ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΟΥ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ

Το φιλί ζωής ή το φιλί του Ιούδα σε μία ουτοπική εξ αρχής εθνική πολιτική καταστροφής; Την ίδια ώρα που η μητέρα Γερμανία, ο ανάδοχος της ελληνικής πολιτικής τις τελευταίες δεκαετίες, αποκήρυξε το δικό της ρεύμα προσφυγιάς και φθηνών εργατικών χεριών, το μπόλιασμα της Ευρώπης, ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανασχηματίστηκε με ένα σχίσμα στον εαυτό του και ίσως στη χώρα.

Ο ρεαλισμός ουδέποτε έβλαψε, πολύ περισσότερο όταν το έτερο μέλος της οικογενείας των κάποτε PIGS καλπάζει με 25% ανάπτυξη. Ένα ψίχουλο ανάπτυξης ζητά η κοινωνία, ένα 1%, για να πανηγυρίσει έπειτα από 8 χρόνια ιδεολογικής και κοινωνικής φαγούρας και αδυνατεί να το βρει. Ακόμα και στα λόγια ξεχάστηκε η ανάπτυξη εις αναζήτηση του ιδεολογικού παραδείσου της Βενεζουέλας. Μέχρι και ο πλανητάρχης Ομπάμα αναγκάστηκε να διαβεί το Ρουβίκωνα και μετά από δεκαετίες να επισκεφθεί τη φτωχή και άτιμη Ελλάδα μας. Τη χώρα που λιμοκτονεί με δισεκατομμύρια ευρώ στις ελβετικές και ευρωπαϊκές τράπεζες και ουδείς τολμά να πειράξει, καν να αναφέρει για να μη χαλάσει το ελληνικό dream. Το ιερό γάλα μίας ψόφιας ελληνικής αγελάδας που ακόμα ασελγούν πάνω της οι παγκόσμιοι εξουσιαστές του χθες με τη συγκατάθεση των πολιτικών ταγών μας που ξεπηδούν από τα σπλάχνα της Ελλάδας.

Ο Αλέξης Τσίπρας δέχτηκε την ήττα του και σοφά αλλάζει τα ρούχα της πολιτικής ανασχηματίζοντας τον εαυτό του. Μαζί του και η πλειοψηφία της κοινωνίας που τον στήριξε όλα αυτά τα χρόνια όπως ακριβώς και τους ποπολάρους προκατόχους του που κορόιδευαν τον εαυτό τους και το λαό τους απολαμβάνοντας σε αντάλλαγμα τα χειροκροτήματά τους μετά αποζημιώσεως. Μοναδικό άλλοθι η άγνοιά τους. Τι να θυμηθεί κανείς. Το Καστελόριζο, το Ζάππειο ή τη Θεσσαλονίκη για μία Ελλάδα που δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ στο παγκόσμιο χωριό; Πόσο χαμένο μελάνι σε μία θάλασσα ψέματος και υποκλίσεων;

Τρεχάτε ποδαράκια της Ελλάδας να μην μας βρει ο Γενάρης τώρα. Χωρίς ποσοτική χαλάρωση, χωρίς το αιματοκύλισμα του επαίσχυντου αιώνιου χρέους στη γενιά της νέας υπουργού Εργασίας, με τον κόφτη να αγγίζει το νήμα της Ελλάδας. Η συμφωνία αλήθειας του Αλέξη Τσίπρα με τον εαυτό του θα κρίνει και τη διάρκεια της σημερινής Κυβέρνησης. Αν ακολουθήσει απλά το παράδειγμα της Ιρλανδίας μπορεί να ελπίζει στην πολιτική του επιβίωση και κυρίως την κοινωνική μετάλλαξή μας. Αν ακούσει τη φωνή του σκοταδιού, του χθες, η Ελλάδα θα συνεχίσει να μετατρέπεται άδικα σε έναν παρία των Βαλκανίων παραχωρώντας το ζωτικό της χώρο στην Αλβανία, που είδε φως και μπαίνει εκεί που οι άλλοι αποχωρούν. Το τέλος θα είναι γρήγορο για όσους ακόμα πιστεύουν στην επιβολή της απάτης ως εθνική επιλογή.

Η συμφωνία αλήθειας απαιτεί την απεξάρτηση των πολιτικών, της κοινωνίας και της οικονομίας από την άσπρη σκόνη της αυθυποβολής, το ξέθαμα της Αμφίπολης και το στήσιμο στα δύο πόδια με ανθρώπινη μορφή. Αν γίνει καλώς, αλλιώς θα είναι ένα ακόμα παραμύθι στη σειρά των προηγουμένων που θα καταλήξει στο εθνικό ξεκλήρισμα. Το διακαή πόθο του εθνικού μας  κλήρου εις την ημεδαπή και αλλοδαπή.

Την Τρίτη κληρώνει η τύχη της Ελλάδας εκεί στα πέρα μέρη, εκεί όπου οι Έλληνες έφθασαν πρώτοι με το πολίτευμά τους και τα σκάφη της ανθρωπότητας... 

Thedayaftergr