Tου Γρηγόρη Λέων
Τις τελευταίες εβδομάδες μια συνεχόμενη συζήτηση για τα έξοδα του
δήμου ενόψει των εορτών των Χριστουγέννων δείχνει ότι μάλλον το μέτρο
στην Ελλάδα είναι μια δύσκολη υπόθεση.
Η ανάγκη οικονομικών περικοπών και συμμαζέματος του δήμου, ιδιαίτερα του δήμου της Αθήνας, είναι προφανής. Κατασπατάληση δημόσιου χρήματος γίνεται ακόμα και σήμερα, είτε σε αναθέσεις και “αναθέσεις”, είτε λόγω της ανοργανωσιάς κάποιων υπηρεσιών και της εμφανούς αδυναμίας διοίκησης της σημερινής δημοτικής αρχής.
Στο πλαίσιο αυτό αρκετοί εγκαλούν το δήμαρχο γιατί επέλεξε να αυξήσει τον προϋπολογισμό των εορτασμών των Χριστουγέννων και να δώσει μια πιο “λαμπερή” νότα μετά την τραγική αποτυχία των προηγούμενων δύο ετών. Θα συμφωνήσω μαζί τους ότι:
- Η χρονιά είναι προεκλογική και γι’ αυτό ξαφνικά ο δήμαρχος “θυμήθηκε” τα Χριστούγεννα.
- Όταν απολύονται δημοτικοί υπάλληλοι δεν μπορεί να ξοδεύονται χρήματα σε “γιορτές και πανηγύρια”.
- Εδώ δεν υπάρχουν χρήματα για χαρτιά στις υπηρεσίες, τα λαμπιόνια χρειαζόμαστε;
Έχουν δίκιο μεν, αλλά: Έχουμε Χριστούγεννα. Για όσους δε το θυμούνται πρόκειται για τη μεγαλύτερη γιορτή, ιδιαίτερα για τα παιδιά, που αυτές τις μέρες και χωρίς σχολείο κάνουν βόλτες στην πόλη και αναζητούν λίγη γιορτινή ατμόσφαιρα και μια διαφορετική διασκέδαση. Αλλά και για τους μεγάλους, που σίγουρα δεν αντέχουν πια φανταχτερά ρεβεγιόν και πολυτελείς εξόδους, η πόλη οφείλει να τους δώσει μια διέξοδο και μια νότα χαράς. Επιπλέον, και οι επισκέπτες τις πόλης θέλουν να ανταμειφθούν για την επιλογή τους να ξοδέψουν εδώ τα χρήματά τους. Και τελικά, πέρσι και πρόπερσι όλοι κατηγορήσαμε -και δικαίως- τον κ. Καμίνη ότι τσιγκουνεύτηκε την έστω προσωρινή χαρά των Αθηναίων. Φέτος τον κατηγορούμε γιατί κατάλαβε το λάθος του και τον εγκαλούμε γιατί δε το ξανακάνει!
Εγώ πάντως στην περίπτωση αυτή είμαι με το πνεύμα των Χριστουγέννων και όχι με τους όψιμους Σκρουτζ. Η πόλη μας πρέπει να επιδιώκει να ξεφεύγει από την κατάθλιψη με κάθε ευκαιρία που διαθέτει!
ΥΓ: ξέρω ότι κάποιοι θα μου πείτε για τους άστεγους της πόλης και τις οικογένειες που ζουν στην ανέχεια. Όμως ας κάνει η πολιτεία και οι πολίτες το χρέος τους τις υπόλοιπες 364 ημέρες – η μία μέρα όσο και να (μην) κοστίσει δε θα αλλάξει την κατάσταση.
Γρηγόρης Λέων- Ιατροδικαστής
Σύμβουλος 7ης ΔΚ Δήμου Αθηναίων
grigorisleon.wordpress.com
