Δήλωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΕΚΜ,
Παναγιώτη Κουρουμπλή:
«Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για την αποκατάσταση της απώλειας ανταγωνιστικότητας εκτός από την εσωτερική υποτίμηση», είπε σε συνέντευξή του ο Διοικητής της ΤτΕ Γιώργος Προβόπουλος. Η ανταγωνιστικότητα, όπως καλά γνωρίζει, είναι σχετικό μέγεθος και όχι απόλυτο και μετριέται σε σχέση με τους εμπορικούς μας εταίρους, άρα διαμορφώνεται εξίσου και από τις δικές τους πολιτικές. Και μπορεί η Ελλάδα να μην έχει λόγο στην εμπορική πολιτική της Βρετανίας, ως μέλος της Ευρωζώνης όμως έχει λόγο στην πολιτική της Γερμανίας, η οποία συστηματικά αγνοεί τον επίσημο στόχο του 2% που έχει θέσει η ΟΝΕ για τον πληθωρισμό.
Έχει τεκμηριωθεί επαρκώς ότι η επί μακρόν συγκράτηση του γερμανικού μισθολογικού κόστους έναντι του Νότου είναι η αιτία της μειωμένης ανταγωνιστικότητας της περιφέρειας. Η Γερμανία, που πριν από την κρίση είχε πληθωρισμό πολύ μικρότερο του στόχου, ο οποίος μάλιστα κληροδοτήθηκε στην ΕΚΤ από την ίδια τη Γερμανική Κεντρική Τράπεζα, τώρα επιβάλλει στους εταίρους της την εσωτερική υποτίμηση για την αντιμετώπιση των ανισορροπιών της Ευρωζώνης. Ο Martin Wolf γράφει στους «Financial Times»: «Η τρέχουσα διαδικασία προσαρμογής είναι ασύμμετρη, αφού οι χώρες με δυσκολίες αποπληθωρίζουν, ενώ οι χώρες σε καλή κατάσταση δεν πληθωρίζουν. Αυτό δεν είναι νομισματική ένωση. Μοιάζει περισσότερο με αυτοκρατορία».
Ο κ. Προβόπουλος, υπηρετώντας πιστά το αποτυχημένο οικονομικό δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, επιμένει ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές κι ότι ο μόνος τρόπος να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας είναι να καταρρακωθεί η εσωτερική της αγορά. Η δήλωση αυτή λέει περισσότερα για το ελληνικό έλλειμμα δημοκρατίας και εθνικής κυριαρχίας παρά για το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας.
Εν τω μεταξύ, ενώ ακόμη και η Κίνα έχει προχωρήσει σε γενναίες μισθολογικές αυξήσεις, η Γερμανία συνεχίζει το μισθολογικό «ντάμπιγκ» και δέχεται σφοδρή κριτική για αυτό από τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του G20. Η Ελλάδα, διπλά θιγόμενη ως μέλος της ΟΝΕ, καθώς έχει απεμπολήσει την άσκηση νομισματικής πολιτικής χάριν μιας κοινής αγοράς την οποία η Γερμανία δεν σέβεται, επιλέγει τη σιωπή και την παραίτηση. Οι κυβερνώντες ποτέ δεν αξίωσαν να αντιμετωπίζεται η χώρα μας ως ισότιμος εταίρος, ούτε διανοήθηκαν να συμμετάσχουν στις διεργασίες συγκρότησης κοινού μετώπου των φυσικών μας συμμάχων στην κρίση της Ευρωζώνης, δηλαδή των χωρών του Νότου. Αποφάσισαν να παίξουν τον ρόλο του υπάκουου μαθητή, αλλά κατέληξαν να παίζουν τον ρόλο του πειθαρχημένου κατάδικου.
