Γράφει ο Γεώργιος Αγαλιώτης
Τα στοιχήματα τη φορά αυτή ποντάρονται στη βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών της χώρας,στην ανάκαμψη της οικονομίας και στη πρώτη επιτυχή έξοδο στις αγορές μετά από τέσσερα χρόνια.
Όμως η πραγματική οικονομία ακόμη χειμάζεται και νέες φοροεπιδρομές σχεδιάζονται. Πραγματικές μεταρρυθμίσεις, τομές δεν έχουμε δεί ακόμα ενώ η κοινωνία ευρισκόμενη σε σύγχυση, αδυνατεί να κατανοήσει όλα αυτά που προβάλλονται πομπωδώς.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ευκαιρία του συστημικού πολιτικού κατεστημένου.
Όλα αυτά τα νέα(πολλά από τα οποία είναι όντως καλά κατά την άποψή μου) με τη δυναμική επικοινωνιακή προβολή που θα ακολουθήσει, θα επιχειρηθεί να μετουσιωθούν σε επιτυχή πολιτικά κεκτημένα των συστημικών σχηματισμών, ρίχνοντας στη λήθη τους λόγους και τους πολιτικούς άνδρες που μας χάρισαν αυτές τις αλησμόνητες στιγμές κρίσης της τελευταίας τετραετίας.
Το κλίμα ευφορίας θα λειτουργήσει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ ξεπλένοντας όλες τις πολιτικές αμαρτίες που διαπράχθηκαν τη τελευταία τριακονταετία.
Είναι επίσης κατά την άποψή μου ιδανική ευκαιρία να αλωθούν οι όποιες πραγματικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις του τόπου, να αφομοιωθούν και επανενταχθούν στο υπάρχων πολιτικό κατεστημένο δεδομένου μάλιστα πως είναι κατακερματισμένες,ασύνδετες και χωρίς πραγματική ηγεσία λόγω διχογνωμιών για τη πρωτοκαθεδρία του χώρου.
Να είστε σίγουροι πως την ευκαιρία αυτή δεν θα την αφήσουν να πάει χαμένη οι "συστημικοί".
Ο μεταρρυθμιστικός χώρος ομφαλοσκοπεί πηγαίνοντας από Συνέδριο σε Συνέδριο αδυνατώντας να αναλύσει τη κατάσταση που διαμορφώνεται και να διαμορφώσει αντισυστημική στρατηγική.
Οι παλαιοκομματικοί πολιτικοί σχηματισμοί της χώρας γνωρίζουν όλα τα ανωτέρω αναφερόμενα και χαράζουν τη στρατηγική τους. Εξ αυτού του λόγου προχωρούν σχεδόν όλοι, πολύ σύντομα σε πολιτικά συνέδρια «επανίδρυσης» προκειμένου να μπορέσουν επικοινωνιακά να προβάλουν το μετασχηματισμό τους σε κόμματα σύγχρονα και να προσπαθήσουν έτσι να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες αλλά και να διαχειριστούν επικοινωνιακά –πολιτικά την τεράστια φθορά τους προβάλλοντας τα νέα τους επιτεύγματα. Άλλα θα αλλάξουν όνομα , άλλα καταστατικό ή όργανα(πρόσωπα) αλλά επί της πολιτικής ουσίας καμία ουσιαστική αλλαγή δε θα συντελεστεί ,παρά μόνον η κεφαλαιοποίηση του επίπλαστου κλίματος οικονομικής ευφορίας
Το παράξενο είναι πως σχεδόν όλα τα μικρά νέα κόμματα του λεγόμενου μεταρρυθμιστικού χώρου επιχειρούν το ίδιο .Ενώ θα περίμενε κανείς να υπάρξει ζύμωση μεταξύ των σχηματισμών αυτών , η οποία σε κατάλληλο πολιτικά χρόνο να μετουσιωθεί σε κοινή πορεία ή εκλογική συμμαχία για τις επερχόμενες εκλογές του 2014, παρακολουθούμε το αντίθετο. Πολλά (όχι όλα) ανοικτά κατ’ ευφημισμόν αλλά επί της ουσίας κλειστά Συνέδρια με μόνο σκοπό τη περιχαράκωση και τον εγκλωβισμό κεντρώων ψηφοφόρων ούτως ώστε να επιχειρηθεί η πρωτοκαθεδρία του χώρου όταν ο χρόνος θα είναι πολιτικά κατάλληλος. Δυστυχώς είναι και στη περίπτωση αυτή εμφανές πως οι ηγεσίες (όχι όλες) εγκλωβισμένες στις προσωπικές φιλοδοξίες και στην αδυναμία κατανόησης του «αντισυστημικού πολιτικού γίγνεσθαι» κινούνται «συστημικά».
Εν κατακλείδι πιστεύω πως είναι χρέος και καθήκον όλων μας να φροντίσουμε να στείλουμε τα κατάλληλα μηνύματα σε όλες τις ηγεσίες του χώρου να επισπεύσουν και να προωθήσουν τάχιστα τις διαδικασίες ενότητας του χώρου έστω και κάτω από μία συλλογική ηγεσία.Προτού να είναι πολύ αργά για το λεγόμενο μεταρρυθμιστικό χώρο.
