Ο Τσίπρας και ο “σπασμένος καθρέφτης”

Από την υπόθεση της Αγροτικής μέχρι το νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας δεν χάνουν ευκαιρία να μας θυμίζουν ότι, στο περιθώριο του εθνικού στοιχήματος για την υπέρβαση μιας οικονομικής κρίσης η οποία απειλεί να σταματήσει το μέλλον, η Ελλάδα δεν έχει τα περιθώρια να ξεχνά την ιστορική αναμέτρησή της με την λαϊκισμό. Μια αναμέτρηση διαρκής και επίμονη, οι ρίζες της οποίας θα πρέπει να αναζητηθούν σε γονιδιακές… στρεβλώσεις, η δε εκδήλωσή της ποικίλει ανά χρονικές περιόδους, ιστορικά ρεύματα και πρόσωπα-κομιστές του λάθος μηνύματος.
Οι εκλογές της 6^ης Μαϊου και κυρίως της 17^ης Ιουνίου, απέδειξαν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι στην Κουμουνδούρου, εκεί όπου βρίσκονται τα κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, έχει μετακομίσει το ιστορικά μοιραίο για την Ελλάδα ΠΑΣΟΚ που έμαθε να… επιβιώνει. Αλλάζοντας ιδέες, αντιλήψεις, θέσεις και συμπεριφορά, ποτέ όμως την κεντρική στόχευσή του. Που προσδιόρισε την Ελλάδα ως… υποκατάστημα των επιδιώξεων του Κινήματος και των ηγεσιών του. Με τα γνωστά, τραγικά αποτελέσματα τα οποία βιώνουμε σήμερα.
Η ρητορική Τσίπρα μοιάζει… λαχανιασμένη. Με κουρασμένους όρους και ξεθωριασμένες οπτικές για το μέλλον. Δεν θυμίζει Αριστερό πολιτικό, πόσο μάλλον εκφραστή μιας νεώτερης γενιάς, που γνώρισε την εθνική «βαρβαρότητα» στα χέρια της Γενιάς του Πολυτεχνείου, και πασχίζει να την ξεπεράσει, να την παραγκωνίσει, να τη θέσει στο περιθώριο.
Είναι λες και ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ αντικρίζει μόνιμα έναν σπασμένο καθρέφτη πολιτικού αυτοπροσδιορισμού. Τα θραύσματα του οποίου απειλούν να αφήσουν χαρακιές στο μέλλον που έρχεται.

statesmen.gr