Στη μέση όμως δεν υπήρχε χώρος. Γιατί τα κόμματα τα φτιάχνουν τα κινήματα, τα κινήματα η άρνηση, η οργή και ο φόβος. Κι αυτά δεν βρίσκονται στην μέση, στους νοικοκυραίους.
Κόμματα ευπρέπειας και σαλονιού, πιο σύστημα από το σύστημα είναι απλά ανώφελα.
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης είχε την πεποίθηση και τη διορατικότητα από τη μια , την τόλμη και την ικανότητα από την άλλη να δει ότι η εναλλαγή των δυο κομμάτων άφηνε πολύ κόσμο απέξω. Στην άκρη και στα άκρα.
Ο δικομματισμός δεν κάλυπτε μια κοινωνία φόβων και διαμαρτυρίας που τροφοδοτούσαν το μεταναστευτικό, η ασφάλεια των πολιτών, η παράδοση σαν ενστικτώδης αντίδραση στις ροές της παγκοσμιοποίησης, οι κοινωνικές ανισότητες και η διαφθορά που γεννούσε ο πελατειασμός.
Από την άλλη η αριστερή διαμαρτυρία, τυφλωμένη από τις ιδεοληψίες της δεν δεχόταν να αντικρίσει αυτόν τον κόσμο.
Ο ΛΑΟΣ δομήθηκε ξύνοντας ένστικτα, ενισχύοντας φόβους και με φάρμακα τη θρησκεία και την πατρίδα.
Σε πολλούς θύμιζε χούντα και “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια”.
Σε άλλους όμως ήταν ασπίδα στον ίλιγγο, στη λαίλαπα των αλλαγών, από τους Ολυμπιακούς και την ξέφρενη καταναλωτική μέθη έως τις ταυτότητες χωρίς το θρήσκευμα και έναν εξευρωπαϊσμό που συμπεριελάμβανε φιλικές σχέσεις με τον “προαιώνιο Τούρκο”. Και οι μετανάστες στην Αθήνα είχαν αρχίσει να γίνονται πολλοί...
Είχε δίκιο και το εισέπραξε. Ακόμη και το 2004 όταν η ψήφος στη Ν.Δ. ήταν λαϊκή επιταγή στο χώρο της κεντροδεξιάς.
Η καταστροφική διακυβέρνηση Καραμανλή και η κατάρρευση του 2009 δικαίωσαν περισσότερο τον κ. Καρατζαφέρη. Ιδιαίτερα όταν την ηγεσία στην Ν.Δ. ανέλαβε ο κ. Σαμαράς, εκφραστής μιας λαϊκής δεξιάς με παρωπίδες, χώρο που διεκδικούσε και ο ΛΑΟΣ.
Στην δραματική κατάσταση του 2010, ο κ. Καρατζαφέρης, από παρίας του συστήματος προσπάθησε να το διεμβολίσει, εκμεταλλευόμενος την στείρα, καθολική αντίδραση της Ν.Δ. στο πρώτο μνημόνιο και τις απίθανες διακηρύξεις της πως σε ένα χρόνο τάχα θα μηδένιζε το έλλειμμα.
Εμφανίσθηκε πατριώτης, σοβαρός και στην ουσία συναινετικός στα μέτρα.
Στην πορεία βλέποντας από τη μια την αβάσταχτη αδυναμία του ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση αλλά και την μεταστροφή του κόσμου, ιδιαίτερα των συντεχνιών, υπέρ της Ν.Δ. τοποθετήθηκε πιο καθαρά κατά του μνημονίου συνολικά.
Απορροφημένος στην δεξιά πολυκατοικία, ο κ. Καρατζαφέρης έχασε το δάσος της κατάρρευσης.
Υποτίμησε την αξιακή διάψευση των μεσοστρωμάτων , την οικονομική ανέχεια των αδυνάμων αλλά και την επιδημική γκετοποίηση της Αθήνας.
Κι ας είχε την προειδοποίηση της εκλογής Μπουτάρη, Καμμένου αλλά και Χρυσής Αυγής στις δημοτικές εκλογές.
Συμμετείχε στην κυβέρνηση του δεύτερου μνημονίου.
Αρνήθηκε στην ουσία τον γενετικό του κώδικα. Έγινε σύστημα, εγκατέλειψε την διαμαρτυρία. Όταν το κατάλαβε ήταν αργά. Η αποχώρησή του ενέτεινε τη σύγχυση. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.
Ο κ. Καμμένος τον υποκατέστησε, η Χρυσή Αυγή τον συνταξιοδότησε.
Τα στελέχη του ΛΑΟΣ που θα χωρούσαν στην Ν.Δ. προσχώρησαν ήδη.
Στις σημερινές συνθήκες ο ΛΑΟΣ δεν έχει νόημα. Δεν διαμαρτύρεται αρκετά, δεν συμμετέχει ουσιαστικά. Το πάτημα σε δυο βάρκες , διαμέλισε τον ακροβάτη.
Το μέλλον είναι πάντα απρόβλεπτο , ιδιαίτερα στην σημερινή Ελληνική κινούμενη άμμο.
Το πείσμα και η υπομονή του κ. Καρατζαφέρη είναι γνωστά. Η αντοχή στη μοναξιά επίσης.
Θα του χρειαστούν οι αρετές του γιατί έχει να διασχίσει την έρημο. newsit.gr
