Την ίδια ώρα που βλέπουμε χιλιάδες συμφοιτητές μας, αφού τελειώνουν την σχολή, να μεταναστεύουν στο εξωτερικό και ενώ στις σχολές μας αντιμετωπίζουμε μια σειρά από προβλήματα, από δυσμενείς αλλαγές στα προγράμματα σπουδών μέχρι τις πιο ακραίες συνέπειες της υποχρηματοδότησης, η Βουλή στα πλαίσια του "εθνικού διαλόγου" για την παιδεία συνεδριάζει τρεις φορές στις 8,10,17 Μάρτη. Στόχος είναι στις 17 Μάρτη η διαδικασία να καταλήξει σε ένα πρώτο κείμενο-πόρισμα ως αποτέλεσμα του πρώτου κύκλου συζητήσεων του "εθνικού διαλόγου".Η υπόθεση «Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία» έχει πολύ μεγάλη ιστορία στο χώρο της εκπαίδευσης και είναι συνυφασμένη με πολύ πικρές συνέπειες και δυσμενείς αλλαγές για τους φοιτητές και τους...
εργαζόμενους στο χώρο του πανεπιστημίου. Η εξαγγελία του εκάστοτε Εθνικού Διαλόγου, ενός διαλόγου που δεν διαλέχθηκε ποτέ με τους βασικούς αποδέκτες της εφαρμοζόμενης πολιτικής στο χώρο της εκπαίδευσης, αποτελούσε πάντοτε το «δημοκρατικό και πλουραλιστικό» προκάλυμμα της επιβολής μιας επί της ουσίας εχθρικής, για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους του πανεπιστημίου, πολιτικής.
Πρόκειται για μια διαδικασία προειλημμένων αποφάσεων, προεπιλεγμένων (και μάλιστα προσεκτικά επιλεγμένων) συνομιλητών και σαφούς κατεύθυνσης. Τι ακριβώς θέλει να συζητήσει με την «πανεπιστημιακή κοινότητα» η κυβέρνηση, όταν αυτή τη συζήτηση την έχει ξανακάνει με τους εκπροσώπους της ΕΕ και της τρόικα; Σε ποιον διάλογο καλούμαστε (ή δεν καλούμαστε) όταν τα πάντα έχουν ήδη προαποφασιστεί και έχουν την σφραγίδα του τρίτου μνημονίου και των επιταγών του ΟΟΣΑ;
Όπως μπορούμε να διαβάσουμε στο τρίτο Μνημόνιο που ψηφίστηκε στις 13 Αυγούστου 2015 στη Βουλή και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ στις 14 Αυγούστου (Ν. 4336 «Συνταξιοδοτικές διατάξεις - Κύρωση του Σχεδίου Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και ρυθμίσεις για την υλοποίηση της Συμφωνίας Χρηματοδότησης»), όλα όσα υποτίθεται ότι θα «συζητηθούν» στον «εθνικό/ κοινωνικό διάλογο», έχουν ήδη συμφωνηθεί με την τρόικα και αποτελούν νόμο του ελληνικού κράτους!
Η πολιτική της κυβέρνησης και της Ε.Ε., δεν είναι άλλη από το τσάκισμα της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, την συνέχιση της μετατροπής του πανεπιστημίου σε ένα άχρωμο και άοσμο πανεπιστήμιο της αγοράς, σε ένα fast track χώρο κατάρτισης, όπου ο φοιτητής θα πληρώνει περισσότερο, θα έχει λιγότερες παροχές, θα χει μικρότερο δικαίωμα λόγου, θα τρέχει από το πρωί μέχρι το βράδυ για να πάρει εν τέλει ένα πτυχίο εισιτήριο για το χάος της ανεργίας και της επισφαλούς εργασίας ή ακόμα και της μετανάστευσης.
Βασικές κατευθύνσεις των μνημονιακών δεσμεύσεων και συνεπώς του “εθνικού διαλόγου” είναι η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και η ενίσχυση της τάσης αυτοχρηματοδότησης των πανεπιστημίων, στη βάση της δημιουργίας “μικρών – ευέλικτων - ιδρυμάτων”, το περαιτέρω τσάκισμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων και ο εναρμονισμός του πανεπιστημίου με την λογική της επιχειρηματικότητας και των ανταποδοτικών κριτηρίων. Όλα αυτά καμία σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές ανάγκες και τα άγχη του κόσμου των σχολών και της κοινωνίας συνολικά.
Στα παραπάνω πλαίσια την προηγούμενη Πέμπτη, 10 Μαρτίου, στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής έγινε συζήτηση στη βάση του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία με τους πρώην υπουργούς Γεράσιμο Αρσένη και Μαριέττα Γιαννάκου, παλιούς γνώριμους από τις δικές τους προσπάθειές να επιτεθούν στις κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος και τον δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Όχι μόνο δεν έχουμε κανένα λόγο για ζήτημα παιδείας που μας αφορούν άμεσα, που επηρεάζουν άμεσα την καθημερινότητά μας, αλλά η κυβέρνηση έχει το θράσος να προσκαλεί στον «διάλογό» της πρόσωπα ευρέως αποδοκιμασμένα από τους φοιτητικούς συλλόγους και το φοιτητικό κίνημα. Έτσι, λοιπόν, μακριά από τα πραγματικά μας προβλήματα, οι «ειδικοί» κάθησαν και πάλι να μας πουν τι πρέπει να γίνει στην εκπαίδευση: ιδιωτικοοικονομική λειτουργία, αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, περικοπές σε υποδομές ήταν μερικά από τα πράγματα που κρίθηκαν ως αναγκαία.
Οι φοιτητικοί σύλλογοι ωστόσο ήταν εκεί για να δείξουν την μεγάλη απάτη του «διαλόγου» τους. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη: η κυβέρνηση, το Υπουργείο και τα μέλη της επιτροπής Εθνικού Διαλόγου βρίσκονται απέναντί μας, είναι άμεσοι υλοποιητές της πολιτικής των μνημονίων μέσα στα πανεπιστήμια.
Σε ευθεία συνέχεια με την διάλυση των δικαιωμάτων μας στην αγορά εργασίας και την κοινωνική ασφάλιση (βλέπε νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο) έρχονται να διαμορφώσουν με αντίστοιχο τρόπο ένα πανεπιστήμιο λιγότερο δημόσιο, λιγότερο δωρεάν χωρίς ίχνος σεβασμού και αναγνώρισης των φοιτητικών
δικαιωμάτων και διεκδικήσεων, έναν προθάλαμο ανεργίας και επισφαλούς, κακοπληρωμένης εργασίας.
Και αυτή την Πέμπτη, στην τελευταία συζήτηση στα πλαίσια του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής θα είμαστε εκεί! Δεν θα γίνουμε η γενιά της συναίνεσης και της υποταγής, δεν θα αφήσουμε κανέναν να διαπραγματεύεται με την ΕΕ και την τρόικα την αξία των ζωών μας. Στο χέρι μας είναι να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση και να μπλοκάρουμε κάθε μνημόνιο σε παιδεία, εκπαίδευση, εργασία!
Την ίδια ώρα που βλέπουμε χιλιάδες συμφοιτητές μας, αφού τελειώνουν την σχολή, να μεταναστεύουν στο εξωτερικό και ενώ στις σχολές μας αντιμετωπίζουμε μια σειρά από προβλήματα, από δυσμενείς αλλαγές στα προγράμματα σπουδών μέχρι τις πιο ακραίες συνέπειες της υποχρηματοδότησης, η Βουλή στα πλαίσια του "εθνικού διαλόγου" για την παιδεία συνεδριάζει τρεις φορές στις 8,10,17 Μάρτη. Στόχος είναι στις 17 Μάρτη η διαδικασία να καταλήξει σε ένα πρώτο κείμενο-πόρισμα ως αποτέλεσμα του πρώτου κύκλου συζητήσεων του "εθνικού διαλόγου".
Η υπόθεση «Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία» έχει πολύ μεγάλη ιστορία στο χώρο της εκπαίδευσης και είναι συνυφασμένη με πολύ πικρές συνέπειες και δυσμενείς αλλαγές για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους στο χώρο του πανεπιστημίου. Η εξαγγελία του εκάστοτε Εθνικού Διαλόγου, ενός διαλόγου που δεν διαλέχθηκε ποτέ με τους βασικούς αποδέκτες της εφαρμοζόμενης πολιτικής στο χώρο της εκπαίδευσης, αποτελούσε πάντοτε το «δημοκρατικό και πλουραλιστικό» προκάλυμμα της επιβολής μιας επί της ουσίας εχθρικής, για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους του πανεπιστημίου, πολιτικής.
Πρόκειται για μια διαδικασία προειλημμένων αποφάσεων, προεπιλεγμένων (και μάλιστα προσεκτικά επιλεγμένων) συνομιλητών και σαφούς κατεύθυνσης. Τι ακριβώς θέλει να συζητήσει με την «πανεπιστημιακή κοινότητα» η κυβέρνηση, όταν αυτή τη συζήτηση την έχει ξανακάνει με τους εκπροσώπους της ΕΕ και της τρόικα; Σε ποιον διάλογο καλούμαστε (ή δεν καλούμαστε) όταν τα πάντα έχουν ήδη προαποφασιστεί και έχουν την σφραγίδα του τρίτου μνημονίου και των επιταγών του ΟΟΣΑ;
Όπως μπορούμε να διαβάσουμε στο τρίτο Μνημόνιο που ψηφίστηκε στις 13 Αυγούστου 2015 στη Βουλή και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ στις 14 Αυγούστου (Ν. 4336 «Συνταξιοδοτικές διατάξεις - Κύρωση του Σχεδίου Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και ρυθμίσεις για την υλοποίηση της Συμφωνίας Χρηματοδότησης»), όλα όσα υποτίθεται ότι θα «συζητηθούν» στον «εθνικό/ κοινωνικό διάλογο», έχουν ήδη συμφωνηθεί με την τρόικα και αποτελούν νόμο του ελληνικού κράτους!
Η πολιτική της κυβέρνησης και της Ε.Ε., δεν είναι άλλη από το τσάκισμα της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, την συνέχιση της μετατροπής του πανεπιστημίου σε ένα άχρωμο και άοσμο πανεπιστήμιο της αγοράς, σε ένα fast track χώρο κατάρτισης, όπου ο φοιτητής θα πληρώνει περισσότερο, θα έχει λιγότερες παροχές, θα χει μικρότερο δικαίωμα λόγου, θα τρέχει από το πρωί μέχρι το βράδυ για να πάρει εν τέλει ένα πτυχίο εισιτήριο για το χάος της ανεργίας και της επισφαλούς εργασίας ή ακόμα και της μετανάστευσης.
Βασικές κατευθύνσεις των μνημονιακών δεσμεύσεων και συνεπώς του “εθνικού διαλόγου” είναι η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και η ενίσχυση της τάσης αυτοχρηματοδότησης των πανεπιστημίων, στη βάση της δημιουργίας “μικρών – ευέλικτων - ιδρυμάτων”, το περαιτέρω τσάκισμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων και ο εναρμονισμός του πανεπιστημίου με την λογική της επιχειρηματικότητας και των ανταποδοτικών κριτηρίων. Όλα αυτά καμία σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές ανάγκες και τα άγχη του κόσμου των σχολών και της κοινωνίας συνολικά.
Στα παραπάνω πλαίσια την προηγούμενη Πέμπτη, 10 Μαρτίου, στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής έγινε συζήτηση στη βάση του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία με τους πρώην υπουργούς Γεράσιμο Αρσένη και Μαριέττα Γιαννάκου, παλιούς γνώριμους από τις δικές τους προσπάθειές να επιτεθούν στις κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος και τον δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Όχι μόνο δεν έχουμε κανένα λόγο για ζήτημα παιδείας που μας αφορούν άμεσα, που επηρεάζουν άμεσα την καθημερινότητά μας, αλλά η κυβέρνηση έχει το θράσος να προσκαλεί στον «διάλογό» της πρόσωπα ευρέως αποδοκιμασμένα από τους φοιτητικούς συλλόγους και το φοιτητικό κίνημα. Έτσι, λοιπόν, μακριά από τα πραγματικά μας προβλήματα, οι «ειδικοί» κάθησαν και πάλι να μας πουν τι πρέπει να γίνει στην εκπαίδευση: ιδιωτικοοικονομική λειτουργία, αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, περικοπές σε υποδομές ήταν μερικά από τα πράγματα που κρίθηκαν ως αναγκαία.
Οι φοιτητικοί σύλλογοι ωστόσο ήταν εκεί για να δείξουν την μεγάλη απάτη του «διαλόγου» τους. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη: η κυβέρνηση, το Υπουργείο και τα μέλη της επιτροπής Εθνικού Διαλόγου βρίσκονται απέναντί μας, είναι άμεσοι υλοποιητές της πολιτικής των μνημονίων μέσα στα πανεπιστήμια. Σε ευθεία συνέχεια με την διάλυση των δικαιωμάτων μας στην αγορά εργασίας και την κοινωνική ασφάλιση (βλέπε νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο) έρχονται να διαμορφώσουν με αντίστοιχο τρόπο ένα πανεπιστήμιο λιγότερο δημόσιο, λιγότερο δωρεάν χωρίς ίχνος σεβασμού και αναγνώρισης των φοιτητικών δικαιωμάτων και διεκδικήσεων, έναν προθάλαμο ανεργίας και επισφαλούς, κακοπληρωμένης εργασίας.
Και αυτή την Πέμπτη, στην τελευταία συζήτηση στα πλαίσια του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής θα είμαστε εκεί! Δεν θα γίνουμε η γενιά της συναίνεσης και της υποταγής, δεν θα αφήσουμε κανέναν να διαπραγματεύεται με την ΕΕ και την τρόικα την αξία των ζωών μας. Στο χέρι μας είναι να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση και να μπλοκάρουμε κάθε μνημόνιο σε παιδεία, εκπαίδευση, εργασία!
