Άρθρο του Χρήστου Α. Κατσαρού (Chris Sintiki)
Στις 17 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε η πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Ως γνωστόν το Σύνταγμα ορίζει ότι μπορούν να γίνουν μέχρι και 3 ψηφοφορίες ∙ κατά την πρώτη και δεύτερη ψηφοφορία ο υποψήφιος Πρόεδρος πρέπει να λάβει τις θετικές ψήφους των 2/3 των Βουλευτών, δηλαδή 200 ψήφους, ενώ κατά τη 3η ψηφοφορία ορίζει ως προβλεπόμενο όριο τα 3/5 του σώματος του Κοινοβουλίου, τουτέστιν 180 θετικές ψήφους. Σε αντίθετη περίπτωση, η Βουλή αυτομάτως διαλύεται και προκηρύσσονται εθνικές εκλογές.
Μετά τον ορισμό της νέας Κυβέρνησης ορίζεται νέα ψηφοφορία κατά την οποία εκλέγεται Πρόεδρος Δημοκρατίας με σχετική πλειοψηφία 151 ψήφων, όσων δηλαδή χρειάζονται για να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης και μία κυβέρνηση.
Ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του κυρίου Δήμα για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και επισήμανε μάλιστα ότι δεν θα αλλάξει το πρόσωπο του υποψηφίου Προέδρου σε καμία από τις τρεις ψηφοφορίες. Είναι όμως ο κύριος Δήμας ο άνθρωπος που θα καταφέρει να συσπειρώσει γύρω του 180 τουλάχιστον βουλευτές για να εκλεγεί; Η προσωπική μας άποψη είναι πως αυτό είναι μάλλον δύσκολο με τις μέχρι τώρα ανακοινώσεις των κομμάτων και των ανεξάρτητων Βουλευτών. Την υποψηφιότητα Δήμα δυσχεραίνουν και οι δηλώσεις του κυρίου Γιούνκερ σε Βελγικό τηλεοπτικό κανάλι σε ό,τι αφορά τις εκλογές στην Ελλάδα περί οικείων προσώπων στην εξουσία, οι οποίες συνιστούν σαφώς ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα στη χώρα. Από την άλλη οι οικονομικές αγορές και οι διάφοροι οικονομικοί οίκοι εκβιαστικά και με την απειλή της εξόδου της χώρας από το Ευρώ και την Ε.Ε πιέζουν ασφυκτικά προς την κατεύθυνση της ‘‘ομαλότητας’’ και της μη προκήρυξης πρόωρων εθνικών εκλογών, γεγονός που κάνει κάποιους βουλευτές να σκέφτονται ότι εφόσον κάτι τέτοιο – ή κάποιο άλλο ζήτημα, όπως η τουρκική προκλητικότητα – αναδειχθεί σε μείζον εθνικό θέμα θα πρέπει να ψηφίσουν θετικά για Πρόεδρο Δημοκρατίας ή και ακόμα να δημιουργηθεί μια Κυβέρνηση ‘‘εθνικής σωτηρίας’’ που θα αναλάβει να διαπραγματευτεί με την Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και πάλι όμως δεν διαφαίνεται να συμπληρώνεται ο μαγικός αριθμός των 180 ψήφων, εξάλλου κανείς δεν δεσμεύει τον κύριο Δήμα να αποχωρήσει οικειοθελώς αν καταλάβει ότι δεν πρόκειται να εκλεγεί και να διευκολύνει την Κυβέρνηση που θα ‘‘αναγκαστεί’’ τελευταία στιγμή να αλλάξει υποψηφιότητα.
Πολιτικά τερτίπια για να εκλεγεί Πρόεδρος από την παρούσα Βουλή ή για να πάμε σε εκλογές και να εκλεγεί Πρόεδρος με μόνο τους κυβερνητικούς Βουλευτές και ποιοι θα είναι αυτοί; Οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις φέρνουν πρώτο, αλλά χωρίς αυτοδυναμία ακόμα και με την σύμπραξη των ΑΝ.ΕΛ και της ΔΗΜ.ΑΡ, τον ΣΥΡΙΖΑ και δεύτερη τη Νέα Δημοκρατία, καθώς τα ποσοστά του ΠΑ.ΣΟ.Κ φαίνεται να είναι στο ναδίρ . Είναι όμως εφικτός ένας τέτοιος κυβερνητικός σχηματισμός ή μήπως κάποιος από τους δύο θα αλλάξει –κάτω από το βάρος των ‘‘εξελίξεων’’
– γλώσσα και προσανατολισμό; Άλλωστε κάτι τέτοιο δεν είναι άγνωστο στα κόμματα, τουναντίον μάλλον. Όπως και να έχει όμως πρέπει να προσεχθούν δύο πράγματα: 1) ο Ελληνικός λαός, ο πάλαι ποτέ κυρίαρχος στο κράτος του, δεν αντέχει άλλη επιβάρυνση ούτε άλλη ταπείνωση και 2) όσο νομότυποι και να είναι οι πολιτικοί ελιγμοί συνιστούν πολιτειακή και πολιτική ανωμαλία αφού γίνονται υπό το βάρος της απειλής της οικονομικής κατάρρευσης σε ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος. Επιπλέον η παραμονή στο Ευρώ που ευαγγελίζεται η πλειονότητα των Βουλευτών προϋποθέτει να μην υπάρχουν καταστάσεις που οδηγούν σε ενάντιες φωνές κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την οικονομική ανάπτυξη τους κράτους και κυρίως με την ευημερία των πολιτών και όχι με απειλές του τύπου grexit. Για πολλοστή φορά θα επαναλάβουμε ότι η Ευρώπη γνώριζε την πλήρη αλήθεια για τα οικονομικά της χώρας όταν την έκανε δεκτή στην Ο.Ν.Ε. ενω θα μπορούσε εφόσον ήταν τέτοιο βάρος να την απορρίψει. Τεχνητό λοιπόν,όπως υποστηρίζουν κάποιοι, ή πραγματικό, όπως υποστηρίζουν κάποιοι άλλοι, το χρέος δεν αναιρεί ούτε τις δικές μας ευθύνες αλλά ούτε και τις ευθύνες των εταίρων μας που έχουν μετατραπεί σε εισαγγελείς και ποδοπατητές της αξιοπρέπειας μας,σε οικονομικούς δικτάτορες θα μπορούσαμε να πούμε, μακριά από το αρχικό ευρωπαϊκό όραμα της ισότητας των λαών-μελών της.
Για το λόγο αυτό η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, είτε αναδειχθεί νέος Πρόεδρος είτε προκηρυχθούν πρόωρες εθνικές εκλογές, έχει μια ιδιαιτερότητα ιδιαιτερότητα : ο γνώμωνας πρέπει να είναι, όχι βουλευτικός θώκος του καθενός ούτε τα συμφέροντα των αγορών, αλλά η ψήφος κατά συνείδηση για το καλό τόσο του κράτους όσο και του Έλληνα πολίτη που η καθημερινότητά του που έχει καταστεί αφόρητη πλέον, ωσεί φορτίον βαρύ.
Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)
Αρθρογράφος - Διεθνής αναλυτής
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Σερραϊκόν Θάρρος, Καθημερινή Εφημερίδα του Ν. Σερρών, Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014,
