Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Μαστροποί και με την βούλα του δικαστηρίου. Ο χαρακτηρισμός που μόλις μια μέρα πριν είχε χρησιμοποιήσει ο κ. Πάγκαλος για τους πολιτικούς που επί δεκαετίες εκμαύλιζαν – και όσο εξαρτάται από το χέρι τους συνεχίζουν να εκμαυλίζουν – τον λαό, βρήκε χθες την δικαίωσή του. Η ολομέλεια του Αρείου Πάγου αποφάνθηκε υπέρ των προ του 2001 (παρακαλώ) συμβασιούχων και έκρινε ότι πρέπει να μονιμοποιηθούν. Βρισκόμαστε στο 2011, αλλά έχουμε υπόλοιπα από το 1991! Διότι η υπόθεση που εκδικάστηκε αφορούσε σε καθαρίστριες που εργάστηκαν ως συμβασιούχοι μεταξύ του 1991 και του 1998 και είχαν καταθέσει αγωγές πριν από το 2001! Πριν δηλαδή, όπως αποφάνθηκε ο Άρειος Πάγος, από την (περίφημη) συνταγματική αναθεώρηση του 2001, οπότε και δεν ίσχυε η απαγόρευση μονιμοποίησης συμβασιούχων – και επομένως τα δικαστήρια μπορούν να κρίνουν σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία.
Τι έχουμε, λοιπόν, εδώ; Έχουμε μια πολιτική τάξη της οποίας οι πράξεις και παραλείψεις συνεχίζουν να κρίνονται από τα δικαστήρια είκοσι χρόνια μετά, χωρίς οι ίδιοι που προκάλεσαν αυτό το απαράδεκτο χάος να έχουν κριθεί ποτέ πολιτικά.
Οι συμβασιούχοι δεν βρέθηκαν εκεί που βρέθηκαν χωρίς να τους βάλει κάποιος. Οι καθαρίστριες δεν έπιασαν σκούπα και φαράσι χωρίς να τις έχουν στείλει κάποιοι. Είναι οι ίδιοι «κάποιοι», που με την αναθεώρηση του Συντάγματος, το 2001, (άρθρο 103) απαγόρευσαν την μονιμοποίηση συμβασιούχων. Έλαβαν μάλιστα αυτή την απόφαση, ενώ οι συμβασιούχοι, τους οποίους οι ίδιοι είχαν τοποθετήσει, συνέχιζαν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους.
Και ενώ επί δεκαετίες παρίσταναν ότι λύνουν το πρόβλημα της ανεργίας – χωρίς, βέβαια, να κάνουν τίποτε για να αναπτυχθεί η χώρα και να υπάρξουν πραγματικές θέσεις εργασίας – απλώς δημιουργούσαν θέσεις ομηρίας και κομματικής συναλλαγής.
Τώρα, πρέπει (οι ίδιοι) να εφαρμόσουν το Μνημόνιο. Το οποίο επιβάλλει μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις. Ναι, αλλά οι συμβασιούχοι δικαιώθηκαν από τον Άρειο Πάγο. Και χθες πανηγύριζαν και άνοιγαν σαμπάνιες έξω από το ανώτατο δικαστήριο – παρέα με τον γνωστό δικηγόρο τους. (Ο εθνικός ύμνος που ακούστηκε μας μπέρδεψε λίγο, αλλά στη χώρα δεν υπάρχει τίποτε πιο εθνικό από τον... διορισμό).
Οπότε; Οπότε οι μαστροποί δεν μπορούν να εφαρμόσουν ούτε το Μνημόνιο, που επίσης ψήφισαν. Όπως ψήφισαν το Σύνταγμα, όπως ψήφισαν ένα σωρό νόμους που δεν μπόρεσαν ποτέ να εφαρμόσουν. Όπως επέτρεψαν να «προσλαμβάνονται» άνθρωποι με ημερήσιες συμβάσεις.
Φυσικά, όχι μόνο δεν έλυσαν το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά τα χθεσινά στοιχεία αποτελούν κόλαφο (για τους μαστροπούς), όπως και η δικαστική απόφαση. Χθες η ΕΛΣΤΑΤ μας ενημέρωσε ότι η ανεργία τον Ιανουάριο σκαρφάλωσε στο 15,1%.
Επίσης, είναι οι ίδιοι που αναρίθμητες φορές έχουν καλέσει στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας τους ανώτατους δικαστές, προκειμένου να «ενημερωθούν», ώστε μετά να ετοιμάσουν μια έκθεση – μια από τις πολλές που «κοιμούνται» στα αρχεία της Βουλής.
Είναι οι ίδιοι (αυτοί που διόριζαν αβέρτα συμβασιούχους με αντάλλαγμα τις ψήφους τους) που τώρα δηλώνουν χολωμένοι, επειδή οι δικαστές αρνήθηκαν να προσέλθουν, περιφρουρώντας ουσιαστικά την διάκριση των εξουσιών. Την οποία δείχνουν, μέσα στην αλαζονεία τους, να έχουν κάποιοι ξεχάσει.
Φυσικά, είναι οι ίδιοι που δεν μπόρεσαν ποτέ να λύσουν το πρόβλημα των χωματερών, δεν μπόρεσαν ποτέ να εφαρμόσουν τους σχετικούς νόμους που οι ίδιοι ψήφισαν, μοίραζαν δεξιά-αριστερά υποσχέσεις περί μη εφαρμογής των νόμων και τώρα παρακολουθούν τις πολεμικές επιχειρήσεις στην περιοχή της Κερατέας.
Τέλος, είναι οι ίδιοι που συνεχίζουν τον δήθεν κλεφτοπόλεμο κατά της κυβέρνησης που με την ψήφο τους στηρίζουν.
Την ώρα που δεν υπάρχει σάλιο, την ώρα που όλοι μιλούν για αναδιάρθρωση, χθες έστησαν άλλον έναν εσωκομματικό καυγά, σχετικά με το ζήτημα της διαχείρισης των κρατικών διαθεσίμων από τον ΟΔΔΗΧ. Αυτοί δηλαδή που διόριζαν συμβασιούχους, αυτοί που ενέκριναν τον επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ, περνούν τώρα την ώρα τους ανταλλάσσοντας παροιμίες με τον αρμόδιο υφυπουργό.
«Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει», οι μεν. «Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα», ο δε. Ισχύουν και τα δύο. Αλλά για διαφορετικούς λόγους.
Υπό αυτήν την έννοια, δεν αντιλαμβάνεται κανείς για ποιο λόγο συνεδριάζουν και ξανασυνεδριάζουν τα όργανα. Χθες το Πολιτικό Συμβούλιο, σήμερα η Κοινοβουλευτική Ομάδα. Η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί δια της συνεδριάσεως οργάνων και επιτροπών.
Από την άλλη πλευρά, το πρόβλημα είναι γενικό. Και δεν γίνεται ξεσκαρτάρισμα για να ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι. Δεν έχουν μπει κριτήρια για να μοιραστούν οι ταυτότητες στους μαστροπούς.
Εύκολο είναι. Πότε διορίστηκαν αυτοί οι συμβασιούχοι; Τότε και τότε και τότε. Ποιοι τους διόρισαν; Αυτοί και αυτοί και αυτοί. Ποιοι μοίραζαν stage, διαγκωνιζόμενοι μάλιστα μεταξύ τους; Αυτοί και αυτοί και αυτοί. Πάρτε τις ταυτότητες!
Όχι τίποτε άλλο, αλλά να σταματήσουν τουλάχιστον να κυκλοφορούν στα τηλεπαράθυρα, παριστάνοντας τους αθώους του αίματος και υποδυόμενοι τους αποστόλους της Κάθαρσης. Διότι μαστροπούς διαθέτουν όλες ανεξαιρέτως οι παρατάξεις.
Και επιτέλους, πού ακούστηκε βεβαιωμένοι μαστροποί όχι μόνο να μην καταλήγουν στη φυλακή, αλλά να συνεχίζουν να διαφεντεύουν τον δημόσιο βίο της χώρας;
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ
