Άρθρο του Βουλευτή Κώστα Κόλλια
Σε μία περίοδο που οι Έλληνες έχουν χάσει κάθε αισιοδοξία για το παρόν και το μέλλον τους, ύψιστη εθνική ευθύνη, υψηλότερη από οποιαδήποτε επιμέρους οικονομική ή πολιτική στρατηγική, είναι η αποκατάσταση της ελπίδας. Από το 2009 και για δύο χρόνια, η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ αναλώθηκε στη θεμελίωση μιας ανώφελης, ολέθριας και ξενόφερτης κατάστασης. Μένει να αποδειχθεί εάν η αφορμή από την οποία ξεκίνησαν όλα, το φούσκωμα δηλαδή του ελλείμματος το 2009, ήταν ή όχι πλαστή, καθώς και το κατά πόσο γνώριζε ο Γιώργος Παπανδρέου την αλήθεια. Πιστεύω ότι η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα έχει λίγο ως πολύ δοθεί, το έχουν επιβεβαιώσει ο κ. Προβόπουλος, νωρίτερα ο κ. Στρος-Καν. Και πιστεύω ότι η ιστορία θα καταγράψει με μελανά χρώματα αυτή τη διετία ΠΑΣΟΚ.
Ένα από τα αποτελέσματα αυτής της διετίας ήταν ο σχηματισμός της σημερινής Κυβέρνησης. Μιας Κυβέρνηση καθαρά διαχειριστικής, η οποία μοναδικό στόχο έχει να αποφύγει ακόμα χειρότερες συνέπειες από την πολιτική ΠΑΣΟΚ. Ένα από τα όργανα διαχείρισης αυτής της κρίσης ήταν η συμφωνία για το κούρεμα, καθώς και οι όροι που την συνόδευσαν. Από τη στιγμή που επαληθεύτηκαν οι επί δύο χρόνια επισημάνσεις της Νέας Δημοκρατίας ότι η πολιτική ανευθυνότητα του ΠΑΣΟΚ θα οδηγούσε τη χώρα σε χρεοκοπία, η αποδοχή της νέας συμφωνίας μαζί με το κούρεμα ήταν αναπόφευκτη.
Το ζήτημα για τον ελληνικό λαό είναι ότι εδώ και δυόμιση χρόνια ζει υπό καθεστώς κρίσης, πίεσης και φόβου. Μαζί με τα δεινά της ύφεσης που βιώνει ατομικά κάθε Έλληνας, μαζί με την ανασφάλεια για την εργασία, την φτώχεια, τις ανεξόφλητες υποχρεώσεις, την αβεβαιότητα για το μέλλον, οι πολίτες βιώνουν συλλογικά την απαξίωση της χώρας στο εξωτερικό, ζουν υπό τη μόνιμη απειλή της εξόδου από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ανησυχούν για την εθνική μας κυριαρχία σε κάθε επίπεδο, οικονομικό και πολιτικό.
Όλες αυτές οι ανησυχίες και τα αδιέξοδα απαιτούν πολιτική απάντηση. Και απαιτούν μία Κυβέρνηση όχι πλέον διαχειριστική, ούτε περαστική, μία Κυβέρνηση που δεν θα ασχολείται μόνο με την κρίση, αλλά με το αύριο. Οι Έλληνες χρειάζονται ολοκληρωμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης και ελπίδας. Ακούγοντας χθες τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, τον Αντώνη Σαμαρά, αισθάνθηκα ότι αρθρώνεται πλέον ένας πολιτικός λόγος για το μέλλον, με πολλές προτάσεις, με εναλλακτικές, με επιλογές για όλους.
Μιλώντας για ανάπτυξη μίλησε για χειροπιαστά πράγματα. Μίλησε για μια ενεργειακή πολιτική που θα κάνει την Ελλάδα και δίαυλο και επίκεντρο της ενεργειακής πολιτικής στην Ευρώπη. Μίλησε για τον πρωτογενή τομέα, για την ενίσχυση των αγροτών και των κτηνοτρόφων, αλλά και για τη ναυτιλία μας. Μίλησε για ουσιαστική αξιοποίηση των τουριστικών δυνατοτήτων της χώρας μας – μια αξιοποίηση που επιτέλους θα επεκταθεί σε σύγχρονες μορφές τουρισμού για όλη τη διάρκεια του έτους. Και βεβαίως μίλησε για την εσωτερική ασφάλεια και τη μετανάστευση, για την εξωτερική πολιτική, για όλα όσα απαρτίζουν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης.
Όπως προείπα, αυτές οι πολιτικές απαιτούν μία Κυβέρνηση που δεν θα ασχολείται πλέον μόνο με διαχείριση κρίσεων, που δεν θα είναι περαστική, που δεν θα έχει δεμένα τα χέρια. Χρειάζεται Κυβέρνηση νομιμοποιημένη, κυβέρνηση των γρήγορων και καίριων αποφάσεων, που θα εκπροσωπεί με υπευθυνότητα και αξιοπρέπεια την Ελλάδα, που θα υπηρετεί με συνέπεια και συνέχεια τους πολίτες. Και αυτό το έργο μόνο μια ισχυρή, αυτοδύναμη Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να το υποστηρίξει.