Δεν θέλει πολύ για να καταλάβει κάποιος… γιατί έπρεπε να κοπεί η πορεία του Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 η ΝΔ με Πρόεδρο τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, άγγιξε το (απίστευτο για τα δεδομένα της εποχής) 29%.
Η ΝΔ έβγαινε από ένα δημοψήφισμα (ΝΑΙ-ΟΧΙ) που είχε γίνει η αιτία να παραιτηθεί ο Αντώνης Σαμαράς, όταν οι δημοσκοπήσεις ήθελαν το κόμμα της Συγγρού στο 14%.
Κάποιοι πονηροί εντός της Ελλάδας αλλά και εκτός, νόμιζαν πως ορίζοντας έναν Καραμανλικό «μεταβατικό» Πρόεδρο όπως τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη θα απεδείκνυαν πως ο κόσμος έχει ανάγκη την ψυχρή νεοφιλελεύθερη πολιτική του Σαμαρισμού, καίγοντας τον πρώην Πρόεδρο της Βουλής με μία πανηγυρική ήττα στις επερχόμενες εκλογές.
Πίστευαν δηλαδή πως η ΝΔ, δεν θα μπορούσε να ανακάμψει, ειδικά μπροστά στη λαίλαπα Τσίπρα και άρα ήταν ευκαιρία να καεί δια παντός το χαρτί και το όνειρο του Καραμανλισμού.
Βέβαια ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης ως αυθεντικός και γνήσιος του Κοινωνικού Κέντρου κατάφερε να συσπειρώσει μεγάλες δυνάμεις σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και να κάνει τους Έλληνες και πάλι να ελπίζουν.
Η ιστορία είναι γνωστή. Οι «νταβατζήδες» εντός και εκτός της Ελλάδας, έκαναν τα πάντα. Μέχρι και τις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ οδήγησαν σε φιάσκο. Έφεραν τα αποτελέσματα εκεί που τα ήθελαν. Ξέρουν από τέτοια. Πέντε χρόνια πολεμούσαν τον Κώστα Καραμανλή με συμμάχους μέσα και έξω από τη ΝΔ, μέσα και έξω από την Ελλάδα. Κάποιες από αυτές τις υποθέσεις που έφτασαν μέχρι της απειλής ζωής, βρίσκονται στα δικαστήρια.
Σήμερα η ιστορία της διακυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έρχεται να προσθέσει τη μεγάλη απάντηση, γιατί οι «νταβατζήδες» δεν ήθελαν μία ΝΔ δυνατή και ένα Μεϊμαράκη Πρωθυπουργό. Γιατί αν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης δεν είχε «πολεμηθεί» κυρίως εσωκομματικά, ίσως η ΝΔ να είχε κερδίσει τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Τότε πολλοί πρωτοκλασάτοι «τεμπέλιασαν». Κρατούσαν τα λεφτά και τις δυνάμεις τους να τα ξοδέψουν στον αγώνα για την αρχηγία του κόμματος…
Αλλά και ακόμη και μετά, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, το 29%, εύκολα θα το έφτανε σήμερα στο 45%, αν δεν είχε αμφισβητηθεί με σφοδρότητα.
Πώς αλλιώς θα γινόταν αυτό το πρωτοφανές ξεπούλημα της χώρας; Πώς αλλιώς ο Αλέξης Τσίπρας θα έδινε τα πάντα, και δεν θα άνοιγε κυριολεκτικά μύτη;
Δεν υπάρχει κανείς να εμπνεύσει και να συσπειρώσει, απέναντι σε ένα υποταγμένο ή/και μετανοημένο Αλέξη Τσίπρα, που ακούει τη λέξη αριστερά και παθαίνει αναφυλακτικό ΣΟΚ.
Και όλα αυτά, δεν είναι θεωρίες συνωμοσίας. Όλες οι δημοσκοπήσεις το δείχνουν. Ο Αλέξης Τσίπρας καλπάζει μόνος. Γράφει την ιστορία του νέου μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ. Απέναντι σε ένα Κυριάκο Μητσοτάκη έρμαιο των ορέξεων του Σαμαρά και του Σημίτη που συνοδεύεται και συστήνεται από την Μπακογιάννη στους ξένους ηγέτες, αλλά κυρίως ανίκανο να κερδίσει την εμπιστοσύνη ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων που θα φέρουν την ανατροπή.
«Ο Κεντροδεξιός»
