Άρθρο του
Δημοσθένη Δαββέτα
Κατά τον Αριστοτέλη, η λέξη πρέπει να εμπεριέχει την εικόνα και την ιδέα του πράγματος. Όσο πιο ακριβής είναι η λέξη σ’αυτή τη σύμβαση, άλλο τόσο και η αλήθεια του πράγματος είναι φανερή. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η λέξη δεν θέλει να μιλήσει αληθινά; Τι συμβαίνει όταν ο λόγος χρησιμοποιείται με σκόπο να αποκρύψει κι όχι να φανερώσει; Σίγουρα δεν τελείται η ποιητική πράξη, για να μιλήσω Πλατωνικά. Δηλαδή, η γλώσσα δεν υπηρετεί την αλήθεια. Αν εφαρμόσουμε λοιπόν την πιο πάνω συλλογιστική στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, θα γίνουμε μάρτυρες μιας σειράς ανακόλουθων λόγων. Ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε όλη την πολιτική του πορεία στην αντιμνημονιακή του λογική. Πράγμα που σημαίνει: αρνιόμαστε το μνημόνιο κι ότι ως τώρα έχει γίνει. Βέβαια, πήγε ακόμα πιο μακριά απαιτώντας κούρεμα του χρέους για να ξεκινήσει η περίφημη δική του θέση περί «επαναδιαπραγμάτευσης». Οι δύο αυτές θέσεις επέδρασαν στον καθημερινό πολίτη και τον «έπεισαν». ‘Αλλωστε, ποιος φυσιολογικός άνθρωπος δεν θα γοητευόταν από μια τέτοια θέση; Ποιος φορολογούμενος του οποίου η τσέπη πονάει δεν θα χαιρόταν με τέτοιες εξαγγελίες; Γι’αυτό και ψήφισαν ώστε να βγεί νικητής των εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δύο αυτές κοινωνικές δεσμεύσεις ( που αποτελούν ένα είδος «κοινωνικού συμβολαίου» με τον κόσμο), ανήκουν στο παρελθόν. Δεν υπάρχει κατάργηση του μνημονίου. Το αντίθετο, υπάρχει συνέχεια του διαλόγου με τους «τοκογλύφους» – δανειστές μας. Οι δηλώσεις του ίδιου του κυρίου Τσίπρα αλλά και πολλών συνεργατών του, βεβαιώνουν ότι δεχόμαστε το 70% του μνημονίου (ποσοστό που μπορεί να μεγαλώσει κι άλλο), ότι ξεχάσαμε τις ενέργειες περί κουρέματος του χρέους και ότι αναζητείται νέα δέσμη μεταρυθμίσεων που θα ετοιμάσει ο ΟΟΣΑ, τον οποίον και είχε καταγγείλει η σημερινή κυβέρνηση όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Το ότι προσπαθεί ο κύριος Τσίπρας και η κυβέρνησή του να εξετάσουν τις δεσμεύσεις μας απέναντι στην ευρωζώνη μέσα άπο άλλους τρόπους κι οπτικές, ακολουθώντας διαφορετική τακτική από τη Νέα Δημοκρατία, δεν σημαίνει ότι θα καταργήσουν οποιαδήποτε από αυτές. Το αντίθετο, σημαίνει, διατήρηση του Μνημονίου ή συνέχισή του με άλλα λόγια. Υπάρχει αποδοχή των δεσμεύσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ προεκλογικά δήλωναν το αντίθετο. Οι του ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, δεν χρησιμοποίησαν το λόγο στην υπηρεσία της Αλήθειας, αλλά με στόχο την απόκρυψη της. Χρησιμοποίησαν τον πολιτικό λόγο όπως οι Σειρήνες το τραγούδι τους στην προσπάθειά τους να σαγηνεύσουν τον Οδυσσέα. Με μοναδικό τους στόχο την εξουσία, γοήτευσαν και πλάνεψαν. Κι αν έπεισαν τους ψηφοφόρους τους πως με το να αλλάξουν τις λέξεις θα αλλάξουν και τα πράγματα, τότε είναι από την αρχή της θητείας τους υπόλογοι σε αυτούς. Χρησιμοποιούν τη στρατηγική των Σειρηνών μόνο και μόνο για να νικήσουν. Έτσι έχουν σκοπό να πορευτούν και στη συνέχεια; Αν ναι, θα χουν να κάνουν με τον κίνδυνο να θέσουν σε απειλή την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Και τότε θα αντιμετωπίσουν την ίδια την οργή των κεντρώων ψηφοφόρων τους. Κι η οργή του εξαπατημένου είναι πολύ ισχυρή, είναι άγρια.
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΔΑΒΒΕΤΑΣ.
Δημοσθένη Δαββέτα
Κατά τον Αριστοτέλη, η λέξη πρέπει να εμπεριέχει την εικόνα και την ιδέα του πράγματος. Όσο πιο ακριβής είναι η λέξη σ’αυτή τη σύμβαση, άλλο τόσο και η αλήθεια του πράγματος είναι φανερή. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η λέξη δεν θέλει να μιλήσει αληθινά; Τι συμβαίνει όταν ο λόγος χρησιμοποιείται με σκόπο να αποκρύψει κι όχι να φανερώσει; Σίγουρα δεν τελείται η ποιητική πράξη, για να μιλήσω Πλατωνικά. Δηλαδή, η γλώσσα δεν υπηρετεί την αλήθεια. Αν εφαρμόσουμε λοιπόν την πιο πάνω συλλογιστική στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, θα γίνουμε μάρτυρες μιας σειράς ανακόλουθων λόγων. Ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε όλη την πολιτική του πορεία στην αντιμνημονιακή του λογική. Πράγμα που σημαίνει: αρνιόμαστε το μνημόνιο κι ότι ως τώρα έχει γίνει. Βέβαια, πήγε ακόμα πιο μακριά απαιτώντας κούρεμα του χρέους για να ξεκινήσει η περίφημη δική του θέση περί «επαναδιαπραγμάτευσης». Οι δύο αυτές θέσεις επέδρασαν στον καθημερινό πολίτη και τον «έπεισαν». ‘Αλλωστε, ποιος φυσιολογικός άνθρωπος δεν θα γοητευόταν από μια τέτοια θέση; Ποιος φορολογούμενος του οποίου η τσέπη πονάει δεν θα χαιρόταν με τέτοιες εξαγγελίες; Γι’αυτό και ψήφισαν ώστε να βγεί νικητής των εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δύο αυτές κοινωνικές δεσμεύσεις ( που αποτελούν ένα είδος «κοινωνικού συμβολαίου» με τον κόσμο), ανήκουν στο παρελθόν. Δεν υπάρχει κατάργηση του μνημονίου. Το αντίθετο, υπάρχει συνέχεια του διαλόγου με τους «τοκογλύφους» – δανειστές μας. Οι δηλώσεις του ίδιου του κυρίου Τσίπρα αλλά και πολλών συνεργατών του, βεβαιώνουν ότι δεχόμαστε το 70% του μνημονίου (ποσοστό που μπορεί να μεγαλώσει κι άλλο), ότι ξεχάσαμε τις ενέργειες περί κουρέματος του χρέους και ότι αναζητείται νέα δέσμη μεταρυθμίσεων που θα ετοιμάσει ο ΟΟΣΑ, τον οποίον και είχε καταγγείλει η σημερινή κυβέρνηση όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Το ότι προσπαθεί ο κύριος Τσίπρας και η κυβέρνησή του να εξετάσουν τις δεσμεύσεις μας απέναντι στην ευρωζώνη μέσα άπο άλλους τρόπους κι οπτικές, ακολουθώντας διαφορετική τακτική από τη Νέα Δημοκρατία, δεν σημαίνει ότι θα καταργήσουν οποιαδήποτε από αυτές. Το αντίθετο, σημαίνει, διατήρηση του Μνημονίου ή συνέχισή του με άλλα λόγια. Υπάρχει αποδοχή των δεσμεύσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ προεκλογικά δήλωναν το αντίθετο. Οι του ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, δεν χρησιμοποίησαν το λόγο στην υπηρεσία της Αλήθειας, αλλά με στόχο την απόκρυψη της. Χρησιμοποίησαν τον πολιτικό λόγο όπως οι Σειρήνες το τραγούδι τους στην προσπάθειά τους να σαγηνεύσουν τον Οδυσσέα. Με μοναδικό τους στόχο την εξουσία, γοήτευσαν και πλάνεψαν. Κι αν έπεισαν τους ψηφοφόρους τους πως με το να αλλάξουν τις λέξεις θα αλλάξουν και τα πράγματα, τότε είναι από την αρχή της θητείας τους υπόλογοι σε αυτούς. Χρησιμοποιούν τη στρατηγική των Σειρηνών μόνο και μόνο για να νικήσουν. Έτσι έχουν σκοπό να πορευτούν και στη συνέχεια; Αν ναι, θα χουν να κάνουν με τον κίνδυνο να θέσουν σε απειλή την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Και τότε θα αντιμετωπίσουν την ίδια την οργή των κεντρώων ψηφοφόρων τους. Κι η οργή του εξαπατημένου είναι πολύ ισχυρή, είναι άγρια.ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΔΑΒΒΕΤΑΣ.
