Τρίπολη 7-9-2015
Σύμφωνα με τη (συνοπτική) εισήγηση της Τ.Υ. του δήμου Λουτρακίου -Περαχώρας -
Αγ.Θεοδώρων, η τροποποίηση συνίσταται στη διεύρυνση
της γκάμας των επικίνδυνων αποβλήτων (ΕΑ), που θα διαχειρίζεται η
αδειοδοτημένη ήδη μονάδα επεξεργασίας ρυπασμένων
χωμάτων (βρίσκεται μέσα στο χώρο της
ευρύτερης εγκατάστασης και είναι ακόμη στο στάδιο της κατασκευής) με την
προσθήκη και των επικίνδυνων ιλύων «που δημιουργούνται από τη λειτουργία της
μονάδας επεξεργασίας των υγρών
βιομηχανικών αποβλήτων» των υπόψη διυλιστηρίων.
Οι λάσπες θα υφίστανται
αφυδάτωση σε ήδη αδειοδοτημένη
μονάδα, «βιοαποικοδόμηση με τη μέθοδο των βιοσωρών (biopilling)» (χαρακτηρίζεται
και ως εξυγίανση) και στη συνέχεια, εφόσον κριθεί απαραίτητο από την
εταιρεία, «στερεοποίηση/σταθεροποίηση».
Το έτσι επεξεργασμένο απόβλητο «θα διατίθεται σε κατάλληλο αδειοδοτημένο
φορέα διαχείρισης μη επικινδύνων αποβλήτων».
Σε σχέση με τα παραπάνω παρατηρούμε τα εξής:
1. Δεν διευκρινίζεται με ποιο τρόπο
διαχειρίζεται μέχρι τώρα η εταιρεία τις πιο πάνω επικίνδυνες λάσπες. Έχουν
δίκιο λοιπόν οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής που ανησυχούν και μιλούν για
περιβαντολλογικά εγκλήματα της Μότορ-Όϊλ.
2. Η μέθοδος των βιοσωρών ως ολοκληρωμένη
μέθοδος ασφαλούς επεξεργασίας ΕΑ
συνιστάται, σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, για την εξυγίανση των ρυπασμένων με πετρελαιοειδή κατάλοιπα εδαφών ενώ για τις επικίνδυνες λάσπες των διυλιστηρίων
προκρίνονται άλλες, μη βιολογικές,
μέθοδοι. Η διαπίστωση αυτή επαληθεύεται έμμεσα και από τις παρ.1 και 3 της
εισήγησης της ΤΥ, όπου αναδεικνύεται το ευαίσθητο και σύνθετο των σχετικών παρεμβάσεων
και διεργασιών.
3. Η εισήγηση δεν αναφέρει, ίσως ούτε η
ΜΠΕ, με ποιο τρόπο θα γίνεται η
επεξεργασία και τελική διάθεση των επικίνδυνων
στραγγισμάτων, που παράγονται και συλλέγονται στα διάφορα στάδια
επεξεργασίας των επικίνδυνων ιλύων.
4. Το πιο σοβαρό απ’ όλα είναι το
γεγονός ότι δίνεται στην εταιρεία, μέσω της ΜΠΕ, λευκή επιταγή να διαχειρίζεται στην
πράξη κατά το δοκούν την προ-επεξεργασμένη
λάσπη (αυτή που θα προκύπτει ως προκύπτει από την «εξυγίανσή» της μέσω των
βιοσωρών) ως μη επικίνδυνο απόβλητο,
παραδίνοντάς την «σε κατάλληλο αδειοδοτημένο φορέα διαχείρισης μη
επικινδύνων αποβλήτων». Συνεπώς θα πρέπει οπωσδήποτε να ξεκαθαρίζεται στην ΜΠΕ και να διαστασιολογείται
αντίστοιχα η οικεία μονάδα, ώστε το (τελευταίο) στάδιο της σταθεροποίησης /στερεοποίησης,
να είναι υποχρεωτικό. Τέτοιος φορέας ΧΥΤΑ αδειοδοτημένος στη Πελοπόννησο
είναι ο ΧΥΤΑ του Ξυλοκάστρου.
5. Σημειώνεται, τέλος, ότι τα
στερεοποιημένα απόβλητα που περιέχουν επικίνδυνες ουσίας μπορεί, πράγματι, να
διατίθενται σε ΧΥΤΑ μη επικίνδυνων αποβλήτων, με την αυστηρή όμως προϋπόθεση ότι τα αποτελέσματα των τεστ
εκπλυσιμότητας, στα οποία θα πρέπει τακτικά να υποβάλλονται (υπάρχουν
συγκεκριμένες και αναλυτικές προδιαγραφές για τη διενέργειά τους), θα το
επιτρέπουν. Αλλά και τότε τα ειδικά αυτά απόβλητα θα πρέπει, σύμφωνα με τις
ισχύουσες διεθνείς προδιαγραφές που ισχύον και για τη χώρα μας, να διατίθενται σε ξεχωριστό κύτταρο του
ΧΥΤΑ, ώστε να μην αναμειγνύονται με τα κοινά δημοτικά απόβλητα, δεδομένου
ότι κάτι τέτοιο ενισχύει τον κίνδυνο έκπλυσης των επικίνδυνων ουσιών, που έχουν
εγκλωβιστεί στη μάζα των στερεοποιημένων αποβλήτων. Συνεπώς, θα πρέπει από τώρα να προσκομισθεί προσύμφωνο συνεργασίας με αδειοδοτημένο
φορέα υγειονομικής ταφής μη επικίνδυνων αποβλήτων, στον οποίον ο υπόψη φορέας
θα δεσμεύεται ότι θα διαθέτει τα πιο πάνω στερεοποιημένα / σταθεροποιημένα
απόβλητα σε ξεχωριστό κύτταρο του ΧΥΤΑ που διαχειρίζεται, σύννομα αδειοδοτημένο
προς τούτο.
Με βάση τα παραπάνω προτείνουμε, να αποφασίσει το Πε.Συ.:
(α) Την επιστροφή της
ΜΠΕ και την ανασύνταξή της, ώστε
να περιλάβει τα αναφερόμενα στην παρατήρησή μας υπ’ αρ. 4. και
(β) Να προσκομιστεί το προσύμφωνο συνεργασίας της παρατήρησης υπ’ αρ. 5.