Ο Γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής
της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Αρκαδίας, κ.
Ανδρέας Λυκουρέντζος, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης του
ΠΑΣΟΚ έχει τη μορφή καταιγίδας μέτρων τα οποία πλήττουν το δημοσιοϋπαλληλικό
κόσμο και τα μικρά εισοδήματα, αλλά και
επιβάλλουν την εφαρμογή της εργασιακής εφεδρείας με διαδικασίες οι οποίες
οδηγούν σε απολύσεις.
Η Νέα Δημοκρατία εξέφρασε από την αρχή
τη θέση της να θεσπιστεί ένα νέο μισθολόγιο
εξορθολογισμού των αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων, το οποίο να στηρίζεται σε
τέσσερις παραμέτρους: Το βασικό μισθό, την αμοιβή στη βάση της θέσης εργασίας,
τη σύνδεσή της με την απόδοση των εργαζομένων και την ανταμοιβή της επιμόρφωσης.
Επισημάναμε ότι το ενιαίο μισθολόγιο
αποτελεί πρωτίστως βασικό εργαλείο για τη βελτίωση της απόδοσης της δημόσιας
διοίκησης και της αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού. Να είναι, δηλαδή, η κατάληξη μιας εμπεριστατωμένης διαδικασίας, της
οποίας τα προηγούμενα στάδια είναι ο σχεδιασμός της δομής της διοίκησης, η
περιγραφή των θέσεων εργασίας, τα προσόντα τα οποία απαιτούνται, οι
αρμοδιότητες και τα καθήκοντα των υπαλλήλων και, τελικώς, η διαφάνεια στην αξιολόγηση της απόδοσης, μέσω της επίτευξης
συγκεκριμένων στόχων.
Αντιθέτως,
τέτοια προεργασία δεν έχει γίνει από την κυβέρνηση. Με το προτεινόμενο σχέδιο νόμου, η
κυβέρνηση δείχνει ότι δεν έχει διάθεση ουσιαστικής μεταρρύθμισης, αλλά επιβάλλει τη μονοδιάστατη λογική των
οριζόντιων μειώσεων των μισθών των υπαλλήλων. Τελικώς, δεν κάνουν τίποτα
άλλο παρά μόνο περικοπές στις αποδοχές, οι οποίες επιφέρουν βαθύτερη ύφεση στην
οικονομία και καίριο πλήγμα στον ιδιωτικό τομέα.
Η Νέα Δημοκρατία, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου στην
αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή, θα τοποθετηθεί στις επιμέρους διατάξεις».----------------
Ο
Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Εσωτερικών και Δημοσίας Διοίκησης και
Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λάρισας, κ. Χρήστος Ζώης, έκανε την ακόλουθη
δήλωση:
«Η
Κυβέρνηση υπό το κράτος του πανικού παρέδωσε, αργά χθες το βράδυ,
ένα σχέδιο νόμου για το βαθμολόγιο-μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, του
οποίου το περιεχόμενο αν πρέπει να συνοψισθεί σε μια φράση αυτή θα ήταν η
κατεδάφιση της όποιας δημόσιας διοίκησης διαθέταμε έως σήμερα.
Είχαμε
καλέσει, από τον περασμένο Φεβρουάριο, την Κυβέρνηση να αντιληφθεί ότι το
μισθολόγιο πρέπει να είναι η κατάληξη μιας εμπεριστατωμένης διαδικασίας την
οποία και αναπτύξαμε. Δυστυχώς, τέτοια προεργασία συνιστούσε πολυτέλεια για μια
κυβέρνηση της οποίας κύρια χαρακτηριστικά είναι η αβελτηρία, η ασυνέπεια και η
ανικανότητά της να εφαρμόσει ακόμη και αυτά που ρητορικά υπερασπίζεται.
Έτσι, η κυβέρνηση κάνει το πρωτοφανές – παράδοξο.
Βαφτίζει εξορθολογισμό
της λειτουργίας της διοίκησης την ισοπέδωση και απαξίωση του δημοσιοϋπαλληλικού
κόσμου.
Στοχοποιεί
τους υπαλλήλους, καταφεύγοντας σε κοινότοπες διατυπώσεις, που δείχνουν βαθειά
άγνοια της ποιότητας του έμψυχου δυναμικού του δημόσιου τομέα, αφού
φέρεται να αγνοεί ότι ο δημόσιος τομέας λειτούργησε ως ο απόλυτος προορισμός,
όλο το προηγούμενο διάστημα, για υψηλότατης στάθμης στελεχιακό δυναμικό με
τυπικά και ουσιαστικά προσόντα.
Καταργεί
οργανικές θέσεις, αποσυντονίζει, αποδιοργανώνει, καθιστά ελλειμματική
κάθε δυνατότητα, που έχει σήμερα η διοικητική μηχανή, υποσχόμενη ότι -στη
συνέχεια- θα την αναδιοργανώσει και μετά θα ανακατανείμει και θα
επανακατατάξει τις οργανικές θέσεις.
Βάζει
το κάρο μπροστά από το άλογο, αφού μετατρέπει ένα κατεξοχήν εργαλείο διοικητικής
ανάπτυξης, όπως το μισθολόγιο-βαθμολόγιο σε εργαλείο δημοσιονομικής
προσαρμογής.
Με
την επίφαση της λειτουργικότητας της δημόσιας διοίκησης υπόσχεται την καθήλωση,
βαθμολογική και μισθολογική, του υπαλληλικού κόσμου, ισοπεδώνοντας κάθε έννοια
αξιοκρατίας και αγνοώντας τη συνταγματική αρχή της ισότητας.
Δεν
κλείνει, ενώ υπόσχεται το αντίθετο, τον κύκλο της εξάρτησης και των πελατειακών
δικτύων για την εξέλιξη του δημοσιοϋπαλληλικού προσωπικού
Είναι
προφανές πια, ότι η κυβέρνηση, ούτε μπορεί, ούτε θέλει. Μοιάζει με
το βρεγμένο που δεν φοβάται τη βροχή. Και υπό την έννοια αυτή, αγνοεί κάθε
κριτική εποικοδομητική, αλλά και την ανάγκη της Χώρας να διαθέτει
μια διοικητική μηχανή που πραγματικά θα αποτελεί εργαλείο για την οικονομική
ανάπτυξη του τόπου».
