Λένε, και όχι απαραιτήτως λανθασμένα, ότι οι δημοσκοπήσεις αποτελούν απλώς τη φωτογραφία της κοινωνίας και των διαθέσεών της σε μια δεδομένη στιγμή, ακόμη και έτσι όμως έχουν καταφέρει να επικρατήσουν στη διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας τα τελευταία 20 χρόνια.
Παρακολουθώντας κανείς την πορεία των δημοσκοπήσεων μετά τις ευρωεκλογές του Μαϊου και το προβάδισμα 4% που κατέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, είναι εμφανές ότι το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, τείνει να παγιώσει και να διευρύνει μια τέτοια διαφορά, με τελική στόχευση να την καταστήσει μη αναστρέψιμη, ώστε να επικρατήσει στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε και αν γίνουν.
Στο πλαίσιο αυτό, ο μέσος όρος των δημοσκοπήσεων καταγράφει τη διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Δημοκρατία στο 7%-8%, ενώ υπάρχουν και ορισμένες όπως η σημερινή του “Παλμού”, που την… ξεχειλώνουν πάνω από τις 10 μονάδες.
Όλα αυτά, έχουν ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα τη διαμόρφωση ενός σκηνικού “ψυχολογικού εκβιασμού” των ανεξάρτητων βουλευτών, από την απόφαση των οποίων για το τι θα πράξουν στην προεδρική εκλογή εξαρτάται το αν θα οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές τον Μάρτιο του 2015, ή λίγους μήνες αργότερα.
Γιατί, ποιός ανεξάρτητος βουλευτής θα επιλέξει να συνταχθεί με την κυβερνητική πλειοψηφία και θα ψηφίσει υπέρ της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή, ώστε να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές, όταν το κλίμα που θα καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις θα είναι τόσο αρνητικό;
Προφανώς… κανένας.
Λάζαρος Καλλιανιώτης / ysterografa.gr
