«Προς μεγάλη μου έκπληξη, με βάση τα δημοσιεύματα αλλά και με επιστολή που έλαβα από την Ένωση Οινοπαραγωγών Αμπελώνα Πελοποννήσου, πληροφορήθηκα ότι στην έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου προς την Κυβέρνηση, εμπεριέχεται και η πρόταση για επιβολή ειδικού φόρου κατανάλωσης στο κρασί. Επειδή η ανησυχία αλλά και η αγανάκτηση των αμπελουργών είναι έκδηλη και δικαιολογημένη και επειδή οι διαρροές αυτές δεν είναι τυχαίες, ως Βουλευτής ενός κατεξοχήν αγροτικού και οινοπαραγωγού Νομού, θα ήθελα να διατυπώσω ξεκάθαρα την προσωπική μου θέση. Θεωρώ ότι μια τέτοια απαίτηση είναι άκρως άδικη για τους Έλληνες αμπελουργούς και οινοποιούς αλλά και επικίνδυνη για τη βιωσιμότητα του ελληνικού αμπελοοινικού τομέα.
Η αδικία είναι κατάφωρη, διότι σε καμία οινοπαραγωγό χώρα της Ευρώπης ούτε καν στην Γερμανία δεν υπάρχει ειδικός φόρος κατανάλωσης για το κρασί. Ειδικός φόρος κατανάλωσης για το κρασί υπάρχει μόνο σε μερικά βόρεια Ευρωπαϊκά κράτη που δεν παράγουν κρασί. Παρόλα αυτά, ήδη στην Ελλάδα σε μια κατηγορία οινικών προϊόντων (άνω των 15% vol οινοπνεύματος) επιβάλλεται Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης. Η επιπλέον αυτή φορολογία στο ελληνικό κρασί θα έχει ως αποτέλεσμα να γίνεται ολοένα και λιγότερο ανταγωνιστικό σε σχέση με οίνους προέλευσης εκτός Ελλάδος, αφού οι ελληνικές οινοποιητικές επιχειρήσεις θα επιβαρυνθούν με υπερβάλλον διαχειριστικό κόστος.
Εάν μια τέτοια πρόταση υλοποιηθεί, αυτό που θα επιφέρει δεν θα είναι έσοδα στα ταμεία του Κράτους αλλά η ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή σε 200.000 οικογένειες αμπελουργών. Δηλαδή θα συμβεί ακριβώς ότι συνέβη και με τα προηγούμενα φοροεισπρακτικά μέτρα της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
Σύμφωνα με τα πραγματικά- ιστορικά στοιχεία στον αμπελοοινικό κλάδο, αλλά και με τα πρόσφατα στοιχεία που δημοσίευσε η Eurostat γενικά για τον αγροτικό τομέα, συμπεραίνουμε τα εξής:
-σε πολλές περιοχές της χώρας, πολλοί αμπελουργοί δεν έχουν εισπράξει το αντίτιμο της εσοδείας δύο και τριών ετών.
-η συντριπτική πλειοψηφία τους εξακολουθούν να μην έχουν εισπράξει τις αποζημιώσεις για προπέρσινες αποδεδειγμένες ζημιές που υπέστησαν οι καλλιέργειες τους
-το κρασί από 8% Φ.Π.Α. το 1992 έφτασε στο 23% Φ.Π.Α. σήμερα.
-η εγχώρια κατανάλωση κρασιού μειώθηκε λόγω της αποδυναμωμένης αγοραστικής δύναμης του καταναλωτή
-το αγροτικό εισόδημα στην Ελλάδα, τόσο το 2010 όσο και το 2011 παρουσίασε δραματική πτώση, της τάξεως του (-8,3%) και (-5,3%) αντίστοιχα.
-το καλλιεργητικό κόστος σημείωσε κατακόρυφη άνοδο, με τον μέσο γενικό δείκτη εισροών να παρουσιάζει για το 2010 και για το 2011 αύξηση 4% και 7,5% αντίστοιχα.
-ο ρυθμός επιβράδυνσης της τραπεζικής χρηματοδότησης προς τις γεωργικές επιχειρήσεις καταγράφει πτώση της τάξεως του 49%!!! ο τομέας της γεωργίας απορροφά μόλις το 1,7% του συνόλου των δανείων.
-η δυνατότητα στήριξης των αγροτών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων του αγροτικού τομέα από το Ταμείο Αγροτικής Επιχειρηματικότητας, δεν έχει μέχρι σήμερα καταστεί δυνατό να αξιοποιηθεί.
Εάν λάβουμε υπ’ όψιν όλα τα παραπάνω, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι εάν προωθηθεί μια τέτοια απόφαση, δύο είναι τα πιθανά ενδεχόμενα. Πρώτον, η περαιτέρω άνθιση της παραοικονομίας στον αμπελοοινικό τομέα ή δεύτερον, η εγκατάλειψη από μέρους των αγροτών της καλλιέργειας αμπελιών και της παραγωγής και εμπορίας κρασιού.
Θεωρώ ότι το ενδεχόμενο επιβολής ειδικού φόρου κατανάλωσης στο ελληνικό κρασί θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά σε ένα κατ’ εξοχήν εξαγώγιμο προϊόν της ελληνικής αγροτικής οικονομίας, σε ένα παραδοσιακό παραγωγικό κλάδο και τις επιχειρήσεις του αλλά κυρίως στους ίδιους τους αμπελοκαλλιεργητές εξυπηρετώντας τελικά συμφέροντα εκτός της ελληνικής επικράτειας. Ο αμπελοοινικός τομέας έχει όλες τις δυνατότητες να αποτελέσει έναν ισχυρό πλουτοπαραγωγικό κλάδο της εθνικής οικονομίας. Για τον λόγο αυτό θα είμαι σε συνεχή επαφή με τους οινοπαραγωγούς, τους αμπελουργούς, τους φορείς τους, προκειμένου να αποτραπεί μια τέτοια καταστροφική εξέλιξη. Θα κινητοποιήσω και άλλους συναδέλφους μου, ώστε από κοινού να αποτρέψουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.»
