Ανωνυμία, ψευδωνυμία και συκοφαντική δυσφήμηση στο Ιντερνετ
Γέλια στον κυβερνοχώρο και, ώρες ώρες, κλάματα. Μα, πάνω από όλα, απελευθερωτική
ψευδωνυμία
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Αλήθεια, η υποχρεωτική επωνυμία στην μπλογκόσφαιρα, ως εργαλείο αντιμετώπισης της συκοφάντησης και της χυδαιότητας ορισμένων, μοιάζει από άλλη εποχή. Το σκεπάρνι, που λέγαμε...
Στις 5 Αυγούστου το υπουργείο Δικαιοσύνης ανακοίνωσε τη σύσταση ειδικής νομοπαρασκευαστικής επιτροπής «για τον εξορθολογισμό των διατάξεων που αφορούν το ηλεκτρονικό έγκλημα και την αποτελεσματική προστασία των θυμάτων». Και ως αντικείμενό της, το υπουργείο ανακοίνωσε: «Ειδικότερα, η επιτροπή θα ασχοληθεί με την ταυτοποίηση των διαχειριστών blogs και τη διεύρυνση του καταλόγου των εγκλημάτων για τα οποία θα επιτρέπεται η άρση του απορρήτου».
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, υπάρχουν περισσότερα από 70.000 μπλογκ, εκ των οποίων τουλάχιστον το 1/3 είναι ενεργά και ενημερώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα από τους διαχειριστές τους.
Φθίνει το μπλόγκινγκ
Το blogging(μπλόγκινγκ), η διατήρηση, δηλαδή, ενός διαδικτυακού μέσου όπου ο διαχειριστής κρατά ένα είδος ημερολογίου, δέχεται ή όχι τα σχόλια των αναγνωστών, δημοσιεύει ή όχι συνδέσμους άλλων blogs, φθίνει τα τελευταία δύο-τρία χρόνια κατά τα οποία παρατηρείται ραγδαία αύξηση σε microblogging πλατφόρμες, όπως το facebook, το twitter, το tumblr, το posterous και άλλα.
Το πρόβλημα της διαδικτυακής προσβολής της προσωπικότητας κάποιου -της συκοφαντικής δυσφήμησης-, κυρίως από κάποια blogs που υιοθετούν το μοντέλο της ανώνυμης κίτρινης καταγγελιολογίας και πληροφοριολογίας που παριστάνει τη δημοσιογραφία, αντιμετωπίζεται από την ελληνική νομοθεσία ως πλημμέλημα και δεν οδηγεί σε άρση του απορρήτου της επικοινωνίας. Στην αποκάλυψη των στοιχείων του διαχειριστή από την εταιρεία που του παρέχει το δικαίωμα της κατασκευής και διατήρησης του μπλογκ. Αλλά όσο μακριά είναι αυτού του είδους η μπλογκόσφαιρα από την ουσία της διαδικτυακής κουλτούρας, αυτής που αποκαλείται και dot.com κουλτούρα, άλλο τόσο φαίνεται να είναι και η υποχρεωτική επωνυμία.
Πολλοί προς πολλούς
Τρεις Ελληνες μπλόγκερ γράφουν για την «Ε» περί της διαδικτυακής ανωνυμίας. Και ένας εξειδικευμένος στην άρση του απορρήτου νομικός καταθέτει την άποψή του. Η ανάπτυξη αυτής της μορφής γραπτής κατάθεσης απόψεων, κρίσεων, σχολίων, προσωπικών αφηγήσεων, περιπετειών υγείας, ευχάριστων καταστάσεων και ό,τι άλλο μπορεί να αφηγηθεί ο άνθρωπος γράφοντας σε ένα Μέσο που μπορεί να φτάσει παντού, είναι σίγουρο, αλλάζει ριζικά την ίδια την έννοια της επικοινωνίας.
«Η ουσία είναι η εξής: Στην πραγματικότητα τα τελευταία 150 χρόνια είχαμε δύο διαφορετικά μέσα επικοινωνίας αυτό που είχε τον τύπο ένας-προς-πολλούς (βιβλία, εφημερίδες, ραδιόφωνο και τηλεόραση) κι εκείνο του ένας-προς-έναν (επιστολές, τηλέγραφος και τηλέφωνο). Το Ιντερνετ, για πρώτη φορά, μας προσφέρει επικοινωνίες του τύπου πολλοί-προς-πολλούς και λίγοι-προς-λίγους».
Το τελευταίο και πιο δύσκολο πράγμα που μπορούν να αλλάξουν οι διαδικτυακές τεχνολογίες είναι η νοοτροπία
Ο Orville Schell, πρόεδρος του τμήματος δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου του Berkeley, είχε κληθεί πριν από λίγα χρόνια σε μια ημερίδα στο Κέμπριτζ με θέμα «Μπλόγκινγκ, δημοσιογραφία και αξιοπιστία».
Μία από τις αναφορές του είχε κάνει το γύρο το Διαδικτύου με ταχύτατους ρυθμούς: «Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που συγκροτούσαν τα Μέσα Ενημέρωσης διαλύεται και μπαίνουμε σε μια σχεδόν φεουδαρχική περίοδο όπου θα υπάρχουν πολλά κέντρα εξουσίας και επιρροής».
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
«Θα μπορούσες ποτέ να ξεβιδώσεις ένα laptop με σκεπάρνι;»
ρώτησε πριν από μέρες ένας φίλος, κρατώντας στα χέρια του την εφημερίδα στη
σελίδα με το ρεπορτάζ για τη νομοπαρασκευαστική επιτροπή που θα αντιμετωπίσει το
θέμα των ανώνυμων μπλόγκερ. Είχε μάλιστα μέσα σε εισαγωγικά και με έμφαση τη
φράση που χρησιμοποίησε ο υπουργός Δικαιοσύνης: «Θα πάψουν να κυκλοφορούν
κουκουλοφόροι στο Διαδίκτυο...».
Αλήθεια, η υποχρεωτική επωνυμία στην μπλογκόσφαιρα, ως εργαλείο αντιμετώπισης της συκοφάντησης και της χυδαιότητας ορισμένων, μοιάζει από άλλη εποχή. Το σκεπάρνι, που λέγαμε...
Στις 5 Αυγούστου το υπουργείο Δικαιοσύνης ανακοίνωσε τη σύσταση ειδικής νομοπαρασκευαστικής επιτροπής «για τον εξορθολογισμό των διατάξεων που αφορούν το ηλεκτρονικό έγκλημα και την αποτελεσματική προστασία των θυμάτων». Και ως αντικείμενό της, το υπουργείο ανακοίνωσε: «Ειδικότερα, η επιτροπή θα ασχοληθεί με την ταυτοποίηση των διαχειριστών blogs και τη διεύρυνση του καταλόγου των εγκλημάτων για τα οποία θα επιτρέπεται η άρση του απορρήτου».
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, υπάρχουν περισσότερα από 70.000 μπλογκ, εκ των οποίων τουλάχιστον το 1/3 είναι ενεργά και ενημερώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα από τους διαχειριστές τους.
Φθίνει το μπλόγκινγκ
Το blogging(μπλόγκινγκ), η διατήρηση, δηλαδή, ενός διαδικτυακού μέσου όπου ο διαχειριστής κρατά ένα είδος ημερολογίου, δέχεται ή όχι τα σχόλια των αναγνωστών, δημοσιεύει ή όχι συνδέσμους άλλων blogs, φθίνει τα τελευταία δύο-τρία χρόνια κατά τα οποία παρατηρείται ραγδαία αύξηση σε microblogging πλατφόρμες, όπως το facebook, το twitter, το tumblr, το posterous και άλλα.
Το πρόβλημα της διαδικτυακής προσβολής της προσωπικότητας κάποιου -της συκοφαντικής δυσφήμησης-, κυρίως από κάποια blogs που υιοθετούν το μοντέλο της ανώνυμης κίτρινης καταγγελιολογίας και πληροφοριολογίας που παριστάνει τη δημοσιογραφία, αντιμετωπίζεται από την ελληνική νομοθεσία ως πλημμέλημα και δεν οδηγεί σε άρση του απορρήτου της επικοινωνίας. Στην αποκάλυψη των στοιχείων του διαχειριστή από την εταιρεία που του παρέχει το δικαίωμα της κατασκευής και διατήρησης του μπλογκ. Αλλά όσο μακριά είναι αυτού του είδους η μπλογκόσφαιρα από την ουσία της διαδικτυακής κουλτούρας, αυτής που αποκαλείται και dot.com κουλτούρα, άλλο τόσο φαίνεται να είναι και η υποχρεωτική επωνυμία.
Πολλοί προς πολλούς
Τρεις Ελληνες μπλόγκερ γράφουν για την «Ε» περί της διαδικτυακής ανωνυμίας. Και ένας εξειδικευμένος στην άρση του απορρήτου νομικός καταθέτει την άποψή του. Η ανάπτυξη αυτής της μορφής γραπτής κατάθεσης απόψεων, κρίσεων, σχολίων, προσωπικών αφηγήσεων, περιπετειών υγείας, ευχάριστων καταστάσεων και ό,τι άλλο μπορεί να αφηγηθεί ο άνθρωπος γράφοντας σε ένα Μέσο που μπορεί να φτάσει παντού, είναι σίγουρο, αλλάζει ριζικά την ίδια την έννοια της επικοινωνίας.
«Η ουσία είναι η εξής: Στην πραγματικότητα τα τελευταία 150 χρόνια είχαμε δύο διαφορετικά μέσα επικοινωνίας αυτό που είχε τον τύπο ένας-προς-πολλούς (βιβλία, εφημερίδες, ραδιόφωνο και τηλεόραση) κι εκείνο του ένας-προς-έναν (επιστολές, τηλέγραφος και τηλέφωνο). Το Ιντερνετ, για πρώτη φορά, μας προσφέρει επικοινωνίες του τύπου πολλοί-προς-πολλούς και λίγοι-προς-λίγους».
Το τελευταίο και πιο δύσκολο πράγμα που μπορούν να αλλάξουν οι διαδικτυακές τεχνολογίες είναι η νοοτροπία
Ο Orville Schell, πρόεδρος του τμήματος δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου του Berkeley, είχε κληθεί πριν από λίγα χρόνια σε μια ημερίδα στο Κέμπριτζ με θέμα «Μπλόγκινγκ, δημοσιογραφία και αξιοπιστία».
Μία από τις αναφορές του είχε κάνει το γύρο το Διαδικτύου με ταχύτατους ρυθμούς: «Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που συγκροτούσαν τα Μέσα Ενημέρωσης διαλύεται και μπαίνουμε σε μια σχεδόν φεουδαρχική περίοδο όπου θα υπάρχουν πολλά κέντρα εξουσίας και επιρροής».
