, τουλάχιστον σε επίπεδο θεσμικών οργάνων.
Ο Μπαράκ Ομπάμα από την πλευρά του, κατανοεί αυτή την πραγματικότητα. Θέλει να διευκολύνει την Άνγκελα Μέρκελ, τη στιγμή που εκείνη μάλλον έκανε… ό, τι περνούσε από το χέρι της για να κερδίσει ο Μιτ Ρόμνεϊ τις προεδρικές εκλογές της 6ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ; Μάλλον όχι. Ο Πρόεδρος Ομπάμα όμως είναι ρεαλιστής. Και ξέρει να … περιμένει, για να κερδίσει τον πόλεμο, θυσιάζοντας όσες μάχες χρειαστεί.
Έτσι, τις τελευταίες μέρες παρατηρήθηκε έντονη δραστηριοποίηση από την πλευρά της Ουάσινγκτον. Το βάρος των επαφών και των ζυμώσεων το σήκωσε ο Υπουργός Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ, με εγγυήσεις προς την πλευρά της Κριστίν Λαγκάρντ και του ΔΝΤ, από τη στιγμή που οι ΗΠΑ είναι ο… μεγαλομέτοχος του Ταμείου.
Παρενέβη ακόμη, παρασκηνιακά, ο πρόεδρος της Fed Μπεν Μπερνάνκι, με απευθείας τηλεφωνήματα στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, καθώς εκ των πραγμάτων ο ρόλος της Φρανκφούρτης είναι απολύτως κομβικός σε κάθε εξέλιξη.
Το… τελευταίο τηλεφώνημα ωστόσο φαίνεται ότι το είχε ο ίδιος ο Μπαράκ Ομπάμα, με την Άνγκελα Μέρκελ να βρίσκεται στην άλλη άκρη της γραμμής. Οι δυο τους άλλωστε… συνεννοούνται, ως προς το πως μπορούν να εξυπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντά τους, κάθε φορά.
Η λογική λέει ότι η Καγκελάριος έλαβε τις πολιτικές εγγυήσεις που ζητούσε. Και στη συνέχεια τηλεφώνησε στον… Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για τα περαιτέρω. Στο σημερινό Eurogroup, φυσικά.
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / ysterografa.gr
