Γράφει o
Δημοσθένης Δαββέτας
Συντομεύοντας την επίσκεψή του στις Ινδίες ο Μπάρακ Ομπάμα βρέθηκε την Τρίτη 27 Ιανουαρίου στην Σαουδική Αραβία, για να παραστεί και να μεταφέρει τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του αποθανόντος βασιλιά Αμπνταλάχ. Εκτός από την κηδεία του Νέλσον Μαντέλα, ιδιαίτερα χαρισματικής ιστορικής φυσιογνωμίας, ο Αμερικανός πρόεδρος δύσκολα παρίσταται σε τέτοια γεγονότα. Η παρουσία του εκεί οφείλεται ουσιαστικά στην συζήτηση για την δυσκολία που περνά σήμερα η στρατηγική σχέση Η.Π.Α. και Σαουδικής Αραβίας.
Ως γνωστόν ήταν το 1945 στις 14 Φεβρουαρίου στα πλαίσια της συμφωνίας της Γιάλτας όπου ο Αμερικανός τότε πρόεδρος Ρούσβελτ υπέγραψε με τον Βεδουίνο Βασιλιά ένα σύμφωνο διάρκειας εξήντα χρόνων το οποίο και ανανεώθηκε το 2005 από τον πρόεδρο Μπους. Το σύμφωνο αυτό που ακούει στο όνομα «ειρήνη του Quincy” είναι κατά βάση μια ανταλλαγή. Η πρώτη δύναμη του κόσμου, η Αμερική, εγγυάται την ασφάλεια του Σαουδικού βασιλείου, ενώ ταυτόχρονα, η πρώτη πετρελαϊκή δύναμη του κόσμου, η Σαουδική Αραβία, εγγυάται στις Η.Π.Α., την ασφάλεια σε πετρέλαιο. Οι Αμερικανοί όμως από το 1945 έκαναν και μια επιπλέον υποχώρηση. Συμφώνησαν να μην ανακατευτούν ποτέ στις εσωτερικές υποθέσεις των Σαουδαράβων. Έτσι εξηγούνται τα στραβά μάτια της Αμερικής σε κατάφορες παραβιάσεις των ατομικών δικαιωμάτων στην Σαουδική Αραβία, ενώ σ’ άλλα κράτη παγκοσμίως είναι πολύ σκληροί. Ποιος μπορεί να δεχτεί για παράδειγμα ότι απαγορεύεται στις γυναίκες να οδηγούν, ή ακόμα ότι ο συγγραφέας Ραλφ Μπαντάουι, καταδικάστηκε σε πενήντα χτυπήματα μαστιγίου, επειδή τόλμησε να δημιουργήσει ένα ελεύθερο πολιτικό μπλογκ; Θα μπορούσαν να δοθούν κι άλλα πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα κατάφορης παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Όμως ας μείνω εδώ, γιατί από αυτά γίνεται φανερό ότι αυτή η ιδιαίτερη αντίληψη του Ουαχαμπισμού (της Σουνίτικης αντίληψης του Ισλάμ, της ορθόδοξης), είναι ένα είδος σκληρού «Καλβινισμού», του Σουνίτικου Ισλάμ.
Στο τέλος του 18ου αιώνα ο Μοχάμεντ Μπεν Αμπντελουαχάμπ διακήρυξε ένα αυστηρό Ισλάμ που θα ‘παιρνε κατά γράμμα το κείμενο του Κορανίου. Αυτός ο αντιδραστικός μεταρρυθμιστής ενώθηκε με την οικογένεια Σαούντ και επέβαλε να απαγορεύεται οποιαδήποτε ελεύθερη ερμηνεία των ιερών κειμένων. Έτσι το Κοράνι έμεινε κατά την ουαχαμπίτικη πρότασή του, ένα κείμενο που δεν έχει προσαρμοστεί στις νέες εξελίξεις των κοινωνιών. Κάθε νεωτερική προσπάθεια δεν έγινε αποδεκτή. Τον δε Νοέμβριο του 1979, τριακόσιοι φανατικοί κατέλαβαν το τέμενος της Μέκκας αντιδρώντας στην δυτικοποίηση της κοινωνίας. Έτσι η Μοναρχία συμφώνησε με τους εξεγερμένους να μπορούν ελεύθερα να εξάγουν τις ιδέες τους «στην Ευρώπη ή σ’ άλλες Αραβικές χώρες, αλλά όχι μέσα στη Σαουδική Αραβία». Γνωρίζουμε πολύ καλά το τι έδωσε η εφαρμογή αυτής της συμφωνίας. Και είναι αυτή ακριβώς που πάει να συζητήσει ο Μπάρακ Ομπάμα με τους νέους Σαουδάραβες ηγέτες. Το αίτημα είναι ξεκάθαρο: Θέλουμε ένα ειρηνικό, εκσυγχρονισμένο κι όχι αρχαϊκά βίαιο Ισλάμ.
Δημοσθένης Δαββέτας.
Δημοσθένης Δαββέτας
Συντομεύοντας την επίσκεψή του στις Ινδίες ο Μπάρακ Ομπάμα βρέθηκε την Τρίτη 27 Ιανουαρίου στην Σαουδική Αραβία, για να παραστεί και να μεταφέρει τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του αποθανόντος βασιλιά Αμπνταλάχ. Εκτός από την κηδεία του Νέλσον Μαντέλα, ιδιαίτερα χαρισματικής ιστορικής φυσιογνωμίας, ο Αμερικανός πρόεδρος δύσκολα παρίσταται σε τέτοια γεγονότα. Η παρουσία του εκεί οφείλεται ουσιαστικά στην συζήτηση για την δυσκολία που περνά σήμερα η στρατηγική σχέση Η.Π.Α. και Σαουδικής Αραβίας.Ως γνωστόν ήταν το 1945 στις 14 Φεβρουαρίου στα πλαίσια της συμφωνίας της Γιάλτας όπου ο Αμερικανός τότε πρόεδρος Ρούσβελτ υπέγραψε με τον Βεδουίνο Βασιλιά ένα σύμφωνο διάρκειας εξήντα χρόνων το οποίο και ανανεώθηκε το 2005 από τον πρόεδρο Μπους. Το σύμφωνο αυτό που ακούει στο όνομα «ειρήνη του Quincy” είναι κατά βάση μια ανταλλαγή. Η πρώτη δύναμη του κόσμου, η Αμερική, εγγυάται την ασφάλεια του Σαουδικού βασιλείου, ενώ ταυτόχρονα, η πρώτη πετρελαϊκή δύναμη του κόσμου, η Σαουδική Αραβία, εγγυάται στις Η.Π.Α., την ασφάλεια σε πετρέλαιο. Οι Αμερικανοί όμως από το 1945 έκαναν και μια επιπλέον υποχώρηση. Συμφώνησαν να μην ανακατευτούν ποτέ στις εσωτερικές υποθέσεις των Σαουδαράβων. Έτσι εξηγούνται τα στραβά μάτια της Αμερικής σε κατάφορες παραβιάσεις των ατομικών δικαιωμάτων στην Σαουδική Αραβία, ενώ σ’ άλλα κράτη παγκοσμίως είναι πολύ σκληροί. Ποιος μπορεί να δεχτεί για παράδειγμα ότι απαγορεύεται στις γυναίκες να οδηγούν, ή ακόμα ότι ο συγγραφέας Ραλφ Μπαντάουι, καταδικάστηκε σε πενήντα χτυπήματα μαστιγίου, επειδή τόλμησε να δημιουργήσει ένα ελεύθερο πολιτικό μπλογκ; Θα μπορούσαν να δοθούν κι άλλα πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα κατάφορης παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Όμως ας μείνω εδώ, γιατί από αυτά γίνεται φανερό ότι αυτή η ιδιαίτερη αντίληψη του Ουαχαμπισμού (της Σουνίτικης αντίληψης του Ισλάμ, της ορθόδοξης), είναι ένα είδος σκληρού «Καλβινισμού», του Σουνίτικου Ισλάμ.
Στο τέλος του 18ου αιώνα ο Μοχάμεντ Μπεν Αμπντελουαχάμπ διακήρυξε ένα αυστηρό Ισλάμ που θα ‘παιρνε κατά γράμμα το κείμενο του Κορανίου. Αυτός ο αντιδραστικός μεταρρυθμιστής ενώθηκε με την οικογένεια Σαούντ και επέβαλε να απαγορεύεται οποιαδήποτε ελεύθερη ερμηνεία των ιερών κειμένων. Έτσι το Κοράνι έμεινε κατά την ουαχαμπίτικη πρότασή του, ένα κείμενο που δεν έχει προσαρμοστεί στις νέες εξελίξεις των κοινωνιών. Κάθε νεωτερική προσπάθεια δεν έγινε αποδεκτή. Τον δε Νοέμβριο του 1979, τριακόσιοι φανατικοί κατέλαβαν το τέμενος της Μέκκας αντιδρώντας στην δυτικοποίηση της κοινωνίας. Έτσι η Μοναρχία συμφώνησε με τους εξεγερμένους να μπορούν ελεύθερα να εξάγουν τις ιδέες τους «στην Ευρώπη ή σ’ άλλες Αραβικές χώρες, αλλά όχι μέσα στη Σαουδική Αραβία». Γνωρίζουμε πολύ καλά το τι έδωσε η εφαρμογή αυτής της συμφωνίας. Και είναι αυτή ακριβώς που πάει να συζητήσει ο Μπάρακ Ομπάμα με τους νέους Σαουδάραβες ηγέτες. Το αίτημα είναι ξεκάθαρο: Θέλουμε ένα ειρηνικό, εκσυγχρονισμένο κι όχι αρχαϊκά βίαιο Ισλάμ.
Δημοσθένης Δαββέτας.
