Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Για άλλη μια φορά το μείζον και το σημαντικό υποτάχθηκε στο έλασσον, στο ευκαιριακό και στο μικροκομματικό. Έτσι, την ώρα που έπρεπε όλοι να ασχολούμαστε με το μείζον, που δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι το κτίριο όπου στεγάζονται τα κεντρικά γραφεία ενός κόμματος (της Νέας Δημοκρατίας εν προκειμένω) δέχθηκε επίθεση με καλάσνικοφ, ξαφνικά άρχισαν οι αναλύσεις περί παρακράτους.
Και το περισσότερο εξοργιστικό είναι πως η δράση του παρακράτους ταυτίστηκε με το βασικό κόμμα που στηρίζει την συγκυβέρνηση.
Έγινε δηλαδή λόγος για παρακράτος… φίλιων προς την κυβέρνηση δυνάμεων.
Οπότε, λαμβάνεται ως δεδομένο πως το παρακράτος συνδέεται πάντα και μόνο με την κυβέρνηση.
Συμβαίνει κι’ αυτό, αλλά όχι μόνο αυτό.
Αντίθετα, σε πολλές περιπτώσεις μια νόμιμη κυβέρνηση πέφτει θύμα του παρακράτους, καθώς το παρακράτος λειτουργεί υπηρετώντας τον εντολέα του, που δεν είναι πάντα και αποκλειστικά ο ίδιος.
Δεν είναι δηλαδή αναγκαίο το παρακράτος να λαμβάνει εντολές από το επίσημο κράτος.
Διότι παρακράτος είναι ένας μηχανισμός που λειτουργεί εκτός των θεσμών, αλλά κινείται εντός των θεσμών.
Γι’ αυτό και τα νήματα μπορούν να τα κινούν και άλλα κέντρα – κάτι που θα όφειλαν να γνωρίζουν οι συνήθεις συνωμοσιολόγοι.
Με δεδομένο ότι η δράση του παρακράτους αποσκοπεί στην αποσταθεροποίηση, και στην περίπτωση του παρακράτους, το ερώτημα που πρέπει να τίθεται – προκειμένου να εντοπιστεί η προέλευσή του – είναι «ποιος ωφελείται».
Γιατί με τον τρόπο αυτό θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε και αυτόν που κινεί τα νήματα.
Ποιος ωφελείται, λοιπόν, από τη δράση του παρακράτους στην προκειμένη περίπτωση;
Η άποψη που διατυπώθηκε, σύμφωνα με την οποία η Ν.Δ…. πυροβόλησε τον εαυτό της προκειμένου να αξιοποιήσει επικοινωνιακά το θέμα και να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον, προϋποθέτει ότι η Ν.Δ., ο αρχηγός της και γενικότερα η κυβέρνηση, έχουν τρελαθεί όλοι μαζί και επιθυμούν την αποτυχία και επομένως την κατάρρευσή της (της κυβέρνησης).
Προφανώς θα ήταν αδιανόητο να επεδίωκε κανείς κάτι που θα απέφερε μεν πρόσκαιρα (αν και αμφίβολα οφέλη), αλλά θα θυσίαζε την ίδια του την ύπαρξη ίσως και σε πολύ κοντινό μέλλον.
Τα μοναδικά έσοδα που μπορεί να έχει άμεσα η χώρα μας (και να τα αυξήσει) είναι αυτά από τον τουρισμό.
Ήδη ο αριθμός των τουριστών παρουσιάζει αύξηση κατά 1 εκ (και αναμένονται κι’ άλλοι), ήδη μόνο στον Πειραιά 710 κρουαζιερόπλοια αναμένεται να «κατεβάσουν» 2,2 εκ τουρίστες, ήδη ανακοινώθηκε (από την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων) αύξηση των Ολλανδών τουριστών που επισκέφθηκαν τη χώρα μας, ήδη έγινε γνωστό πως η Ελλάδα είναι ο νούμερο 1 τουριστικός προορισμός για τους Σέρβους.
Ποιος ωφελείται, λοιπόν, από μια αποσταθεροποίηση, που θα έδιωχνε τους τουρίστες;
Διότι ποιος θα έλθει σε μια χώρα όπου μπαίνουν γκαζάκια, πετάνε μολότοφ και πυροβολούν με καλάσνικοφ στους δρόμους;
Ποιος πάει αυτόν τον καιρό για τουρισμό στην Αίγυπτο;
Είναι προφανές πως αν δεν υπάρχει ασφάλεια, δεν υπάρχει τουρισμός.
Και αν δεν υπάρχει τουρισμός, δεν υπάρχουν έσοδα.
Τέλος, υπενθυμίζω σε όσους θέλησαν να θυμηθούν ακόμη και την υπόθεση Λαμπράκη και το παρακράτος της εποχής, πως τότε, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν αυτός που είχε διατυπώσει το περίφημο ερώτημα «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;».
Και είχε λάβει την απάντηση από τον δημοσιογράφο που ερευνούσε την υπόθεση:
«Το παρακράτος»!
Και όταν ο Καραμανλής θέλησε να μάθει λεπτομέρειες, δηλώνοντας πως ο ίδιος δεν είχε καμιά σχέση, είχε λάβει την απάντηση:
«Το γνωρίζω, κύριε, αλλά παρ’ όλα αυτά, εσείς θα το πληρώσετε»!
Η συνέχεια είναι γνωστή. Η κυβέρνηση Καραμανλή έπεσε, ο ίδιος έφυγε για το Παρίσι και στο βάθος ακουγόταν ο ήχος από τις ερπύστριες…
Ποιος ωφελείται, λοιπόν;
elzoni.gr
