«Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε ψυχές.
Κι ό,τι σ΄απόμεινε ακόμη στη ζωή σου, μην τ΄αρνηθείς.
Θυσίασ΄το ως την στερνή πνοή σου …Παλαμάς
Κάπως έτσι έχουμε όλοι στο μυαλό μας το δάσκαλο, τον άνθρωπο που καλλιεργεί τις παιδικές ψυχές με το φως των ιδανικών, της μόρφωσης και της άδολης αγάπης για την πατρίδα. Τον άνθρωπο που γίνεται ο ίδιος φάρος, που με το παράδειγμά του φωτίζει τις ψυχές των εύπλαστων μαθητών του και καθοδηγεί τα βήματά τους .Τους αυριανούς ενηλίκους και πολίτες, που θα διαμορφώσουν τη νέα κοινωνική πραγματικότητα.
Εύσημα λοιπόν σε όσους τιμούν το υψηλό καθήκον, εύσημα σε όσους σέβονται τις παιδικές ψυχές, αγωνιούν για τα συμβαίνοντα στην πατρίδα μας και λαμβάνουν πρωτοβουλίες για την ανακούφιση και διευκόλυνση των κοινωνικά ευπαθών οικογενειών.
Το ακροατήριο των ενηλίκων όπως ανεφέρθη στην ανακοίνωση κι εν προκειμένω το συγκεκριμένο που παρακολουθούσε την επετειακή εκδήλωση, έχει προβληματισθεί για τις επιπτώσεις της κρίσης στην Ελληνική κοινωνία και φυσικά έχει εκφρασθεί είτε δημόσια είτε ιδιωτικά για την κατάσταση στην πατρίδα μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να επικροτήσει μία άτοπη και άκαιρη πρωτοβουλία, με αφορμή άλλο σημαντικό γεγονός για την πατρίδα μας.
Η άριστη προετοιμασία των μαθητών που παρευρίσκονταν στην επετειακή εκδήλωση για την Εθνική επέτειο του 1940, όπου παρουσίασαν με εξαιρετική επιμέλεια και τρόπο, στοιχεία και μνήμες από την ταραγμένη εκείνη περίοδο της πατρίδας μας, πρέπει να έδωσε τη δέουσα απάντηση στην εκπαιδευτικό και στην κομματική κατεύθυνση που έδωσε στην ομιλία της.
elzoni.gr