Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Εκλογές έγιναν, η κυβέρνηση άλλαξε, οι προγραμματικές δηλώσεις
διαβάστηκαν, αλλά το προαιώνιο ερώτημα παρέμεινε αναπάντητο: Πού θα
βρεθούν τα λεφτά;Οι «πηγές» στις οποίες αναφέρεται η κυβέρνηση είναι θολές, ασαφείς και αβέβαιες.
Οι ομιλίες που ακούστηκαν στη Βουλή θύμιζαν περισσότερο προεκλογικές εξαγγελίες και ακούγονταν απειλητικές, αν λάβουμε υπ’ όψη το κλίμα που επικρατεί στην Ευρώπη και που δεν επιδέχεται καμιά ωραιοποίηση.
Το γενικό κλίμα θυμίζει ημέρες Οκτωβρίου 2009, όταν ο κ. Παπανδρέου και οι περί αυτόν διακήρυσσαν ότι θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους, προκαλώντας την οργή του Αλμούνια και την περίφημη φράση του Γιούνκερ «The game is over».
Αυτή τη φορά μάλιστα, δεν υπάρχει καθόλου χρόνος.
Η χώρα κινδυνεύει να βρεθεί από στιγμή σε στιγμή σε καθεστώς απόλυτης ασφυξίας και… ηρωικά να κατευθυνθεί προς τον τελικό όλεθρο.
Τα πράγματα μάλιστα είναι πολύ χειρότερα, διότι ο μεν Παπανδρέου αναφέρθηκε στην ανάγκη αντιμετώπισης του χρέους – χρησιμοποιώντας την περίφημη φράση του πατέρα του «ή θα αφανίσουμε το χρέος ή αυτό θα αφανίσει το έθνος» - ο δε κ. Τσίπρας εννοεί να μεταφέρει το βάρος του χρέους σε άλλους λαούς, που δεν έχουν καμιά διάθεση να το επωμιστούν.
Δεν υπάρχει καμιά συναίσθηση του κινδύνου, αντίθετα δίνεται η εντύπωση ότι υπάρχει άγνοια κινδύνου.
Και το χειρότερο: Όλα αυτά μεταφέρονται στις πλάτες του λαού, ο οποίος, αν και είχε προειδοποιηθεί, ενημερωθεί και γνώριζε τα πάντα, επέμεινε να ψηφίσει με βάση τη «λογική» ότι τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει αυτά που λέει και θα συμμορφωθεί.
Αυτή η παράμετρος, όμως, δεν λαμβάνεται υπόψη από τους κυβερνώντες, που υποστηρίζουν πως αυτήν την εντολή έλαβαν και αυτήν την εντολή θα εφαρμόσουν.
Δυστυχώς, έτσι όπως πάνε τα πράγματα, η Ιστορία θα επαναληφθεί και μάλιστα σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα.
Διότι για μέτρα ανακούφισης και αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό και κοινωνικά μερίσματα και εντολές του λαού και τήρηση των δεσμεύσεων ακούγαμε και το 2009, αλλά…
Αλλά ύστερα ήλθε το μνημόνιο.
Με τη διαφορά πως αυτή τη φορά, η εξέλιξη μπορεί να είναι πολύ χειρότερη…
Πάντα με… εντολή του λαού!
ελεύθερη ζώνη
