Twitter@EmOikonomidis
Η αριθμητική λέει την αλήθεια. 69.498.516… Τόσοι ήταν οι Αμερικανοί που στις προεδρικές εκλογές του 2008, σαν σήμερα στις 4 Νοεμβρίου, σηκώθηκαν από τον καναπέ και επέλεξαν να “σκουπίσουν” την εποχή του τρόμου, δηλαδή την 8ετη διακυβέρνηση του Μπους του νεώτερου, με τον πρώτο Αφρο-Αμερικανό Πρόεδρο στην ιστορία της αέναης υπερδύναμης.
Ο Γερουσιαστής του Ιλινόις Μπαράκ Χουσεϊν Ομπάμα, γινόταν πριν από ακριβώς πέντε χρόνια ο ηγέτης στη ρητορική του οποίου για “Αλλαγή” ακούμπησε ένας ολόκληρος πλανήτης. Όχι μόνο οι Αμερικανοί. Και όλοι αισθάνονται σήμερα προδομένοι.
Ο Ομπάμα απέτυχε. Κι αν η δεύτερη νίκη του ήρθε ως αναγκαίο κακό απέναντι στον Μιτ Ρόμνεϊ, δεν κατάφερε να ξεφύγει ποτέ από αυτό ακριβώς το πλαίσιο. “Αναγκαίο κακό”. Που σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση, ρίχνει την έμφαση στο “κακό”.
Ο σύζυγος της Μισέλ Ομπάμα που “τσαλάκωσε” το όνειρο της Χίλαρι Κλίντον, και κατάφερε να θυμίσει τον… Μπιλ Κλίντον, ως πολιτικός εκσυγχρονιστής της θεωρίας της Τριγωνοποίησης, δηλαδή ως αυθεντικός εκφραστής και ηγέτης του μεσαίου χώρου, θα δυσκολευτεί να πείσει την Ιστορία να του αφιερώσει φωτεινές σελίδες.
Αν εξαιρέσει κανείς την αποτροπή της στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, και την αποτροπή… διορισμού του Λάρι Σάμερς στην προεδρία της Fed, δυο αποφάσεις-σταθμούς, για τις οποίες τα εύσημα ανήκουν στη μεγάλη κοινότητα του διαδικτύου στις ΗΠΑ, και φυσικά… στον Βλαντιμίρι Πούτιν, η διακυβέρνηση Ομπάμα μετράει “μαύρες τρύπες”.
Με μεγαλύτερη όλων την ωδή στην εθνική ανηθικότητα, που συνιστούν οι παρακολουθήσεις εκατομμυρίων τηλεφωνικών συνδιαλέξεων σε όλον τον κόσμο.
Κι όμως, ξεκίνησε τόσο διαφορετικά. Ίσως γι’ αυτό η απογοήτευση είναι τόσο ηχηρά μεγαλύτερη. Η ταινία “Μίσος” δεν θα μπορούσε να το περιγράψει πιο παραστατικά: “Σημασία δεν έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση”. Και με την περίπτωση του Μπαράκ Ομπάμα, η πρόσκρουση στην πραγματικότητα από τα όνειρά μας, δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο άτσαλη.
Η αριθμητική λέει την αλήθεια. 69.498.516… Τόσοι ήταν οι Αμερικανοί που στις προεδρικές εκλογές του 2008, σαν σήμερα στις 4 Νοεμβρίου, σηκώθηκαν από τον καναπέ και επέλεξαν να “σκουπίσουν” την εποχή του τρόμου, δηλαδή την 8ετη διακυβέρνηση του Μπους του νεώτερου, με τον πρώτο Αφρο-Αμερικανό Πρόεδρο στην ιστορία της αέναης υπερδύναμης.
Ο Γερουσιαστής του Ιλινόις Μπαράκ Χουσεϊν Ομπάμα, γινόταν πριν από ακριβώς πέντε χρόνια ο ηγέτης στη ρητορική του οποίου για “Αλλαγή” ακούμπησε ένας ολόκληρος πλανήτης. Όχι μόνο οι Αμερικανοί. Και όλοι αισθάνονται σήμερα προδομένοι.
Ο Ομπάμα απέτυχε. Κι αν η δεύτερη νίκη του ήρθε ως αναγκαίο κακό απέναντι στον Μιτ Ρόμνεϊ, δεν κατάφερε να ξεφύγει ποτέ από αυτό ακριβώς το πλαίσιο. “Αναγκαίο κακό”. Που σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση, ρίχνει την έμφαση στο “κακό”.
Ο σύζυγος της Μισέλ Ομπάμα που “τσαλάκωσε” το όνειρο της Χίλαρι Κλίντον, και κατάφερε να θυμίσει τον… Μπιλ Κλίντον, ως πολιτικός εκσυγχρονιστής της θεωρίας της Τριγωνοποίησης, δηλαδή ως αυθεντικός εκφραστής και ηγέτης του μεσαίου χώρου, θα δυσκολευτεί να πείσει την Ιστορία να του αφιερώσει φωτεινές σελίδες.
Αν εξαιρέσει κανείς την αποτροπή της στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, και την αποτροπή… διορισμού του Λάρι Σάμερς στην προεδρία της Fed, δυο αποφάσεις-σταθμούς, για τις οποίες τα εύσημα ανήκουν στη μεγάλη κοινότητα του διαδικτύου στις ΗΠΑ, και φυσικά… στον Βλαντιμίρι Πούτιν, η διακυβέρνηση Ομπάμα μετράει “μαύρες τρύπες”.
Με μεγαλύτερη όλων την ωδή στην εθνική ανηθικότητα, που συνιστούν οι παρακολουθήσεις εκατομμυρίων τηλεφωνικών συνδιαλέξεων σε όλον τον κόσμο.
Κι όμως, ξεκίνησε τόσο διαφορετικά. Ίσως γι’ αυτό η απογοήτευση είναι τόσο ηχηρά μεγαλύτερη. Η ταινία “Μίσος” δεν θα μπορούσε να το περιγράψει πιο παραστατικά: “Σημασία δεν έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση”. Και με την περίπτωση του Μπαράκ Ομπάμα, η πρόσκρουση στην πραγματικότητα από τα όνειρά μας, δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο άτσαλη.
Video
ysterografa.gr
