Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Τελικά πάντα υπάρχουν θέματα στην «καβάτζα». Μέσα στη γενική σύγχυση, καλοκαιριάτικα, την ώρα που η Βουλή υποτίθεται ότι «τρέχει» για να νομοθετήσει όσα έχουν συμφωνηθεί – επιβληθεί δια του Μεσοπροθέσμου Προγράμματος, παρουσιάσθηκαν και οι βασικοί άξονες του νομοσχεδίου για την αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών.Του λοιπού θα θεωρείται συμπεριφορά «ενέχουσα αποκλειστικά και μόνο αυτοπροσβολή του ίδιου του χρήστη».
Το θέμα αντιμετωπίστηκε με σχετική αδιαφορία, αν και ο βασικός προπαγανδιστικός σκοπός ήταν να αποσπαστεί η προσοχή της κοινής γνώμης από το χάος που έχει προκληθεί λόγω των κινητοποιήσεων των ταξιτζήδων.
Αλλά μετά από όλα όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο ένα χρόνο, το να... πέσει κανείς στα ναρκωτικά μάλλον δεν θεωρείται και σπουδαία υπόθεση.
Οπότε, ο προπαγανδιστικός σκοπός δεν επετεύχθη.
Επί της ουσίας, όμως, μπορεί να προκληθεί νέα, μεγαλύτερη βλάβη.
Δεν γνωρίζω από πότε ο υπουργός Δικαιοσύνης Μ. Παπαϊωάννου έγινε ειδικός στα ναρκωτικά.
Δεν γνωρίζω επίσης ποιοι εργάσθηκαν για την εκπόνηση του νομοσχεδίου και τίνος η γνώμη ζητήθηκε.
Για παράδειγμα, άκουσα με μεγάλη άνεση τον υπουργό να δηλώνει πως ο χρήστης (που σωστά δεν πρέπει να τιμωρείται αυστηρά, αλλά να του δίνονται δεύτερες και τρίτες και τέταρτες ευκαιρίες), αναπτύσσει συμπεριφορά «μικρής επικινδυνότητας για τρίτους».
Αυτό πάλι, από πού προέκυψε; Είναι γνωστό ότι ο χρήστης για να εξασφαλίσει τη δόση του υποπίπτει συνήθως σε σειρά άλλων αδικημάτων (κλοπές κλπ.) που ενέχουν επικινδυνότητα για τρίτους.
Συμφωνούμε να θεωρείται η «ιδία χρήση» πταίσμα, αλλά να μην λέμε και ό,τι μας κατέβει επειδή έπρεπε βιαστικά να φέρουμε στην επιφάνεια κάτι, προκειμένου να καλύψουμε κάτι άλλο.
Είπαμε, αλλά η υπόθεση των ναρκωτικών είναι πολύ σοβαρή για να χρησιμοποιείται ως μέσο αντιπερισπασμού για την απεργία των ταξί και την καταστροφή του τουρισμού.
Μάθαμε επίσης πως όσον αφορά στο ζήτημα της διάγνωσης, ώστε να βεβαιώνεται ενώπιον της Δικαιοσύνης ότι πρόκειται για χρήστη και όχι για έμπορο, θα καθιερωθεί πληρέστερο σύστημα απόδειξης.
Περιγράφοντάς το «πληρέστερο σύστημα», ο υπουργός είπε πως το Δικαστήριο θα συνεκτιμά υποχρεωτικά, εκτός από την έκθεση πραγματογνωμοσύνης, και άλλα αποδεικτικά στοιχεία, όπως εργαστηριακές εξετάσεις, παρακολούθηση προγραμμάτων απεξάρτησης, ιστορικό ασθενειών που συνδέονται με την χρήση ουσιών.
Μάθαμε επίσης ότι ο χρήστης που θα συλλαμβάνεται, θα εισάγεται σε εγκεκριμένο θεραπευτικό πρόγραμμα απεξάρτησης, σωματικής αποτοξίνωσης και ψυχολογικής υποστήριξης μέσα στη φυλακή, ενώ παράλληλα θα υπάρξει πρόνοια για σειρά ελαφρυντικών και θα αναστέλλεται οριστικά η δίωξη εναντίον του εφόσον έχει ακολουθήσει το θεραπευτικό πρόγραμμα.
Σωστά όλα αυτά, αλλά από όσο γνωρίζουμε, όταν ένας χρήστης μπαίνει στη φυλακή, υποχρεωτικά ακολουθείται πρόγραμμα απεξάρτησής του, αφού υποχρεωτικά εμφανίζονται στερητικά σύνδρομα και υποχρεωτικά (θεωρητικά) δεν βρίσκει ουσίες για όσο διάστημα είναι έγκλειστος. (΄Η μήπως όχι;)
Επίσης πληροφορηθήκαμε ότι θα ληφθούν τα αναγκαία μέτρα για να μην αποφεύγουν την ισόβια κάθειρξη όσοι αποδεικνύεται πως διακινούν ναρκωτικά, είναι δηλαδή έμποροι θανάτου.
Αυτό που δεν πληροφορηθήκαμε είναι πώς θα εξασφαλισθεί ώστε οι χρήστες να μην βρίσκουν ναρκωτικά μέσα στις φυλακές.
Διότι, ως γνωστόν, ευκολότερα βρίσκει κανείς ναρκωτικά μέσα στη φυλακή, παρά έξω!
Έτσι εξηγούνται όλα!
Τον περασμένο Ιούνιο, δόθηκε στη δημοσιότητα αυτό που ονομάστηκε «έκθεση-κόλαφος» της διεθνούς επιτροπής πολιτικών και ηγετών για τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών.
Σύμφωνα με αυτήν ο πόλεμος αυτός έχει αποτύχει, ενώ η Παγκόσμια Επιτροπή για την Πολιτική για τα Ναρκωτικά απηύθυνε έκκληση προς τους παγκόσμιους ηγέτες «να αλλάξουν στάση απέναντι στην κατάχρηση των ναρκωτικών, βάζοντας τέλος στην ποινικοποίηση της χρήσης και των χρηστών, αλλά συνεχίζοντας τη μάχη κατά των καρτέλ που ελέγχουν το εμπόριο».
Μέλη της εν λόγω Επιτροπής είναι ο πρώην γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν (παράτησε το Κυπριακό και έπιασε τα ναρκωτικά), ο επιχειρηματίας Ρίτσαρντ Μπράνσον (έλεος!), ο πρώην πρόεδρος του Μεξικού Ερνέστο Ζεντίγιο, ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο, ο πρώην πρόεδρος της Κολομβίας Σέζαρ Γκαβίρια (έλεος και για τους πρώην ηγέτες ναρκοχωρών), ο πρώην πρόεδρος της Fed Πολ Βόλκερ, οι Λατινοαμερικάνοι συγγραφείς Κάρλος Φουέντες και Μάριο Βάργκας Λιόσα, ο πρώην επικεφαλής της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής Χαβιέ Σολάνα (παράτησε κι' αυτός τους βομβαρδισμούς και θα... μας σώσει διαφορετικά), ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζορτζ Σουλτς, αλλά και ο Έλληνας πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου!
Η συγκεκριμένη Επιτροπή συνιστά νομιμοποίηση της μαριχουάνας και άλλων ναρκωτικών, προκειμένου, όπως λέει) να αποδυναμωθεί το οργανωμένο έγκλημα, καθώς οι ουσίες θα πωλούνται ελεύθερα, οπότε δεν θα υπάρχει πεδίο ανάπτυξης εγκληματικών δραστηριοτήτων.
Επομένως, ο πρωθυπουργός έχει αναλάβει δεσμεύσεις έναντι της Επιτροπής στην οποία ανήκει και τις αποφάσεις της οποίας έχει συνυπογράψει.
Η συγκεκριμένη άποψη – με σκοπό να πάψει το οργανωμένο έγκλημα να βρίσκει πεδίο δράσης – υπάρχει, αλλά δεν έχει γίνει γενικά αποδεκτή. Κάθε άλλο παρά τυχαία, χώρες όπως οι ΗΠΑ και το Μεξικό έσπευσαν να απορρίψουν τις διαπιστώσεις της έκθεσης.
Μόλις τον περασμένο Μάιο μάλιστα, η Ολλανδία, χώρα που ακολουθεί μια από τις πιο φιλελεύθερες πολιτικές όσον αφορά στα λεγόμενα «μαλακά» ναρκωτικά, αποφάσισε να θέσει περιορισμούς στην πώληση της κάνναβης.
Γιατί; Μα επειδή διαπιστώθηκε πως δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα με την προηγούμενη ελευθεριότητα.
Αντίθετα, διαπιστώθηκε πως είναι λάθος ο διαχωρισμός σε «μαλακά» και «σκληρά» ναρκωτικά, διότι είναι βέβαιο ότι οι χρήστες των μαλακών ναρκωτικών μοιραία καταλήγουν στα σκληρά.
Οι εκθέσεις της ΕΕ πάλι, δείχνουν ανησυχητική αύξηση των μαθητών που έχουν δοκιμάσει κάνναβη.
Δεν ξέρω τι απέγινε με τις δεσμεύσεις (τον Ιούνιο του 2010) της κ. Φώφης Γεννηματά στην Επιτροπή της Βουλής για την Καταπολέμηση των Ναρκωτικών σχετικά με τις «απολύτως δεσμευτικές αποφάσεις του υπουργείου Οικονομικών που εξασφαλίζουν επιπλέον πόρους, ενώ έχουν εξασφαλιστεί κονδύλια από το ΕΣΠΑ για τα προγράμματα στο δρόμο».
Προφανώς, τις «δεσμεύσεις» τις έφαγε η μαρμάγκα του Μνημονίου. Όσο για το ΕΣΠΑ, καλύτερα να μην το συζητούμε και στενοχωριόμαστε.
Και δεν γνωρίζω επίσης αν αποφασίστηκε ξαφνικά να επισπευστεί το διετές σχέδιο δράσης για την καταπολέμηση των εξαρτήσεων, που τον Ιούλιο του 2010 είχε εξαγγείλει ο πρωθυπουργός, προεδρεύοντας σε σύσκεψη σε κέντρο απεξάρτησης στο Ίλιον.
Αποφασίστηκε ξαφνικά να εγκαταλειφθεί το περίφημο διετές σχέδιο – ή μήπως δεν άρχισε ποτέ – για να αντικατασταθεί με νομοσχέδιο που εφαρμόζει τις αποφάσεις μιας διεθνούς Επιτροπής;
Αυτό που γνωρίζω είναι πως ήδη από τον Νοέμβριο του 2008, με τροπολογία, διαχωρίστηκαν οι χρήστες από τους εμπόρους και καθορίστηκε ελάχιστο όριο ποσότητας ναρκωτικών (μέχρι 20 γρ. ακατέργαστης κάνναβης και 2,5 κατεργασμένης), με το οποίο αν κάποιος συλληφθεί μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι για προσωπική χρήση.
Αλλάζει τώρα αυτό; Δεν ήταν σωστό; Άγνωσται οι βουλαί της... Επιτροπής.
Δεν είχαμε άλλα θέματα;
Επίσης, έχουν λυθεί άλλα παράπλευρα προβλήματα; Η Παγκόσμια Έκθεση του State Department του Μαρτίου 2009, έδειξε ότι η χρήση ναρκωτικών στην Ελλάδα βρίσκεται σε άνοδο και το σημαντικό ζήτημα παραμένει η διακίνηση.
Σύμφωνα με την έκθεση η χώρα μας είναι τρωτή στο θέμα της διακίνησης ναρκωτικών λόγω παράνομης μετανάστευσης, πορνείας και άλλων ειδών λαθρεμπορίας.
Λίγους μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2009, δόθηκε στη δημοσιότητα η Έκθεση (για το 2008) του Συντονιστικού Οργάνου Δίωξης Ναρκωτικών (αλήθεια έλαβε μέρος στην εκπόνηση του σημερινού νομοσχεδίου;).
Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληγε ήταν πως υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να καταστεί η Ελλάδα διαμετακομιστικό κέντρο κοκαΐνης. Και πως το 69,32% επί του συνόλου της κατασχεθείσας κάνναβης στην Ελλάδα προήλθε από την Αλβανία, ενώ το 41,51% εισήχθη μέσω Τουρκίας.
Επ’ αυτού προβλέπεται κάτι;
Αλλά και όλες οι εκθέσεις του ΟΗΕ, καταλήγουν κάθε χρόνο στο απογοητευτικό συμπέρασμα ότι η μάχη κατά των ναρκωτικών είναι μια χαμένη μάχη.
Ο ίδιος ο διευθυντής της Υπηρεσίας του ΟΗΕ κατά των Ναρκωτικών (UNODC) Αντόνιο Μαρία Κόστα, είχε ζητήσει να αλλάξει η νοοτροπία και η αστυνομία να ασχολείται λιγότερο με τους χρήστες, ρίχνοντας το βάρος της στην εξουδετέρωση των εμπόρων.
Επ’ αυτού, επί της δράσης της αστυνομίας, προβλέπεται να γίνει κάτι; Διότι, από όσο γνωρίζουμε, υπάρχουν περιοχές της χώρας που έχουν εξελιχθεί σε «πρωταθλήτριες» στην παραγωγή ινδικής κάνναβης. Δεκάδες χιλιάδες τα δενδρύλλια που εντοπίζονται και άλλα τόσα αυτά που «δεν» εντοπίζονται. (Να μην ξεχνάμε και τα Ζωνιανά).
Θα θέλαμε επίσης να μάθουμε τι θα γίνει με το σύστημα δια του οποίου οι έμποροι βαφτίζονται χρήστες και ποιοι θα εμπλακούν στη διαδικασία αυτού του διαχωρισμού.
Θα... απελευθερωθεί ο έλεγχος;
Θα εισαχθούν, μαθαίνουμε, νέα κριτήρια, αλλά θα θέλαμε να μάθουμε αν και κατά πόσον ελήφθη η γνώμη των ιατροδικαστών μας, σχετικά με το ποιοι κάνουν και ποιοι θα έπρεπε να κάνουν τις τοξικολογικές εξετάσεις.
Θα θέλαμε να μάθουμε αν θα σταματήσει ο έλεγχος από «ιδιώτες» - ή θα… απελευθερωθεί πλήρως και αυτό το επάγγελμα!
Θα θέλαμε να μάθουμε αν θα εξακολουθήσουν υφιστάμενα τα περίφημα εννέα ερωτήματα – κλισέ που αποσκοπούν στον διαχωρισμό του χρήστη από τον έμπορο. Και που οι έμποροι έχουν μάθει απ’ έξω, ενώ οι χρήστες, με το σκοτισμένο μυαλό, μπερδεύονται.
Με αποτέλεσμα να βγαίνουν οι έμποροι χρήστες και οι χρήστες έμποροι.
Θα θέλαμε να μάθουμε αν θα ενταχθεί το μάθημα της ιατροδικαστικής στη Σχολή Δικαστών.
Θα θέλαμε να μάθουμε αν θα υπάρξει επιτέλους η δυνατότητα εφαρμογής υπουργικής απόφασης του 1987 για έλεγχο με τοξικολογική εξέταση εντός 48-72 ωρών.
Θα θέλαμε να μάθουμε αν οι πραγματογνωμοσύνες θα ανατίθενται επιτέλους στο εργαστήριο του Ιατροδικαστικού Τμήματος της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, που είναι ένα από τα τελειότερα της Ευρώπης!
Θα θέλαμε να μάθουμε αν ελήφθησαν υπόψη οι εκθέσεις της αρμόδιας διακομματικής επιτροπής της Βουλής, η οποία, από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, εκδίδει κάθε χρόνο την έκθεσή της, η οποία τοποθετείται επιμελώς πάνω στην έκθεση της προηγουμένης χρονιάς και αραχνιάζουν όλες μαζί.
Είναι ασπιρίνη η μεθαδόνη;
Και, για όνομα του Θεού, η μεθαδόνη είναι υποκατάστατο. Μόνο όταν χορηγείται με ιατρική επίβλεψη, βάσει της οποίας μειώνεται σιγά-σιγά η δόση, μπορεί να εξελιχθεί σε θεραπευτική αγωγή.
Διαφορετικά, δεν είναι παρά ένα ναρκωτικό που απλώς χορηγείται από το στόμα και, βέβαια, απομακρύνει τους χρήστες από την πιάτσα και την επαφή με τους εμπόρους.
Δεν αποτελεί ριζική θεραπεία, όπως είναι τα «στεγνά» προγράμματα. Δεχόμαστε τη χορήγησή της για συγκεκριμένους λόγους και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Αυτό σημαίνει ότι δεν την δίνουμε σε όποιον απλώς δεν θέλει να διακόψει τη χρήση, αλλά σε εκείνους που έχουν λιγότερες ελπίδες να πάρουν μια τέτοια απόφαση – μεγάλης ηλικίας, χωρίς στήριξη από την οικογένεια.
Αν πουλιέται ελεύθερα σαν ασπιρίνη, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να εξελιχθεί σε θεραπεία.
Τέλος, η πολιτική του διαχωρισμού των ναρκωτικών, με την παράλληλη αποποινικοποίηση των «μαλακών», αποδεδειγμένα οδήγησε στην αύξηση του αριθμού των ηρωινομανών και των θανάτων από ναρκωτικά.
Και μην αρχίσουμε πάλι τα γνωστά. Ότι το τσιγάρο είναι το ίδιο βλαπτικό με τα ναρκωτικά. Διότι αυτή η άποψη είναι πολύ βλαβερή, αφού τα ναρκωτικά επιδρούν στο κεντρικό νευρικό σύστημα, κάτι που δεν συμβαίνει με το τσιγάρο, που είναι βλαβερό και προκαλεί εθισμό, αλλά δεν έχει καμιά σχέση με τα ναρκωτικά.
Αν δεν δοθούν απαντήσεις σε όλα αυτά, τότε θα έχουμε απλώς να κάνουμε με την εφαρμογή των παροτρύνσεων μιας Επιτροπής μη ειδικών στην οποία μετέχει ο πρωθυπουργός.
Και απλώς την θυμηθήκαμε επειδή είχαμε προβλήματα με τους ταξιτζήδες.
Έλεος, εκτός από τον τουρισμό, ας μην καταστρέψουμε και τη ζωή μας…
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ
