«Θα ήταν ψέματα να πω ότι αισθάνομαι καλά που τον τελευταίο χρόνο ανατρέπονται κατακτήσεις δεκαετιών, που μειώνεται το εισόδημα των εργαζομένων που τα δεδομένα, στα οποία στήριζαν οι πολίτες μέχρι σήμερα τη ζωή τους μεταβάλλονται βίαια. Είναι πραγματικά δύσκολο για ένα μέσο άνθρωπο, που δεν έχει σχέση με δημοσιονομικά μεγέθη και οικονομικά στοιχεία να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος, να καταλάβει το πώς φθάσαμε μέχρι εδώ και να μην αντιδρά στις αλλαγές.
Το 2009 βρεθήκαμε στη δύσκολη θέση να αναζητήσουμε επιπλέον 62,5 δις ευρώ, για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις και να λειτουργήσει το κράτος, την ώρα που τα έσοδα έφθαναν μόλις τα 48,5 δις και το εθνικό μας χρέος στα 300 δις!
Ποιος δανειστής θα δάνειζε το ιλιγγιώδες αυτό ποσό, σε μια χώρα που βρισκόταν σε συνθήκες χρεοκοπίας;
Σε μια χώρα που για χρόνια ανέχθηκε παρωχημένες δομές, και αντιμετώπιζε την ανεργία με διορισμούς στο δημόσιο, την συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής με κοινοτικές επιδοτήσεις και αποζημιώσεις και την ανάπτυξη με γραφειοκρατία και μίζες.
Ήταν λοιπόν, αναπόφευκτο να βρεθούμε κάποια στιγμή αντιμέτωποι με πρωτοφανή διλήμματα και την διαρκή απειλή της πτώχευσης ως δαμόκλειο σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου προσπάθησε και πέτυχε να δημιουργηθεί ο μηχανισμός στήριξης, ο οποίος δεν είναι τίποτα άλλο παρά το εργαλείο μιας τεράστιας εθνικής προσπάθειας που δεν καταπιάνεται μόνο με τα νούμερα μείωσης του ελλείμματος, αλλά και με διαθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.
Ο προϋπολογισμός του 2011 είναι ο πρώτος που καλείται εξολοκλήρου να λειτουργήσει μέσα στα ασφυκτικά οικονομικά πλαίσια του μνημονίου και τη νέα κοινωνική πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί.
Και είναι φανερό ότι, καμία κυβερνητική προσπάθεια δεν μπορεί να ευδοκιμήσει εάν δεν αντιληφθούμε το αυτονόητο: ότι το κράτος δεν είναι κάτι πέρα από εμάς, είμαστε όλοι μας. Η προσπάθεια λοιπόν, να βγούμε από τη οικονομική κρίση είναι συλλογική και πρέπει να είναι μαζική. Με μια νέα δημοσιονομική πνοή το κράτος πρέπει να μπορέσει να διαχειριστεί ορθά τους δημόσιους πόρους κατευθύνοντας τους στην παιδεία, στην υγεία, στην επιστήμη, στην τεχνολογία και σε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης.
Ένα «πράσινο» μοντέλο ανάπτυξης που αφενός θα αξιοποιήσει τον φυσικό μας πλούτο, τα ορυκτά μας, τον ήλιο, τον αέρα και την θάλασσα, πηγές φτηνές και αστείρευτες, που είναι το εθνικό πλεονέκτημα στο χώρο της ενέργειας. Και που αφετέρου θα προστατεύσει το ταλαιπωρημένο φυσικό μας περιβάλλον, βοηθώντας τον τουρισμό και την γεωργία μας, να αποκτήσουν νέα κατεύθυνση και να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας.
Αυτήν την προτεραιότητα σηματοδότησε η σύσταση του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, που το 2011 φιλοδοξεί να προχωρήσει πολλά βήματα πιο πέρα τόσο στον τομέα της ενέργειας με δράσεις για την εξοικονόμηση ενέργειας, την χρήση ΑΠΕ στον δημόσιο και οικιακό τομέα όσο και στον τομέα του περιβάλλοντος, με δράσεις για την προστασία των δασών και των υδάτων και την εκπόνηση θαλάσσιας στρατηγικής.
Η χώρα μας έχει ανάγκη όσο ποτέ να αλλάξει, πρέπει να αλλάξουμε.
Η επιμονή και η υπομονή μας είναι απαραίτητα στοιχεία για να μετατραπούμε σε μια χώρα που παράγει, δημιουργεί, βελτιώνεται, πλουτίζει. Πίσω από τον προϋπολογισμό του 2011 που καλούμαστε να ψηφίσουμε, υπάρχει η αγωνιώδης προσπάθεια ενός περήφανου λαού να αντέξει και να διεκδικήσει με αξιοπρέπεια ένα καλύτερο μέλλον. Ενός λαού που διήνυσε μέχρι τώρα πολύ δρόμο και έκανε μεγάλες θυσίες.
Αυτές οι θυσίες δεν πρέπει να πάνε χαμένες.»
