Για να βγει η Ελλάδα από την κρίση

Η Συνθήκη του Λονδίνου, που υπέγραψαν σαν σήμερα στις 6 Ιουλίου του 1827 η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία, αποτελεί ουσιαστικά το… βιαστικό πιστοποιητικό γέννησης του νέου ελληνικού κράτους. Που προέκυψε μέσα από εθνικούς αγώνες στα πεδία των μαχών, απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τον… κακό εαυτό μας, καθώς και σε επίπεδο διπλωματίας, εκεί όπου συνηθέστατα πραγματοποιείται η ανάγνωση της πραγματικότητας με… αστερίσκους και υποσημειώσεις. Εκεί όπου γράφεται το μέλλον.

Φυσικά, η Υψηλή Πύλη δεν θα μπορούσε ποτέ να δεχθεί την αξίωση των μεγάλων δυνάμεων της εποχής για την παροχή αυτονομίας στην Ελλάδα. Στο Ναβαρίνο ωστόσο, και στην ιστορική πλέον ναυμαχία, έπεσαν και οι… υπογραφές, για την αναδιάταξη του χάρτη της τότε γνωστής Ευρώπης. Και ξεκίνησε η εθνική διαδρομή της ιστορικότερης πιθανότατα χώρας του πλανήτη, όχι με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Όχι χωρίς… χρέη προς το χθες.
Ουσιαστικά, η Ελλάδα αντιμετωπίζει κρίση χρέους, από τη στιγμή κιόλας που οι μεγάλες δυνάμεις αποφάσισαν να επιβάλλουν στον σουλτάνο την αυτονομία μας. Κρίση χρέους ωστόσο αντιμετωπίζουν όλα τα έθνη του κόσμου. Και κανένα δεν απειλείται με χρεοκοπία, για τον εξαιρετικά απλό λόγο ότι το χρέος ενός έθνους προς ένα άλλο, είναι μια εξαιρετικά σύνθετη διεθνής σύμβαση ισορροπιών.
Στην πραγματικότητα, το εθνικό πρόβλημα ξεκίνησε από τη στιγμή που η κρίση χρέους διολίσθησε σε κρίση δανεισμού. Δηλαδή, οι αγορές αποφάσισαν να κερδοσκοπίσουν σε βάρος της Ελλάδας. Αυτό όμως δεν συνέβη ούτε ξαφνικά, αλλά ούτε και ανεξήγητα. Μια σειρά από συνειδητοποιημένες δράσεις και πρωτοβουλίες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, μετά τη νίκη στις εκλογές του 2009, οδήγησαν την Ελλάδα στο περιθώριο. Στο Μνημόνιο. Στην εθνική μελαγχολία.
Για να βγούμε λοιπόν από την κρίση, θα πρέπει να επιστρέψουμε εκεί που βρισκόμασταν πριν από τα τέλη του 2009. Πριν από την κρίση δανεισμού. Προτού οι αγορές σταματήσουν να μας δανείζουν, και αρχίσουν να κερδοσκοπούν σε βάρος μας. Μια τέτοια ολική επαναφορά, δεν θα προκύψει στη βάση της επίτευξης μετρήσιμων λογιστικών στόχων. Δεν θα έρθει επειδή η οικονομία θα ανακάμψει πραγματικά.
Η υπέρβαση του σημερινού εθνικού αδιεξόδου θα προκύψει μονάχα στη βάση πολιτικής… συνεννόησης με τους δανειστές μας. Με τις, αντίστοιχες με το 1827, μεγάλες δυνάμεις της σημερινής, παγκοσμιοποιημένης διεθνούς πραγματικότητας, εντός της οποίας καλούμαστε να επιβιώσουμε.
Για να συμβεί αυτό απαιτείται εθνικός ρεαλισμός. Αυτογνωσία. Και φυσικά, αποφασισμένη εθνική ηγεσία. Γι’ αυτό η συγκυρία είναι ιδανική. Αν αυτή η… συνεννόηση δεν πραγματοποιηθεί σήμερα, αύριο θα είναι αργά. Γιατί δεν έχει απασφαλιστεί ακόμη η εθνική απειλή που συνιστά το νέο ΠΑΣΟΚ. Συγγνώμη, ο ΣΥΡΙΖΑ.

ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / statesmen.gr