Του Γρηγόρη Κλαδούχου
Οι κάμερες,
τα φώτα έσβησαν. Η έκθεση Κορινθία 2014 πέρασε στο παρελθόν. Το αν ήταν
επιτυχία εξαρτάται από το περιεχόμενο που δίνει ο καθένας στις λέξεις Έκθεση και Κορινθία.
Οι κάμερες,
τα φώτα έσβησαν. Η έκθεση Κορινθία 2014 πέρασε στο παρελθόν. Το αν ήταν
επιτυχία εξαρτάται από το περιεχόμενο που δίνει ο καθένας στις λέξεις Έκθεση και Κορινθία.
Προηγούμενο
σημείωμά μου (2-10-2012) είχε τίτλο «Έκθεση Κορινθία 2012- στερείται από τη
σκέπη ισχυρού νοήματος που να την δικαιώνει». Λίγο- πολύ επεσήμανα την απουσία
κεντρικής ενοποιητικής ιδέας. Αντιγράφω: «οι
εκθέσεις δεν είναι πλέον μία γραμμική παρουσίαση επιχειρήσεων και προϊόντων.
Είναι ένα σφαιρικό περιβάλλον όπου γεννιούνται κοινότητες, δίκτυα, σχέσεις
μεταξύ επιχειρήσεων, δημόσιων θεσμών και έρευνας… Για τον κοινωνιολόγο Aldo Bonomi οι εκθέσεις συνιστούν αφήγηση στυλ ζωής. Οι
εκθέσεις πλέον κατακτούν ρόλους σύνδεσης μιας περιοχής με τον κόσμο». Και
πρότεινα «η έκθεση να γίνει ένα live event εμπειριών, σχέσεων… ν΄ αναδείξουμε νέους δημιουργούς νέους
δημιουργούς του κορινθιακού πολιτισμικού και παραγωγικού διαμερίσματος… ο
τόπος, το έδαφος της Κορινθίας είναι το υπόβαθρο της Κορινθιακής ταυτότητας».
Α) Σε
μία Κορινθιακή έκθεση οι δήμοι της
Κορινθίας θα έπρεπε να σχεδιάζουν, εκθεσιακές στιγμές παρουσίασης των
διαφορετικοτήτων, θεματικές και αφηγήματα εδαφικών περιοχών, προτάσεις ενός
αναγεννημένου συστήματος, παραγωγικού και πολιτισμικού δικτύου. Β) Οι
περισσότεροι εκθέτες να είναι Κορίνθιοι,
γιατί αυτό δεν συνέβη. Δεν πρέπει να σκεπτόμαστε εντελώς ρηχά την εύρεση
καταναλωτικού κοινού για κάποιους άλλους .
Γίνεται λόγος για τη «μεγαλύτερη μετά
τη Θεσσαλονίκη έκθεση». Άσχετα με το γεγονός του εκφυλισμού της έκθεσης
Θεσσαλονίκης σε ετήσιο πάλκο όπου οι πολιτικοί πουλάνε ψέμα και ελπίδα, ας
δούμε πως ξεκίνησε.
1. Ο θεσμός της ΔΕΘ προερχόταν, εμπνεόταν από
τα Δημήτρια κατά τη Βυζαντινή περίοδο. Αυτό όσον αφορά τη συμβολική πρόσοδο που
απουσιάζει από την Κορινθιακή, που δεν εμπνέεται από ιστορικά, συμβολικά ή
παραγωγικά δεδομένα.
2. Στην οργανωτική επιτροπή της πρώτης
έκθεσης Θεσσαλονίκης μετείχαν ο Δήμος, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων, ο
πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου και άλλοι φορείς. Συναντήθηκαν,
δηλαδή, συνιστώσες του παραγωγικού,
οικονομικού και πολιτικού κεφαλαίου της πόλης. Στην έκθεση της Κορινθίας
απουσιάζει αυτή η σύγκλιση αντίστοιχων
συλλογικών θεσμικών δεδομένων.
Δυστυχώς
, ενώ Κορινθία, Κορινθιακό, σήμαινε
άνοιγμα μιας ταυτότητας στον κόσμο, ταξίδι, πόρος, η Έκθεσή της παραμένει σε μία φτωχή διάσταση.
Όταν το 2008 ο κ. Νανόπουλος έκανε μία δημοσκόπηση και την παρουσίασε στο Επιμελητήριο,
ο διευθύνων σύμβουλος της δημοσκοπικής εταιρείας έλεγε «έχετε παραμελήσει το
όνομα Κορίνθιος». Το Κορίνθιο ή
Κορινθιακό έχει πολλές συνισταμένες, ισχυρή υλική βάση, μεγάλο συμβολικό βάθος.
Και η Έκθεση Κορινθία πρέπει να αντιστοιχεί σε αυτά.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
ΥΠ΄ΟΨΙΝ Κ. Β. Μ.
Κατά
τη διάρκεια της έκθεσης είδα μια πραγματιστική παρέμβαση του κ. Ραψωματιώτη. Μετεκθεσιακά
είδα παρέμβαση του κ. Βασίλη Μπαλάφα με κριτικές ύψους ικανοτήτων και βάθους ανικανοτήτων ευκαιρίας
δοθείσης από την «επιτυχία της έκθεσης».
Στέλεχος της ΝΔ, καταγράφει τον θαυμασμό του για τον κ. Νανόπουλο με τον οποίο
ήταν υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές. Είναι πρόδηλη η αποδυνάμωση της
αντικειμενικότητας των κρίσεων και
αξιολογήσεών του.
Επειδή όμως πρέπει να είμαστε αντικειμενικοί,
ειλικρινείς και δίκαιοι, θα έλεγα ότι αυτό που συμβαίνει με την έκθεση, είναι
μια εσωτερικού χώρου αναβάθμιση αυτού που συμβαίνει στην εμποροπανήγυρι στα
Κιόνια. Είναι τα Κιόνια σε αστική απόχρωση,
σε έκδοση γραβάτας. Μπορείς βέβαια να θεωρείς ότι εφόσον υπάρχουν 120 εκθέτες,
σε σειρά, όπως εναλλαγή καταστημάτων ενός τυχαίου δρόμου μίας πόλης, αυτό είναι
μεγάλο γεγονός. Δυστυχώς, όμως, σε
οποιαδήποτε πόλη αυτή η εναλλαγή είναι ασυνεχής. Παρεμβάλλονται κλειστές πόρτες, πολλές πτωχευμένες
επιχειρήσεις που πιστοποιούν την εικόνα της πραγματικής οικονομίας.
Απαιτείται να μας διαπεράσει η
Κορινθιακή παιδεία, η διανοητική ειλικρίνεια, η απελευθέρωση από δεσμά
κομματισμού, η αποστασιοποίηση από
νομιμοποιητικούς μηχανισμούς της «μεγάλης κεντρικής γαστέρας». Αυτό πρέπει να
το διδάσκουν οι μεγαλύτεροι αλλά και να το κατανοήσουν και οι νέοι.
Η
ελεύθερη σκέψη από δεσμά διανοητικού μεταπρατισμού μπορεί να σχεδιάσει εκθεσιακά σενάρια που θα δικαιώνουν όνομα, ιστορία, και προοπτική για
τις Κορινθιακές επιχειρήσεις. Και σε ευρύτερη κλίμακα, σε εθνικό επίπεδο, να
οργανώσει, διαμορφώσει κανονισμούς,
χρόνους, τόπους, περιεχόμενα, με πιστοποίηση εκθεσιακών δεδομένων.
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΛΑΔΟΥΧΟΣ
ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014