Twitter@EmOikonomidis
Η χθεσινή επέτειος της συμπλήρωσης 4 ετών από την άγαρμπη προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου, που άλλαξε βάναυσα την καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας, και στέρησε από τις “τρέχουσες” γενιές το δικαίωμα να ονειρεύονται και να σχεδιάζουν το μέλλον τους πέρα και μακριά από τη βαριά σκιά της μελαγχολίας, της κατάθλιψης και της μιζέριας, επανέφερε εκ των πραγμάτων στη μνήμη τον διαχρονικό ρόλο του ΠΑΣΟΚ στη διαμόρφωση του dna αυτής της περήφανης και ιστορικά συναρπαστικής χώρας.
Ένα ΠΑΣΟΚ στα χέρια του οποίου η Ελλάδα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία, πρωτίστως ηθική, αξιακή και εθνικών προτεραιοτήτων, και δευτερευόντως στον οικονομικό γκρεμό.
Ένα ΠΑΣΟΚ, που παραμένει κεντρικό πολιτικό πρόβλημα για τον τόπο, τόσο αναφορικά με την ομαλή ροή της καθημερινής διακυβέρνησης, όσο και με την υποψία της αστάθειας που θα προκαλέσει η πιθανολογούμενη “χαμηλή πτήση” του στις διπλές εκλογές του Μαϊου, για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ακόμη κι αν οι δυο τελευταίοι εναπομείναντες του “συστήματος ΠΑΣΟΚ”, ο Γιώργος Καμίνης στον Δήμο Αθηναίων και ο Γιάννης Σγουρός στην Περιφέρεια Αττικής, καταφέρουν να επικρατήσουν των αντιπάλων τους, η προσεκτική ανάγνωση των ποιοτικών τάσεων των δημοσκοπήσεων, αλλά και η αίσθηση του κλίματος που επικρατεί στην κοινωνία, οδηγεί στην εκτίμηση ότι το μόρφωμα της “Ελιάς” θα ζήσει ένα θρίλερ αντίστοιχο με εκείνο που έζησε ο Συνασπισμός στις βουλευτικές εκλογές του 1993: Μέχρι την τελευταία στιγμή, θα δίνει μάχη για να αγγίξει το ποσοστό που θα της επιτρέψει να εκλέξει έστω έναν ευρωβουλευτή, σε αντίθεση με τον Συνασπισμό του 1993, που στην αντίστοιχη δική του μάχη δεν κατάφερε οριακά να μπει στη Βουλή.
Με το ΠΑΣΟΚ εστία αποσταθεροποίησης, στον απόηχο μάλιστα ρητορικής και επιχειρημάτων που δείχνουν ότι το Κίνημα το οποίο ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου αδυνατεί μέχρι και σήμερα να αποδεχτεί την ευθύνη του και να ομολογήσει την “ενοχή” του για το “έγκλημα” στο Καστελόριζο, έχει τη σημασία του να καταγράψουμε την πολιτική διαδρομή του σκληρού πυρήνα της κομματικής βάσης του.
Των ενεργών πολιτών δηλαδή που στις διπλές εκλογές του 2012 βρήκαν στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σήμερα ένα μέρος τους δείχνει να φλερτάρει με το “ΠΑΣΟΚογενές” Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη. Το πολιτικό εγχείρημα του γνωστού δημοσιογράφου άλλωστε, δείχνει να καταγράφει ήδη συστημική δυναμική, και να διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για να εξελιχθεί σε κυβερνητική δύναμη, χωρίς τις παθογένειες και τις νηπιακές ασθένειες του ΣΥΡΙΖΑ.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ… στο Ποτάμι λοιπόν, το “βαθύ” ΠΑΣΟΚ μοιάζει να είναι ακόμη εδώ. Ακριβώς επειδή ο φυσικός φορέας της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα για 35 συναπτά έτη, δεν πέρασε ποτέ από τη δοκιμασία της αυτοκάθαρσης. Με το τίμημα να μην το πληρώνει σήμερα μονάχα το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, αλλά συνολικά μια Ελλάδα που θέλει να γυρίσει σελίδα.
ysterografa.gr
Η χθεσινή επέτειος της συμπλήρωσης 4 ετών από την άγαρμπη προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου, που άλλαξε βάναυσα την καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας, και στέρησε από τις “τρέχουσες” γενιές το δικαίωμα να ονειρεύονται και να σχεδιάζουν το μέλλον τους πέρα και μακριά από τη βαριά σκιά της μελαγχολίας, της κατάθλιψης και της μιζέριας, επανέφερε εκ των πραγμάτων στη μνήμη τον διαχρονικό ρόλο του ΠΑΣΟΚ στη διαμόρφωση του dna αυτής της περήφανης και ιστορικά συναρπαστικής χώρας.
Ένα ΠΑΣΟΚ στα χέρια του οποίου η Ελλάδα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία, πρωτίστως ηθική, αξιακή και εθνικών προτεραιοτήτων, και δευτερευόντως στον οικονομικό γκρεμό.
Ένα ΠΑΣΟΚ, που παραμένει κεντρικό πολιτικό πρόβλημα για τον τόπο, τόσο αναφορικά με την ομαλή ροή της καθημερινής διακυβέρνησης, όσο και με την υποψία της αστάθειας που θα προκαλέσει η πιθανολογούμενη “χαμηλή πτήση” του στις διπλές εκλογές του Μαϊου, για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ακόμη κι αν οι δυο τελευταίοι εναπομείναντες του “συστήματος ΠΑΣΟΚ”, ο Γιώργος Καμίνης στον Δήμο Αθηναίων και ο Γιάννης Σγουρός στην Περιφέρεια Αττικής, καταφέρουν να επικρατήσουν των αντιπάλων τους, η προσεκτική ανάγνωση των ποιοτικών τάσεων των δημοσκοπήσεων, αλλά και η αίσθηση του κλίματος που επικρατεί στην κοινωνία, οδηγεί στην εκτίμηση ότι το μόρφωμα της “Ελιάς” θα ζήσει ένα θρίλερ αντίστοιχο με εκείνο που έζησε ο Συνασπισμός στις βουλευτικές εκλογές του 1993: Μέχρι την τελευταία στιγμή, θα δίνει μάχη για να αγγίξει το ποσοστό που θα της επιτρέψει να εκλέξει έστω έναν ευρωβουλευτή, σε αντίθεση με τον Συνασπισμό του 1993, που στην αντίστοιχη δική του μάχη δεν κατάφερε οριακά να μπει στη Βουλή.
Με το ΠΑΣΟΚ εστία αποσταθεροποίησης, στον απόηχο μάλιστα ρητορικής και επιχειρημάτων που δείχνουν ότι το Κίνημα το οποίο ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου αδυνατεί μέχρι και σήμερα να αποδεχτεί την ευθύνη του και να ομολογήσει την “ενοχή” του για το “έγκλημα” στο Καστελόριζο, έχει τη σημασία του να καταγράψουμε την πολιτική διαδρομή του σκληρού πυρήνα της κομματικής βάσης του.
Των ενεργών πολιτών δηλαδή που στις διπλές εκλογές του 2012 βρήκαν στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σήμερα ένα μέρος τους δείχνει να φλερτάρει με το “ΠΑΣΟΚογενές” Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη. Το πολιτικό εγχείρημα του γνωστού δημοσιογράφου άλλωστε, δείχνει να καταγράφει ήδη συστημική δυναμική, και να διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για να εξελιχθεί σε κυβερνητική δύναμη, χωρίς τις παθογένειες και τις νηπιακές ασθένειες του ΣΥΡΙΖΑ.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ… στο Ποτάμι λοιπόν, το “βαθύ” ΠΑΣΟΚ μοιάζει να είναι ακόμη εδώ. Ακριβώς επειδή ο φυσικός φορέας της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα για 35 συναπτά έτη, δεν πέρασε ποτέ από τη δοκιμασία της αυτοκάθαρσης. Με το τίμημα να μην το πληρώνει σήμερα μονάχα το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, αλλά συνολικά μια Ελλάδα που θέλει να γυρίσει σελίδα.
ysterografa.gr
