Σε απόλυτη ρήξη οι σχέσεις της ΑΔΕΔΥ με την κυβέρνηση: Η Συνομοσπονδία, επανέρχεται και ζητά εκ νέου δημοψήφισμα για το «Σύμφωνο του Ευρώ». Καλεί τους εργαζόμενους σε κοινό με τη ΓΣΕΕ συλλαλητήριο την Τρίτη στις 6 το απόγευμα στην πλατεία Κλαυθμώνος στην Αθήνα. Θεωρεί δεδομένο ότι πάμε για απώλεια του δικαιώματος ψήφου στις αποφάσεις της Ε.Ε και ακόμη πιο επαχθούς τύπου αναδιάρθρωσης (πέραν των επιμηκύνσεων κ.ά.). Το τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα - στο οποίο κατά παράδοση πλειοψηφεί το κυβερνόν κόμμα- , ασκεί όχι μόνο κριτική στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και μιλά για αδιέξοδα, αλλά και για έλλειμμα διαφάνειας και δημοκρατίας στις αποφάσεις. Ταυτοχρόνως αντιπροτείνει εναλλακτικές λύσεις εξόδου από την κρίση, με σαφή αίσθηση ότι η σχέση της διοίκησής της με την κυβέρνηση, ξεπέρασαν την «κόκκινη γραμμή». Σε πολλές μάλιστα από τις παρακάτω αναλύσεις και τοποθετήσεις της ΑΔΕΔΥ, φαίνεται να υιοθετούνται προτάσεις κομμάτων της Αριστεράς ή και το αντίστροφο, καθώς πρώτη η ΑΔΕΔΥ, είχε ζητήσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» ή του «ευρώ».
Αναλυτικότερα:
Σε συνέντευξη τύπου που έδωσε η διοίκηση της ΑΔΕΔΥ, άσκησε δριμεία κριτική στην κυβέρνηση ότι «επιδεινώνει σε άγνωστη χρονική κλίμακα τη θέση κάθε εργαζόμενου και συνταξιούχου» και τόνισε ότι «το "ελληνικό" μνημονιακό δεκάμηνο της εσωτερικής υποβάθμισης - υποτίμησης του βιοτικού επιπέδου, ακραίας ανατροπής εργασιακών, ασφαλιστικών, κοινωνικών δικαιωμάτων, επιχειρείται να αποτελέσει το υπόβαθρο του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας στην Ευρώπη. Αποκρύπτεται η κοινωνική καταστροφή, η αποδιάρθρωση των παραγωγικών δυνατοτήτων, η υπονόμευση των αναπτυξιακών πολιτικών και προοπτικών που προκαλείται».
Η ΑΔΕΔΥ υποστηρίζει ότι είναι ανέφικτη η «απαίτηση του Συμφώνου για μείωση του χρέους στο 60% του ΑΕΠ, για μια χώρα το χρέος της οποίας προβλέπεται να φτάσει το 160% του ΑΕΠ (προϋποθέτει πλεονάσματα πάνω από 6% το χρόνο για να μειώνεται κατά 1/20 το χρέος) . Επικαλείται δε τις αντιδράσεις «των πιο ισχυρών συνδικάτων στην Ευρώπη, με πρώτα τα γαλλικά και γερμανικά τα οποία απορρίπτουν το σχέδιο μονιμοποίησης της λιτότητας, μαζικών απολύσεων, συρρίκνωσης των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων- καταγράφουν σοβαρές κοινωνικο-πολιτικές διεργασίες και μεταβολές».
Προτάσεις για έξοδο από την κρίση
Μια ριζικά διαφορετική πολιτική στην Ευρώπη, αντιπροτείνει η ΑΔΕΔΥ θέτοντας και τις πτυχές μιας νέας πολιτικής στρατηγικής για έξοδο από την κρίση στο ευρωπαϊκό επίπεδο οι οποίες θα μπορούσαν να είναι:
- Αναδιοργάνωση της χρηματοδότησης του δημόσιου χρέους των ευρωπαϊκών χωρών, κυρίως του Νότου, με δίκαιη προς όφελος των λαών ρύθμιση και μείωση επιτοκίων και υποχρεώσεων, ανεξάρτητα από τις χρηματαγορές. Η δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής "Τράπεζας Κρατικών Δανείων" ή Ταμείου -αντί μηχανισμών προσωρινού και αντικοινωνικού χαρακτήρα- είναι μια ρεαλιστική πρόταση.
-Η καθιέρωση ευρωομολόγων για τη χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους των ευρωπαϊκών χωρών μέχρι το 60% του ΑΕΠ, καθώς και για τη χρηματοδότηση επενδύσεων.
- Προώθηση πολιτικών εναρμόνισης σε κοινωνικά αποδεκτά επίπεδα των μισθών, των συντάξεων, των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, των κοινών ορίων στη φορολογία, των επιχειρήσεων και της περιουσίας αλλά και της κερδοσκοπίας (π.χ. με την καθιέρωση φόρου επί των συναλλαγών).
«Πάμε για πιο επαχθή αναδιάρθρωση»
Επίσης η ΑΔΕΔΥ υποστηρίζει ότι «ο κίνδυνος να χάσει η χώρα το δικαίωμα ψήφου στις αποφάσεις είναι πλέον ορατός και η επιβολή ενός άλλου -πιο επαχθούς- τύπου αναδιάρθρωσης (πέραν των επιμηκύνσεων κ.ά.) διαφαίνεται πια καθαρά στον ορίζοντα, με εγγυήσεις στη δημόσια περιουσία και ρήτρες παρακράτησης της τάξεως του 0,2% του ΑΕΠ ως ποινή σε περίπτωση απόκλισης από τους νέους δείκτες. Πέρα από το έλλειμμα διαφάνειας για το πώς δημιουργήθηκε το δημόσιο χρέος, τι ευθύνεται και ποιοι κέρδισαν, η αποσιώπηση ότι κατέστη μη ελέγξιμο μετά την χρηματοοιοκονομική κρίση (και όχι εξαιτίας της κοινωνικής πολιτικής) μεγεθύνει το πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό πρόβλημα αναποτελεσματικότητας της φορολογικής, νομισματικής και εμπορικής πολιτικής. Είναι φανερό ότι χωρίς την επαναδιαπραγμάτευση με στόχο την διαγραφή του απεχθούς και τοκογλυφικού μέρους του χρέους, η κατάσταση για τους εργαζόμενους και την οικονομία της χώρας θα είναι δραματική.
Σήμερα είναι απαραίτητη η διαφυγή από προσωρινές και συγκυριακές πολιτικές. Είναι ευδιάκριτο πλέον ότι οικονομική ανάκαμψη χωρίς ανάκαμψη της απασχόλησης, χωρίς βελτίωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και των συντάξεων, χωρίς ανάκαμψη των κοινωνικών πολιτικών, της κοινωνικής ασφάλισης και συνοχής δεν προκύπτει και δεν μπορεί να υπάρξει. Σήμερα επειδή οι εξελίξεις εγείρουν μείζονα ζητήματα σε σχέση και με τις ίδιες τις δημοκρατικές διαδικασίες, η πλήρης ενημέρωση, η συμμετοχή και έκφραση των ευρωπαϊκών λαών για το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας είναι μείζον δημοκρατικό αίτημα. Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. πρώτη είχε θέσει εδώ και δύο περίπου μήνες τη θέση για δημοψήφισμα. Είναι ώρα ειδικά για τη χώρα μας που οδηγείται σε μία μακροχρόνια διαπραγμάτευση με παρανομαστή την πτώση του βιοτικού επιπέδου να υπάρξει δημοψήφισμα και πλήρης ενημέρωση του λαού, των πολιτών για τα προβλήματα, τις αιτίες, τις πολιτικές και τις λύσεις που προτείνονται».
http://www.eklogika.gr/news/4363
Αναλυτικότερα:
Σε συνέντευξη τύπου που έδωσε η διοίκηση της ΑΔΕΔΥ, άσκησε δριμεία κριτική στην κυβέρνηση ότι «επιδεινώνει σε άγνωστη χρονική κλίμακα τη θέση κάθε εργαζόμενου και συνταξιούχου» και τόνισε ότι «το "ελληνικό" μνημονιακό δεκάμηνο της εσωτερικής υποβάθμισης - υποτίμησης του βιοτικού επιπέδου, ακραίας ανατροπής εργασιακών, ασφαλιστικών, κοινωνικών δικαιωμάτων, επιχειρείται να αποτελέσει το υπόβαθρο του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας στην Ευρώπη. Αποκρύπτεται η κοινωνική καταστροφή, η αποδιάρθρωση των παραγωγικών δυνατοτήτων, η υπονόμευση των αναπτυξιακών πολιτικών και προοπτικών που προκαλείται».
Η ΑΔΕΔΥ υποστηρίζει ότι είναι ανέφικτη η «απαίτηση του Συμφώνου για μείωση του χρέους στο 60% του ΑΕΠ, για μια χώρα το χρέος της οποίας προβλέπεται να φτάσει το 160% του ΑΕΠ (προϋποθέτει πλεονάσματα πάνω από 6% το χρόνο για να μειώνεται κατά 1/20 το χρέος) . Επικαλείται δε τις αντιδράσεις «των πιο ισχυρών συνδικάτων στην Ευρώπη, με πρώτα τα γαλλικά και γερμανικά τα οποία απορρίπτουν το σχέδιο μονιμοποίησης της λιτότητας, μαζικών απολύσεων, συρρίκνωσης των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων- καταγράφουν σοβαρές κοινωνικο-πολιτικές διεργασίες και μεταβολές».
Προτάσεις για έξοδο από την κρίση
Μια ριζικά διαφορετική πολιτική στην Ευρώπη, αντιπροτείνει η ΑΔΕΔΥ θέτοντας και τις πτυχές μιας νέας πολιτικής στρατηγικής για έξοδο από την κρίση στο ευρωπαϊκό επίπεδο οι οποίες θα μπορούσαν να είναι:
- Αναδιοργάνωση της χρηματοδότησης του δημόσιου χρέους των ευρωπαϊκών χωρών, κυρίως του Νότου, με δίκαιη προς όφελος των λαών ρύθμιση και μείωση επιτοκίων και υποχρεώσεων, ανεξάρτητα από τις χρηματαγορές. Η δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής "Τράπεζας Κρατικών Δανείων" ή Ταμείου -αντί μηχανισμών προσωρινού και αντικοινωνικού χαρακτήρα- είναι μια ρεαλιστική πρόταση.
-Η καθιέρωση ευρωομολόγων για τη χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους των ευρωπαϊκών χωρών μέχρι το 60% του ΑΕΠ, καθώς και για τη χρηματοδότηση επενδύσεων.
- Προώθηση πολιτικών εναρμόνισης σε κοινωνικά αποδεκτά επίπεδα των μισθών, των συντάξεων, των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, των κοινών ορίων στη φορολογία, των επιχειρήσεων και της περιουσίας αλλά και της κερδοσκοπίας (π.χ. με την καθιέρωση φόρου επί των συναλλαγών).
«Πάμε για πιο επαχθή αναδιάρθρωση»
Επίσης η ΑΔΕΔΥ υποστηρίζει ότι «ο κίνδυνος να χάσει η χώρα το δικαίωμα ψήφου στις αποφάσεις είναι πλέον ορατός και η επιβολή ενός άλλου -πιο επαχθούς- τύπου αναδιάρθρωσης (πέραν των επιμηκύνσεων κ.ά.) διαφαίνεται πια καθαρά στον ορίζοντα, με εγγυήσεις στη δημόσια περιουσία και ρήτρες παρακράτησης της τάξεως του 0,2% του ΑΕΠ ως ποινή σε περίπτωση απόκλισης από τους νέους δείκτες. Πέρα από το έλλειμμα διαφάνειας για το πώς δημιουργήθηκε το δημόσιο χρέος, τι ευθύνεται και ποιοι κέρδισαν, η αποσιώπηση ότι κατέστη μη ελέγξιμο μετά την χρηματοοιοκονομική κρίση (και όχι εξαιτίας της κοινωνικής πολιτικής) μεγεθύνει το πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό πρόβλημα αναποτελεσματικότητας της φορολογικής, νομισματικής και εμπορικής πολιτικής. Είναι φανερό ότι χωρίς την επαναδιαπραγμάτευση με στόχο την διαγραφή του απεχθούς και τοκογλυφικού μέρους του χρέους, η κατάσταση για τους εργαζόμενους και την οικονομία της χώρας θα είναι δραματική.
Σήμερα είναι απαραίτητη η διαφυγή από προσωρινές και συγκυριακές πολιτικές. Είναι ευδιάκριτο πλέον ότι οικονομική ανάκαμψη χωρίς ανάκαμψη της απασχόλησης, χωρίς βελτίωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και των συντάξεων, χωρίς ανάκαμψη των κοινωνικών πολιτικών, της κοινωνικής ασφάλισης και συνοχής δεν προκύπτει και δεν μπορεί να υπάρξει. Σήμερα επειδή οι εξελίξεις εγείρουν μείζονα ζητήματα σε σχέση και με τις ίδιες τις δημοκρατικές διαδικασίες, η πλήρης ενημέρωση, η συμμετοχή και έκφραση των ευρωπαϊκών λαών για το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας είναι μείζον δημοκρατικό αίτημα. Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. πρώτη είχε θέσει εδώ και δύο περίπου μήνες τη θέση για δημοψήφισμα. Είναι ώρα ειδικά για τη χώρα μας που οδηγείται σε μία μακροχρόνια διαπραγμάτευση με παρανομαστή την πτώση του βιοτικού επιπέδου να υπάρξει δημοψήφισμα και πλήρης ενημέρωση του λαού, των πολιτών για τα προβλήματα, τις αιτίες, τις πολιτικές και τις λύσεις που προτείνονται».
http://www.eklogika.gr/news/4363
