Αυτό έγινε πριν από μερικές ώρες με τη Ντόρα Μπακογιάννη και τους φιλελεύθερους που την είχαν ακολουθήσει στη δημιουργία της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Ήταν μια σωστή απόφαση σε πολιτικό επίπεδο, αλλά παράλληλα και γενναία σε προσωπικό. Ωστόσο η κρισιμότητα των στιγμών επιβάλλει τη συνέχιση της προσπάθειας και με άλλες δυνάμεις πέραν των φιλελεύθερων.
Το διακύβευμα των εκλογών, αλλά και η επόμενη ημέρα για το νέο πολιτικό σκηνικό που θα προκύψει, δημιουργεί συνθήκες ευρύτερων συγκλίσεων εντός του αστικού χώρου. Σ’ αυτό το πλαίσιο και στη βάση της διατήρησης του ευρωπαϊκού χαρακτήρα της χώρας, δεν χωρούν εγωισμοί και προσωπικά συμφέροντα. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να καταβάλλει κάθε προσπάθεια προκειμένου να διευρύνει τα όρια της.
Όπως έγινε με τη κ. Μπακογιάννη πρέπει να γίνει και με τον κ. Καμμένο. Οι ΑΝ. ΕΛ. αποτελεί εκείνο το κομμάτι της Δεξιάς- που όπως και το φιλελεύθερο- συνθέτουν το παζλ για την ανασύνταξη και επανασύνθεση μιας μεγάλης αστικής παράταξης που τώρα έχει ανάγκη η χώρα. Μιας παράταξης η οποία θα περιλαμβάνει τη Δημοκρατική Δεξιά, τους Φιλελεύθερους, τη Κεντροδεξιά, το Κέντρο και τη Σοσιλαδημοκρατία.
Τώρα παρουσιάζεται μια μοναδική ευκαιρία για την ανανέωση και την αναγέννηση του αστικού χώρου. Και αυτό περνάει μέσα απ’ τη μεταξέλιξη της Νέας Δημοκρατίας σε μεγάλη παράταξη που θα είναι «Πόλος Ελευθερίας και Δημοκρατίας». Μεμονωμένες προσχωρήσεις προσώπων ή κομμάτων απ’ τη Λαϊκή Δεξιά και τους Φιλελελεύθερους όχι μόνο δεν αρκούν, αλλά και δεν αποτυπώνουν το εύρος και τη δυναμική του αστικού χώρου.
ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ / statesmen.gr
