Toυ Γρηγόρη Κλαδούχου
Όταν ένας οργανισμός δεν πάει καλά
ψάχνουμε τις αιτίες, κάνουμε μία διάγνωση. Να συζητήσουμε σοβαρά όταν αυτός ο
οργανισμός είναι μία τοπική κοινωνία. Όταν αυτή δεν μπορεί να κάνει ένα τοπικό
έργο, να το ολοκληρώσει. Οι αποθήκες Φραντζή μόλις ξεκίνησαν σταμάτησαν.
Ξεκίνησε η ανάπλαση του δεύτερου τμήματος της παραλίας. Μετά από λίγο το έργο
σταμάτησε και αυτό. Θα συζητήσουμε, θα βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα για την
παθολογία αυτής της ανικανότητας;
Α. Τις Δημοτικές Αρχές
συνοδεύει –πέρα από άλλα –και μία ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ. Από την απόφαση
προγραμματισμού ενός έργου μέχρι και την υλοποίησή του συναντώνται διαλεκτικά
τρείς λειτουργικές συνιστώσες: η τοπική πολιτική εξουσία, οι τεχνοκράτες-επιστήμονες-
σχεδιαστική ομάδα και η κοινωνία πολιτών. Αν αυτές οι τρείς συνιστώσες
λειτουργούν ανεξάρτητα και δεν έρχονται σε μία συνομιλία, δεν φθάνουμε σε μία
γόνιμη αποτελεσματικότητα. Γιατί εμφανίζεται ο αυταρχισμός σε όλες τις μορφές
του, η απολυτότητα του τεχνοκρατισμού και ο λαϊκισμός. Μόνο αν υπάρχει μία
ολοκληρωμένη μεθοδολογική αντίληψη του σχεδιασμού, κάθε αλλαγή είναι
δημιουργία αλλά έχει και την συναίνεση της κοινωνίας.
Και για τις αποθήκες Φραντζή αλλά και για την παραλία, οι μελετητές χωρίς
πρόγραμμα, κατευθύνσεις, αποφάσισαν για όλα. Ουσιαστικά αυτοί αποφάσισαν
και το γιατί κάνουμε ένα έργο. Από τις παρενέργειες: όλοι θεώρησαν ότι την
ανάπλαση της παραλίας την κάνουμε για μεταφορά της θέσης των
τραπεζοκαθισμάτων των καφετεριών.
Β. Πώς μπορούμε να συνεννοηθούμε
όταν δίνουμε ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΣΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ;
Τι είναι δημόσιο και τι ιδιωτικό. Και ο Δήμαρχος, και ο
αρχηγός της μειοψηφίας κάλεσαν σε συζήτηση τους καταστηματάρχες της παραλίας. Η
ανάπλαση της παραλίας όμως δεν αφορά κάποιους, αλλά όλους. Αναφερόμαστε σε
δημόσιο χώρο που αφορά όλο τον δήμο. Όλους τους δημότες, έστω και αν κατοικούν
στην ενδοχώρα.
Τι είναι έργο. Το έχουμε ταυτίσει με μπετά, εργολάβους. Δεν υπάρχει η έννοια του
σχεδιαστικού έργου. Γι αυτό και μέχρι να αρχίσει τη δουλειά ο εργολάβος, υπήρξε
η αδιαφορία, η άγνοια, η σιωπή.
Αυτά είπα στο τελευταίο
δημοτικό συμβούλιο, αφού σε όσους πολίτες το ζητήσαμε ο πρόεδρος μας έδωσε το
λόγο.
Μερικές ακόμα σημειώσεις για το θέμα του
σχεδιασμού του παραλιακού δρόμου.
Είναι εύκολο να προτείνεις,
αν έχεις ολοκληρωμένη γνώση του αντικειμένου πάνω στο οποίο πρέπει να
προτείνεις. Γιατί η ουσία ενός πολεοδομικού σχεδιασμού είναι η συνάντηση
παρελθόντος και μέλλοντος. Και η επανανοηματοδότηση της παραλίας είναι αφετηρία,
κίνητρο, μέσο, αναδημιουργίας κοινότητας. Οι καφετέριες και τα σουβλατζίδικα
δεν κάνουν πόλη, ούτε Ξυλόκαστρο. Η παραλιακή ζώνη είναι χώρος ισχυρών τοπικών
ταυτοτικών στοιχείων. Ανάπλαση σημαίνει ενεργοποίηση ενός δικτύου που θα τα
επανανοηματοδοτεί και αναδεικνύει.
Το πέρασμα από τη βαρβαρότητα, τον μαχαλά και τις παράγκες που έκλειναν τον
Κορινθιακό σε μια άλλη πρόταση ήταν επώδυνο. Επαναπροτείνω ως κεντρικό
προγραμματικό στοιχείο της παραλιακής ανάπλασης την επανακατοίκησή της. Είναι
ένας προνομιούχος χώρος. Η ανάγνωσή του και η πρόταση υπάρχουν στο εκλογικό
πρόγραμμα της Αρμονικής Ανάπτυξης του 2002.Στην παραλιακή ζώνη ο ανοιχτός
ορίζοντας του Κορινθιακού έρχεται σε διάλογο με αυτό τον πλούτο των πόρων και
με διαστάσεις χωρικές έως τη Ζήρεια και χρονικές έως τους Αριστοναύτες.
