Αυτή είναι η σημερινή Ιαπωνία, η μάλλον η Ιαπωνία εδώ και πολλά χρόνια. Μια χώρα… κράτος, με την βαθύτερη έννοια του όρου, αυτήν που διαβάσαμε στα βιβλία της αρχαίας ελληνικής ιστορίας. Μια χώρα μαθημένη στα δύσκολα, επομένως μαθημένη να ξεπερνά αυτές τις δυσκολίες, αφού πρώτα τις διαχειριστεί με ψυχραιμία, με απόλυτη προσήλωση στην αίσθηση του μέτρου.
Δεν είναι φυσικά τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια, πριν από την κατάρρευση της Lehman Brothers, η οικονομία της Ιαπωνίας, οι ρυθμοί με τους οποίους φλέρταρε με την ανάπτυξη και την παραγωγική καινοτομία, ήταν το tipping point για την παγκόσμια οικονομία. Και μάλλον εξακολουθεί να είναι, εν μέσω της κρίσης που προκλήθηκε από συζητήσιμη έμπνευση της κυβέρνησης Μπους να προκαλέσει ντόμινο απώλειας της αξιοπιστίας και του αισθήματος ασφάλειας γύρω από τον στεγαστικό κλάδο. Και προφανώς, όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σήμερα, με αφορμή τον μεγάλο σεισμό, οι αντοχές της Ιαπωνίας δοκιμάστηκαν και πάλι. Και άντεξαν. Όχι μόνο οι τεχνικές υποδομές, αλλά κυρίως και πρωτίστως το ανθρώπινο δυναμικό. Πολίτες που έχουν βαθιά συναίσθηση της κρισιμότητας την οποία προσλαμβάνει σε τόσο οριακές στιγμές η ατομική ευθύνη. Και το πόσο εύκολο είναι να γίνει διάχυση πανικού σε ανεξέλεγκτες δόσεις και διαστάσεις.
Επειδή λοιπόν σε τέτοιες περιπτώσεις οι προσωπικές μαρτυρίες είναι εκείνες που αφήνουν το αποτύπωμά τους στην ιστορική διαδρομή των εθνών και των κοινωνιών, το BBC μετέδωσε την εμπειρία ενός Βρετανού δασκάλου, του John Heritage, ο οποίος δίδασκε παιδιά 7 ετών στο σχολείο, την ώρα που έγινε ο σεισμός.
“Ακόμη και αυτά τα μικρά παιδιά γνωρίζουν τη διαδικασία και το τι πρέπει να κάνουν. Από τη στιγμή που άρχισε ο σεισμός, και εκείνα ξεκίνησαν να ακολουθούν τη διαδικασία που έχουν μάθει”, περιέγραψε. Παιδιά που συχνάζουν στον ελεύθερο χρόνο τους σε παιδικές χαρές. Σε αντίθεση με άλλες χώρες, που είναι οι ίδιες και οι πολιτικές ηγεσίες τους… παιδική χαρά.
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / ysterografa.gr
