Twitter@EmOikonomidis
Το Ισλάμ υπήρξε διαμέσου των αιώνων η θρησκεία που εξακολουθεί να προκαλεί δέος στον δυτικό κόσμο. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με το Ιράν, τον ιστορικό κληρονόμο της Περσικής Αυτοκρατορίας, μόνο που στην περίπτωση της Τεχεράνης το δέος συμπορεύεται με τον φόβο.
Προφανώς και δεν είναι τυχαίο ότι το Ιράν στάθηκε για δεκαετίες “το κέντρο του κόσμου” αναφορικά με τη στρατηγική στοχοπροσήλωση των Ηνωμένων Πολιτειών στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Στην Τεχεράνη έγινε μια “δικτατορία”, η Επανάσταση που την ανέτρεψε επιχειρήθηκε να αντιμετωπιστεί με έναν δεκαετή πόλεμο με το Ιράκ, ενώ στα νεώτερα χρόνια, η απειλή του Ιράν ως δυνητικού πυρηνικού “παίκτη”, ήταν η αυθόρμητη αιτιολόγηση για να επιτραπεί να δημιουργηθεί η… σιωπηλή πυρηνική υπερδύναμη του Ισραήλ.
Ισλάμ και Ιράν αποτελούν μέχρι και σήμερα ένα εκρηκτικό μείγμα. Στα χρόνια μάλιστα του αμετροεπούς Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, η Τεχεράνη έμοιαζε ανά πάσα στιγμή υποψήφια να πρωταγωνιστήσει στον… Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όσο για τις συμμαχίες της, όπως για παράδειγμα με τη Βενεζουέλα του Τσάβες, αποτέλεσαν ωδή στις ακραίες και αντιδραστικές επιλογές, χωρίς διορατικότητα και στρατηγικό σχέδιο.
Όλα αυτά τελείωσαν την επομένη της εκλογής του Χασάν Ροχανί στην Προεδρία του Ιράν. Ο μετριοπαθής κληρικός, άλλοτε alte ego του Ραφσανζανί, πέτυχε μια βελούδινη διαδοχή του Αχμαντινετζάντ, έστω κι αν οι Φρουροί της Επανάστασης των θεωρούσαν υπερβολικά… light, και ο ίδιος ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης της χώρας Αγιατολάχ Αλί Χαμενεϊ, γνώριζε ότι δεν είχε ως συνομιλητή κάποιον άβουλο υποστηρικτή του.
Αύριο, όπως ο ίδιος ο Ροχανί επεσήμανε στις σημερινές δηλώσεις του, συμπληρώνονται 100 μέρες από την ανάληψη της εξουσίας από τον ίδιο. Στο παρά ένα λοιπόν, ο Χασάν Ροχανί μπορεί να περηφανεύεται για τη Συμφωνία της Γενεύης για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, που ως ιστορικό αποτύπωμα δύναται να αλλάξει για πάντα τις ισορροπίες στη Μέση Ανατολή. Μια ανάπαυλα σιωπής για να ακουστεί η… οργή του Ισραήλ, φτάνει και περισσεύει για να επιβεβαιωθεί ότι ο σημερινός Πρόεδρος του Ιράν διεκδικεί πολύ νωρίς τις δάφνες ενός ανθρώπου που άλλαξε την Ιστορία.
Η πρώτη μεγάλη νίκη του Ροχανί ήταν ότι κατάφερε να παραμερίσει τις ενστάσεις του Χαμενεϊ και να τον “πάρει μαζί του”. Ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης του Ιράν έβαλε πλάτη υπέρ του Ροχανί απέναντι στις ενστάσεις και την κριτική των Φρουρών της Επανάστασης, αλλά και όσων άλλων θεωρούσαν τον σημερινό Πρόεδρο της χώρας κάτι σαν… εθνικό μειοδότη. Με αφετηρία γκρίνιας το περίφημο πλέον τηλεφώνημα που αντάλλαξε με τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.
Στη συνέχεια, ο Ροχανί κατάφερε να πείσει τον Χαμενεϊ να ακολουθήσει τον… ψηφιακό βηματισμό του. Ο μετριοπαθής κληρικός, στα χέρια του οποίου βρέθηκαν τα πυρηνικά του Ιράν, είχε διαγνώσει εγκαίρως τη δυναμική των social media. Και οικοδόμησε τη στρατηγική του “νέου Ιράν” πάνω στο Twitter, μέσω του οποίου προωθεί στοχευμένα μηνύματα ο ίδιος, ενώ τον ακολουθεί και ο ίδιος ο Αγιατολάχ Αλί Χαμενεϊ. Όπως συνέβη σήμερα, όταν οι δυο ηγέτες του Ιράν, καθώς και ο Υπουργός Εξωτερικών Τζαβάντ Ζαρίφ, αξιοποίησαν τη δύναμη του Twitter για να περάσουν συμπληρωματικά μηνύματα σχετικά με τη Συμφωνία της Γενεύης.
Ο Ροχανί κατάφερε να αιφνιδιάσει τη Δύση, ανεξαρτήτως των πραγματικών προθέσεών του. Και αξιοποίησε τον συμβιβασμό για να πείσει ότι το Ιράν αλλάζει. Μονάχα το Ισραήλ κατάλαβε εγκαίρως τον κίνδυνο από την αλλαγή του momentum, o εμμονικός Μπέντζαμιν Νετανιάχου όμως δεν κατάφερε να πείσει κανέναν. Ούτε καν την συνήθως πρόθυμη Ουάσινγκτον.
Ο νέος Πρόεδρος του Ιράν μιλάει για την ανάγκη φιλελευθεροποίησης της πολιτικής και κοινωνικής ζωής στη χώρα του, παροτρύνει τους φοιτητές σε επανάσταση συνειδήσεων και ιδεών, εμφανίζεται ως “πατερούλης” της νέας γενιάς του αραβικού κόσμου και της Μέσης Ανατολής, που διατηρεί το συναίσθημα του ανολοκλήρωτου, στον απόηχο της Αραβικής Άνοιξης που, όπως αποδείχτηκε, ούτε Άνοιξη ήταν, αλλά ούτε και… αραβική.
Λες και παρακολουθούμε… αλλαγή καθεστώς στο Ιράν, και μάλιστα βελούδινη, σαν και αυτή που “γέννησε” η έμπνευση των σεναριογράφων του Χόλιγουντ μέσω της σειράς “Homeland”, που σπάει τα ταμεία διεθνώς.
Φυσικά, ο κινηματογράφος επιχειρεί να μιμηθεί τη ζωή. Και το αντίστροφο. Όσο για το δικό μας “παραμύθι”, δεν έχει δράκο, δηλαδή… πυρηνικό πόλεμο. Αφορά έναν (μετριοπαθή) κληρικό, το Twitter ως εργαλείο χειραγώγησης των μαζών και τα πυρηνικά ως παράμετρο εμπέδωσης της ειρήνης.
Πώς το έλεγε ο Έντουαρντ Μόροου; Α, ναι: Καληνύχτα και… καλή (μας) τύχη.
ysterografa.gr
Το Ισλάμ υπήρξε διαμέσου των αιώνων η θρησκεία που εξακολουθεί να προκαλεί δέος στον δυτικό κόσμο. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με το Ιράν, τον ιστορικό κληρονόμο της Περσικής Αυτοκρατορίας, μόνο που στην περίπτωση της Τεχεράνης το δέος συμπορεύεται με τον φόβο.
Προφανώς και δεν είναι τυχαίο ότι το Ιράν στάθηκε για δεκαετίες “το κέντρο του κόσμου” αναφορικά με τη στρατηγική στοχοπροσήλωση των Ηνωμένων Πολιτειών στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Στην Τεχεράνη έγινε μια “δικτατορία”, η Επανάσταση που την ανέτρεψε επιχειρήθηκε να αντιμετωπιστεί με έναν δεκαετή πόλεμο με το Ιράκ, ενώ στα νεώτερα χρόνια, η απειλή του Ιράν ως δυνητικού πυρηνικού “παίκτη”, ήταν η αυθόρμητη αιτιολόγηση για να επιτραπεί να δημιουργηθεί η… σιωπηλή πυρηνική υπερδύναμη του Ισραήλ.
Ισλάμ και Ιράν αποτελούν μέχρι και σήμερα ένα εκρηκτικό μείγμα. Στα χρόνια μάλιστα του αμετροεπούς Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, η Τεχεράνη έμοιαζε ανά πάσα στιγμή υποψήφια να πρωταγωνιστήσει στον… Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όσο για τις συμμαχίες της, όπως για παράδειγμα με τη Βενεζουέλα του Τσάβες, αποτέλεσαν ωδή στις ακραίες και αντιδραστικές επιλογές, χωρίς διορατικότητα και στρατηγικό σχέδιο.
Όλα αυτά τελείωσαν την επομένη της εκλογής του Χασάν Ροχανί στην Προεδρία του Ιράν. Ο μετριοπαθής κληρικός, άλλοτε alte ego του Ραφσανζανί, πέτυχε μια βελούδινη διαδοχή του Αχμαντινετζάντ, έστω κι αν οι Φρουροί της Επανάστασης των θεωρούσαν υπερβολικά… light, και ο ίδιος ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης της χώρας Αγιατολάχ Αλί Χαμενεϊ, γνώριζε ότι δεν είχε ως συνομιλητή κάποιον άβουλο υποστηρικτή του.
Αύριο, όπως ο ίδιος ο Ροχανί επεσήμανε στις σημερινές δηλώσεις του, συμπληρώνονται 100 μέρες από την ανάληψη της εξουσίας από τον ίδιο. Στο παρά ένα λοιπόν, ο Χασάν Ροχανί μπορεί να περηφανεύεται για τη Συμφωνία της Γενεύης για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, που ως ιστορικό αποτύπωμα δύναται να αλλάξει για πάντα τις ισορροπίες στη Μέση Ανατολή. Μια ανάπαυλα σιωπής για να ακουστεί η… οργή του Ισραήλ, φτάνει και περισσεύει για να επιβεβαιωθεί ότι ο σημερινός Πρόεδρος του Ιράν διεκδικεί πολύ νωρίς τις δάφνες ενός ανθρώπου που άλλαξε την Ιστορία.
Η πρώτη μεγάλη νίκη του Ροχανί ήταν ότι κατάφερε να παραμερίσει τις ενστάσεις του Χαμενεϊ και να τον “πάρει μαζί του”. Ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης του Ιράν έβαλε πλάτη υπέρ του Ροχανί απέναντι στις ενστάσεις και την κριτική των Φρουρών της Επανάστασης, αλλά και όσων άλλων θεωρούσαν τον σημερινό Πρόεδρο της χώρας κάτι σαν… εθνικό μειοδότη. Με αφετηρία γκρίνιας το περίφημο πλέον τηλεφώνημα που αντάλλαξε με τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.
Στη συνέχεια, ο Ροχανί κατάφερε να πείσει τον Χαμενεϊ να ακολουθήσει τον… ψηφιακό βηματισμό του. Ο μετριοπαθής κληρικός, στα χέρια του οποίου βρέθηκαν τα πυρηνικά του Ιράν, είχε διαγνώσει εγκαίρως τη δυναμική των social media. Και οικοδόμησε τη στρατηγική του “νέου Ιράν” πάνω στο Twitter, μέσω του οποίου προωθεί στοχευμένα μηνύματα ο ίδιος, ενώ τον ακολουθεί και ο ίδιος ο Αγιατολάχ Αλί Χαμενεϊ. Όπως συνέβη σήμερα, όταν οι δυο ηγέτες του Ιράν, καθώς και ο Υπουργός Εξωτερικών Τζαβάντ Ζαρίφ, αξιοποίησαν τη δύναμη του Twitter για να περάσουν συμπληρωματικά μηνύματα σχετικά με τη Συμφωνία της Γενεύης.
Ο Ροχανί κατάφερε να αιφνιδιάσει τη Δύση, ανεξαρτήτως των πραγματικών προθέσεών του. Και αξιοποίησε τον συμβιβασμό για να πείσει ότι το Ιράν αλλάζει. Μονάχα το Ισραήλ κατάλαβε εγκαίρως τον κίνδυνο από την αλλαγή του momentum, o εμμονικός Μπέντζαμιν Νετανιάχου όμως δεν κατάφερε να πείσει κανέναν. Ούτε καν την συνήθως πρόθυμη Ουάσινγκτον.
Ο νέος Πρόεδρος του Ιράν μιλάει για την ανάγκη φιλελευθεροποίησης της πολιτικής και κοινωνικής ζωής στη χώρα του, παροτρύνει τους φοιτητές σε επανάσταση συνειδήσεων και ιδεών, εμφανίζεται ως “πατερούλης” της νέας γενιάς του αραβικού κόσμου και της Μέσης Ανατολής, που διατηρεί το συναίσθημα του ανολοκλήρωτου, στον απόηχο της Αραβικής Άνοιξης που, όπως αποδείχτηκε, ούτε Άνοιξη ήταν, αλλά ούτε και… αραβική.
Λες και παρακολουθούμε… αλλαγή καθεστώς στο Ιράν, και μάλιστα βελούδινη, σαν και αυτή που “γέννησε” η έμπνευση των σεναριογράφων του Χόλιγουντ μέσω της σειράς “Homeland”, που σπάει τα ταμεία διεθνώς.
Φυσικά, ο κινηματογράφος επιχειρεί να μιμηθεί τη ζωή. Και το αντίστροφο. Όσο για το δικό μας “παραμύθι”, δεν έχει δράκο, δηλαδή… πυρηνικό πόλεμο. Αφορά έναν (μετριοπαθή) κληρικό, το Twitter ως εργαλείο χειραγώγησης των μαζών και τα πυρηνικά ως παράμετρο εμπέδωσης της ειρήνης.
Πώς το έλεγε ο Έντουαρντ Μόροου; Α, ναι: Καληνύχτα και… καλή (μας) τύχη.
ysterografa.gr
