Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Ώρα Άκη…

Ο Άκης Τσοχατζόπουλος υπήρξε μια από τις πλέον εμβληματικές πολιτικές φυσιογνωμίες του ΠΑΣΟΚ. «Συνιδρυτής» κι εκείνος του Κινήματος, για να δανειστούμε την έκφραση που είχε χρησιμοποιήσει για τον εαυτό του ο Κώστας Σημίτης, είδε το πολιτικό μέλλον του να γλιστρά μέσα από τα χέρια του, δυο φορές εντός εξαμήνου.
Στις αρχές του 1996, έχασε την πρωθυπουργία από τον Κώστα Σημίτη, και το καλοκαίρι του ίδιου έτους έχασε την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, πάλι από τον ίδιο πολιτικό αντίπαλο. Και στις δυο περιπτώσεις ωστόσο, συγκέντρωσε μια ισχυρή μειοψηφία, που κάθε άλλα παρά ως αμελητέα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι με τον Άκη Τσοχατζόπουλο συμπορεύτηκε, από το 1995 μέχρι και το 2000, το μισό… παρά κάτι ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, οι περισσότεροι από όσους κατέλαβαν δημόσια αξιώματα στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, και σίγουρα αριθμητικά περισσότεροι από όσους το 2007 στήριξαν τον Ευάγγελο Βενιζέλο απέναντι στον Γιώργο Παπανδρέου.
Αριθμητικά και ποιοτικά, ο σημερινός Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν είχε καταφέρει ως «αντίπαλο δέος», να στηριχτεί μαζικά όπως είχε συμβεί με τον Άκη Τσοχατζόπουλο, όταν ο τελευταίος λειτούργησε ως το «αντίπαλο δέος» του Κώστα Σημίτη. Και αυτό το γεγονός λέει από μόνο του πολλά, για το πόσο βαθιά ριζωμένος στην ιστορική διαδρομή, στο dna του ΠΑΣΟΚ είναι ο Άκης Τσοχατζόπουλος.
Ο άλλοτε πανίσχυρος «αντ’ αυτού» του Ανδρέα Παπανδρέου βέβαια, καταγράφηκε στην εθνική μνήμη και ως πρωταγωνιστής ενός πολιτικού ανέκδοτου, που τον ήθελε να απαντά «ό, τι ώρα πείτε εσείς, κύριε Πρόεδρε», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, όταν ο ηγέτης της Αλλαγής τον είχε ρωτήσει «τι ώρα είναι, Άκη;».
Σήμερα, με τα τηλεοπτικά συνεργεία να είναι συγκεντρωμένα έξω από το σπίτι του Άκη Τσοχατζόπουλου στο κέντρο της Αθήνας, περιμένοντας να εκτελεστεί το ένταλμα σύλληψης εις βάρος του, το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ απειλείται ευθέως να περάσει το Πάσχα στη φυλακή, εφόσον αποφασιστεί η προφυλάκισή του. Όπως συνέβη παραμονές Χριστουγέννων με τον ηγούμενο της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ. Ώρα Άκη, λοιπόν…

ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ / statesmen.gr