Twitter@EmOikonomidis
Η τυπική αποδοχή της συγκρότησης κυβέρνησης Μεγάλου Συνασπισμού από τα μέλη και την κοινωνική βάση του SPD, άνοιξε το δρόμο για την ολοκλήρωση των σχετικών γραφειοκρατικών διαδικασιών, ώστε να ανακοινωθεί επίσημα η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, και στη συνέχεια να ορκιστεί η Άνγκελα Μέρκελ για τρίτη φορά Καγκελάριος της Γερμανίας.
Οι Σοσιαλδημοκράτες ξεκίνησαν πολύ διαφορετικά σε σχέση με το πως καταλήγουν, αυτή τη διαπραγμάτευση. Στη διαδρομή της οποίας απώλεσαν σχεδόν τα πάντα, πλην της καθιέρωσης κατώτατου μισθού, από τις ηχηρές και αναγνωρίσιμες θέσεις τους, που έκαναν πολλούς (και στην Ελλάδα) να πιστέψουν ότι το ξεδοντιασμένο πολιτικά και εκλογικά SPD θα μπορούσε να εξαναγκάσει την Άνγκελα Μέρκελ σε ουσιαστική αλλαγή πολιτικής, σε επίπεδο φιλοσοφίας, στρατηγικής και φυσικά εφαρμογής.
Το κόμμα που υπό τον Γκέρχαρντ Σρέντερ κυριάρχησε πριν από περίπου 15 χρόνια στην πολιτική ζωή της Γερμανίας, είναι πλέον… πρώην μεγάλο. Γι’ αυτό και ο Μεγάλος Συνασπισμός υπάρχει μονάχα στη ρητορική, και κάθε άλλο παρά στην ουσία.
Εκτός από τις γενικές πολιτικές, που είναι έμπλεες αρώματος Μέρκελ, και τα πρόσωπα που θα αναλάβουν να τις υλοποιήσουν επιβεβαιώνουν τη βαριά πολιτική ήττα, και ταυτόχρονα τη μεγάλη παγίδα στην οποία έπεσε το SPD, προφανώς μη έχοντας διδαχτεί τίποτα από την οδυνηρή εμπειρία της πρώτης κυβέρνησης Μεγάλου Συνασπισμού το 2005, που οδήγησε σε πολιτική συρρίκνωσή του, από τις προηγούμενες κιόλας εκλογές.
Το υπουργείο Οικονομικών το κρατάει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ο πρόεδρος του SPD Ζίγκμαρ Γκάμπριελ θα αναλάβει καθήκοντα αντικαγκελαρίου και πιθανότατα υπερυπουργού Οικονομίας και Ενέργειας, θα έχει δηλαδή αυτονόητη φθορά σε επίπεδο κοινωνικής δυσαρέσκειας, χωρίς την ίδια στιγμή να μπορεί να βάλει… φρένο στον Σόιμπλε.
Η Γραμματέας του SPD Άντρεα Νάλες θα αναλάβει το υπουργείο Εργασίας, δηλαδή ένα ακόμη πόστο με αυτοτροφοδοτούμενη πολιτική φθορά.
Ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Σοσιαλδημοκρατών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ θα διαδεχθεί τον Γκίντο Βεστερβέλε στο υπουργείο Εξωτερικών.
Έτσι, η Άνγκελα Μέρκελ κατάφερε να εντάξει στη διαδικασία της κυβερνητικής δράσης, και μάλιστα σε ζητήματα αιχμής, και τα τρία πλέον προβεβλημένα στελέχη του SPD. Κι αν το υπουργείο Εξωτερικών μοιάζει ασφαλές καταφύγιο για τον Σταϊνμάγερ, ο Γκάμπριελ και η Νάλες εξαιρετικά δύσκολα θα αποφύγουν τη φθορά που θα ραγίσει το προφίλ τους, και θα τσαλακώσει τις φιλοδοξίες τους για το μέλλον.
Οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Χριστιανοκοινωνιστές απο την άλλη… έκαναν πλάκα. Ο Χορστ Ζεεχόφερ θα διατηρήσει “άκαπνα” υπουργεία για τα στελέχη του CSU, χωρίς πολιτική φθορά και με συνεπή παρουσία και παρέμβαση στη νομή της εξουσίας.
Όσο για το CDU, διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για τη διατήρηση του ακλόνητου της πολιτικής ηγεμονίας του, σε συνδυασμό με τη φιλοτέχνηση του προφίλ των επικρατέστερων διαδόχων της Άνγκελα Μέρκελ. Ο Τόμας ντε Μεζίερ θα βρίσκεται στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, και η Ούρσουλα φον ντερ Λέινεν, εκείνη που… μοιάζει υπερβολικά με την “Άντζι” και θεωρείται περίπου η φυσική διάδοχός του, λόγω και της υψηλής δημοφιλίας της, θα αναλάβει το υπουργείο Εργασίας.
Έναν ευαίσθητο μεν τομέα, που σε μια χώρα ωστόσο όπως τη Γερμανία όπου το ΕΣΥ λειτουργεί με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού, θα λειτουργήσει ως “μεγάλος επιταχυντής” για να ενισχύσει τη δημοφιλία και τις πολιτικές προοπτικές της για το μέλλον που έρχεται μετά την Άνγκελα Μέρκελ, στη γερμανική Κεντροδεξιά.
υστερογραφα
Η τυπική αποδοχή της συγκρότησης κυβέρνησης Μεγάλου Συνασπισμού από τα μέλη και την κοινωνική βάση του SPD, άνοιξε το δρόμο για την ολοκλήρωση των σχετικών γραφειοκρατικών διαδικασιών, ώστε να ανακοινωθεί επίσημα η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, και στη συνέχεια να ορκιστεί η Άνγκελα Μέρκελ για τρίτη φορά Καγκελάριος της Γερμανίας.
Οι Σοσιαλδημοκράτες ξεκίνησαν πολύ διαφορετικά σε σχέση με το πως καταλήγουν, αυτή τη διαπραγμάτευση. Στη διαδρομή της οποίας απώλεσαν σχεδόν τα πάντα, πλην της καθιέρωσης κατώτατου μισθού, από τις ηχηρές και αναγνωρίσιμες θέσεις τους, που έκαναν πολλούς (και στην Ελλάδα) να πιστέψουν ότι το ξεδοντιασμένο πολιτικά και εκλογικά SPD θα μπορούσε να εξαναγκάσει την Άνγκελα Μέρκελ σε ουσιαστική αλλαγή πολιτικής, σε επίπεδο φιλοσοφίας, στρατηγικής και φυσικά εφαρμογής.
Το κόμμα που υπό τον Γκέρχαρντ Σρέντερ κυριάρχησε πριν από περίπου 15 χρόνια στην πολιτική ζωή της Γερμανίας, είναι πλέον… πρώην μεγάλο. Γι’ αυτό και ο Μεγάλος Συνασπισμός υπάρχει μονάχα στη ρητορική, και κάθε άλλο παρά στην ουσία.
Εκτός από τις γενικές πολιτικές, που είναι έμπλεες αρώματος Μέρκελ, και τα πρόσωπα που θα αναλάβουν να τις υλοποιήσουν επιβεβαιώνουν τη βαριά πολιτική ήττα, και ταυτόχρονα τη μεγάλη παγίδα στην οποία έπεσε το SPD, προφανώς μη έχοντας διδαχτεί τίποτα από την οδυνηρή εμπειρία της πρώτης κυβέρνησης Μεγάλου Συνασπισμού το 2005, που οδήγησε σε πολιτική συρρίκνωσή του, από τις προηγούμενες κιόλας εκλογές.
Το υπουργείο Οικονομικών το κρατάει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ο πρόεδρος του SPD Ζίγκμαρ Γκάμπριελ θα αναλάβει καθήκοντα αντικαγκελαρίου και πιθανότατα υπερυπουργού Οικονομίας και Ενέργειας, θα έχει δηλαδή αυτονόητη φθορά σε επίπεδο κοινωνικής δυσαρέσκειας, χωρίς την ίδια στιγμή να μπορεί να βάλει… φρένο στον Σόιμπλε.
Η Γραμματέας του SPD Άντρεα Νάλες θα αναλάβει το υπουργείο Εργασίας, δηλαδή ένα ακόμη πόστο με αυτοτροφοδοτούμενη πολιτική φθορά.
Ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Σοσιαλδημοκρατών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ θα διαδεχθεί τον Γκίντο Βεστερβέλε στο υπουργείο Εξωτερικών.
Έτσι, η Άνγκελα Μέρκελ κατάφερε να εντάξει στη διαδικασία της κυβερνητικής δράσης, και μάλιστα σε ζητήματα αιχμής, και τα τρία πλέον προβεβλημένα στελέχη του SPD. Κι αν το υπουργείο Εξωτερικών μοιάζει ασφαλές καταφύγιο για τον Σταϊνμάγερ, ο Γκάμπριελ και η Νάλες εξαιρετικά δύσκολα θα αποφύγουν τη φθορά που θα ραγίσει το προφίλ τους, και θα τσαλακώσει τις φιλοδοξίες τους για το μέλλον.
Οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Χριστιανοκοινωνιστές απο την άλλη… έκαναν πλάκα. Ο Χορστ Ζεεχόφερ θα διατηρήσει “άκαπνα” υπουργεία για τα στελέχη του CSU, χωρίς πολιτική φθορά και με συνεπή παρουσία και παρέμβαση στη νομή της εξουσίας.
Όσο για το CDU, διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για τη διατήρηση του ακλόνητου της πολιτικής ηγεμονίας του, σε συνδυασμό με τη φιλοτέχνηση του προφίλ των επικρατέστερων διαδόχων της Άνγκελα Μέρκελ. Ο Τόμας ντε Μεζίερ θα βρίσκεται στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, και η Ούρσουλα φον ντερ Λέινεν, εκείνη που… μοιάζει υπερβολικά με την “Άντζι” και θεωρείται περίπου η φυσική διάδοχός του, λόγω και της υψηλής δημοφιλίας της, θα αναλάβει το υπουργείο Εργασίας.
Έναν ευαίσθητο μεν τομέα, που σε μια χώρα ωστόσο όπως τη Γερμανία όπου το ΕΣΥ λειτουργεί με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού, θα λειτουργήσει ως “μεγάλος επιταχυντής” για να ενισχύσει τη δημοφιλία και τις πολιτικές προοπτικές της για το μέλλον που έρχεται μετά την Άνγκελα Μέρκελ, στη γερμανική Κεντροδεξιά.
υστερογραφα
