ΦΟΝΟΣ ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ

Η εβδομάδα των Παθών δείχνει να έρχεται όλο και συντομότερα για τη χώρα και το λαό μας. Οι σκόπιμες αναβλητικές επιλογές του λαού και των ηγητόρων του, από το 2009 μέχρι την Παρασκευή και 13 του 2015, οδήγησαν σταδιακά την Ελλάδα στην αποκοπή από κάθε είδους  δανεισμό ανά την οικουμένη και την εξάντληση των αποθεματικών της για την αποπληρωμή των δανεικών, τα οποία θα είναι όμως στο διηνεκές πληρωτέα σε ευρώ.

Η Ελλάδα αρνείται τώρα εσκεμμένα να παίξει με τους κανόνες των υπολοίπων 18 της Ευρωζώνης, τους θεωρεί όλους λάθος και όλη η οικουμένη έχει καταλάβει ότι υπεκφεύγουμε ως λαός, με τους εκάστοτε πολιτικούς ηγέτες, το αυτονόητο. Όποιος δεν παίζει βέβαια με τους κανόνες αποχωρεί ή αποβάλλεται. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και στις δύο περιπτώσεις.

Το μόνο ζητούμενο στην περίπτωση της Ελλάδας είναι ο φόνος να φανεί αυτοκτονία. Να το αποφασίσει ο λαός. Ο λαός που ψήφισε τον κ.Τσίπρα είτε για να στείλει την μπάλα στην κερκίδα για άλλη μία φορά είτε για να διαπραγματευτεί εντός ευρώ όπως δεσμεύτηκε δημόσια και να μας εντάξει στο δυτικό πολιτισμό και την τρέχουσα αξία του, για πρώτη φορά και μία για πάντα.

Ο ικανός και ευλύγιστος στο παιχνίδι του κ.Βαρουφάκης διεξάγει τη δική του στρατηγική, δημιουργώντας ακόμα και ερωτήματα στους θεατές αν είναι ένας άλλος παίκτης ή αν ελίσσεται με βάση τις οδηγίες του προπονητή του για να κουράσει τον αντίπαλο, τόσο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα όσο και στη superleague στο εσωτερικό της χώρας.  Πώς θα παίξει τη Δευτέρα στο νέο Eurogroup, ατομικά ή ομαδικά, θα φανεί. Στην πρώτη περίπτωση ο προπονητής θα πρέπει να σκεφτεί την αλλαγή για το καλό της ομάδας. Έτσι και αλλιώς μετά από τόση παγκόσμια προβολή δεν θα έχει πρόβλημα επαγγελματικής αποκατάστασης ο παίκτης.

Ο ορμητικός και ευέλικτος στο παιχνίδι του κ.Καμμένος κατάφερε με τις επιλογές του την έκδοση διπλωματικής ανακοίνωσης από το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών, που σε άλλες εποχές θα μπορούσε να θεωρηθεί έναρξη διπλωματικής κρίσης, προάγγελο πολεμικής αντιπαράθεσης. Στην εποχή μας, βέβαια, από τη Lehman Βrothers και μετά, όλοι γνωρίζουν το μοναδικό εχθρό και οι δύο σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, είναι οι τελευταίοι που θα αλληλοσπαραχθούν. Φυσικά μπορείς να κινείσαι στο γήπεδο σου όσο θες αλλά το να κουράζεις τους παίκτες στο ζέσταμα και τα φιλικά παιχνίδια πριν το champions league δεν είναι σώφρον.

Ο διορατικός και έμπειρος κ.Κοτζιάς συνεχίζει περιέργως το απατηλό όνειρο προκατόχων του, που έφερε μόνο ήττες στην Ελλάδα. Να βάζει ο Πρόεδρος της ομάδας  τα λεφτά και οι παίκτες να συζητoύν με τον αντίπαλο είναι πολύ ριψοκίνδυνο. Αν φύγει ο Πρόεδρος η ομάδα θα υποβιβαστεί αυτόματα στο περιφερειακό πρωτάθλημα της οικουμένης, στα χωμάτινα αλώνια, όπου  το παιχνίδι είναι πολύ βρώμικο και οδυνηρό. Εκτός εάν αυτό θέλει ο κ.Κοτζιάς και μνημονεύει ελάχιστα διπλωματικά τους τζιχαντιστές.

Ο τέλειος φόνος, η διάλυση της Ελλάδας δείχνει να αναζητείται από κάποιους παίκτες της ομάδας, που προφανώς έχουν παίξει στοίχημα την καταστροφή μας και αναμένουν πολλά κέρδη. Η πολιτική αποσταθεροποίηση 40 ημέρες μετά τις εκλογές δείχνει πάλι να είναι ο αυτοσκοπός του παρακράτους για να επιτευχθεί ο αργός θάνατος της οικονομίας και της κοινωνίας μας χωρίς να υπάρχει υπεύθυνος.

Ανόητες φωνές για εκλογές εκ νέου και δημοψηφίσματα ώστε να πετάξουμε και πάλι την μπάλα στην κερκίδα και να εκνευρίσουμε τους θεατές ακούγονται και καταγράφονται χωρίς ντροπή δυστυχώς. Ο λαός έκανε το πιο δημοκρατικό δημοψήφισμα με τις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου 2015 και ψήφισε με πρωτοφανή τρόπο μία Κυβέρνηση για να κρατήσει τη χώρα εντός ευρώ και να ενδιαφερθεί με πράξεις για το λαό. Να δομήσει μία νέα κοινωνία. Τι να ψηφίσουμε και πάλι. Αν θέλουμε να καταστραφούμε και να έχουμε άδεια ταμεία;

Αν η Κυβέρνηση δεν μπορεί ας αποχωρήσει αλλά μην αναζητά άλλοθι για έναν τέλειο φόνο στο δύσμοιρο λαό που, συνένοχα ίσως, τρέφει ελπίδες για μία ανέμελη και πλουσιοπάροχη ζωή χωρίς κόπο. 

Ας εγκαταλείψουν την ομάδα οι παίκτες που νιώθουν βαριά την φανέλα της Ελλάδας. 

Ας έρθει κάποιος αρχηγός να μας οδηγήσει, χωρίς να μας καταστρέψει πρώτα, χωρίς να μας υποβιβάσει ως ανθρώπους.

Ήρθε η ώρα της Αλλαγής έστω και 40 χρόνια μετά. Μόνο που τώρα η αλλαγή θα είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση και όποιος δεν αλλάξει, θα κλαίει σε λίγο για τις χαμένες πατρίδες, για τις χαμένες ζωές του, καταριώντας όλους εκτός από τον εαυτό του.

Το σίγουρο είναι πως κάποιοι μαζί κινούνται με δόλο και με στόχο την ευχαρίστηση της παράγκας...

thedayaftergr.blogspot.gr