Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Δυστυχώς προκύπτει για άλλη μία φορά ότι οι βουλευτές που ψήφισαν το Μνημόνιο ΔΕΝ είχαν διαβάσει το κείμενο της δανειακής σύμβασης. Και αυτή είναι η πιο απλή (και πιο επικίνδυνη) εξήγηση. Αποκαλύπτεται πλέον σε όλο της το μεγαλείο η ανευθυνότητα αυτών που διεκδικούν το βουλευτικό αξίωμα υποτίθεται για να εργάζονται υπέρ του δημοσίου συμφέροντος. Αλλά και η ανευθυνότητα αυτών που τους ψηφίζουν με βάση τις πελατειακές σχέσεις που αναπτύσσουν μαζί τους. Ως γνωστόν, από την περασμένη εβδομάδα έχει δημιουργηθεί μέγα θέμα με μια δήθεν «ανταρσία» των βουλευτών που μετέχουν του αρμόδιου Κοινοβουλευτικού Τομέα Ευθύνης του ΠΑΣΟΚ, σχετικά με το νομοσχέδιο του υπουργού Οικονομικών για τα τυχερά παιχνίδια.
Δεδομένου ότι οι άδειες τυχερών παιχνιδιών είναι γραμμένες φαρδιές – πλατιές στο Μνημόνιο που ψήφισαν οι σήμερα διαμαρτυρόμενοι βουλευτές, οφείλουν να μας απαντήσουν: Διάβασαν ή όχι το Μνημόνιο; Αν το διάβασαν, τότε γνώριζαν από την αρχή πως στον κατάλογο των δημοσιονομικών μέτρων που περιλαμβάνει το πρόγραμμα για το 2011 (με αναφορά σε εκατομμύρια ευρώ και ποσοστό επί του ΑΕΠ), υπάρχει η μαγική εντολή-δέσμευση «Δικαιώματα τυχερών παιγνίων» με αναφορά σε 200 εκ ευρώ και 0,1% επί του ΑΕΠ. Από κάτω, υπάρχει η άλλη μαγική εντολή –δέσμευση «άδειες τυχερών παιγνίων», με αναφορά σε 500 εκ ευρώ και 0,2% επί του ΑΕΠ.
Ναι, ναι, πρόκειται για τον ίδιο Πίνακα στον οποίο αναφέρεται η αύξηση του ΦΠΑ (1.000 εκ ευρώ, 0,4% επί του ΑΕΠ), η αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα (250 εκ ε και 0,1% επί του ΑΕΠ), η αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα ποτά (50 εκ ε και 0,0% (!) επί του ΑΕΠ. Αλλά και η μείωση του μισθολογικού κόστους μέσω μείωσης 13ου και 14ου μισθού και επιδομάτων (400 εκ ε και 0,2% επί του ΑΕΠ), η μείωση των συντάξεων μέσω της μείωσης της 13ης και 14ης σύνταξης (500 εκ ε και 0,2% επί του ΑΕΠ). Όπως επίσης και η «εξοικονόμηση από την εισαγωγή ενοποιημένου συστήματος πληρωμής μισθών Δημοσίου», από όπου θα εξοικονομηθούν 100 εκ ευρώ – κι’ ας λέει η κυβέρνηση ότι το ενιαίο μισθολόγιο δεν θα επιφέρει μειώσεις εισοδημάτων. Όπως επίσης και τα 100 εκ ε που εξοικονομούνται από το πάγωμα των συντάξεων και άλλα 150 που εξοικονομούνται από τις μειώσεις στις υψηλότερες συντάξεις.
Και αφού δεν διάβασαν τα μέτρα που επιβάλλει το Μνημόνιο για το 2011, προφανώς δεν διάβασαν και όσα προβλέπει για το 2012. Όπου και πάλι γίνεται λόγος στα τυχερά παίγνια. Το γράφει σαφώς: Άδειες τυχερών παιγνίων, 225 εκ ευρώ, 0,1% επί του ΑΕΠ. Δικαιώματα τυχερών παιγνίων, 400 εκ ευρώ, 0,2% επί του ΑΕΠ. Επομένως, όταν ο κ. Παπακωνσταντίνου μιλά για έσοδα 700 εκ ευρώ, απλώς διαβάζει το μνημόνιο. Γι’ αυτό και, όπως λέει, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εγκρίθηκε δύο φορές από το υπουργικό συμβούλιο. Διότι, ως γνωστόν, η κυβέρνηση δεν ασχολείται με τίποτε άλλο, παρά με την εφαρμογή του Μνημονίου.
Όλα αυτά οι διαμαρτυρόμενοι σήμερα βουλευτές τα έχουν ψηφίσει. Και τώρα πρέπει να μας απαντήσουν: Το διάβασαν το μνημόνιο ή όχι; Αν δεν το διάβασαν, πρέπει να παραιτηθούν όλοι. Αν το διάβασαν και απλώς παίζουν θέατρο για τα μάτια του κόσμου, είναι υποκριτές. Αν το διάβασαν και το ψήφισαν πιστεύοντας ότι δεν θα εφαρμοστεί ποτέ, τότε είναι το ίδιο επικίνδυνοι, όπως και την εποχή του «δώστα όλα».
Διαφορετικά, τι είδους «διαβούλευση» με τους βουλευτές απαιτούν; Οι βουλευτές ΕΧΟΥΝ ΨΗΦΙΣΕΙ και τώρα απλώς και γραφειοκρατικώς καλούνται να επικυρώσουν την ΥΠΟΓΡΑΦΗ τους! Αν δε ήθελαν να μετατραπεί η Ελλάδα σε χώρα κουλοχέρηδων, όφειλαν να είχαν εγκαίρως φροντίσει γι’ αυτό.
Επιβεβαιώνεται μάλιστα πως αν το Μνημόνιο προέβλεπε νομιμοποίηση των ναρκωτικών και της πορνείας, όπως φέρεται να είπε η κ. Παπανδρέου, ΠΑΛΙ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΨΗΦΙΣΕΙ. Οι άνθρωποι κοίταζαν τότε πώς ν’ αρπάξουν τα λεφτά της δανειακής σύμβασης. Νόμιζαν πως έπρατταν τα… συνήθη, όπως τότε, που άρπαζαν και διασπάθιζαν τα κοινοτικά κονδύλια!
Συμπεριφέρθηκαν για άλλη μια φορά ως τζογαδόροι της πολιτικής (κερδίζοντας έτσι την πολιτική τους επιβίωση και την παραμονή τους στην κυβέρνηση). Όπως έκαναν πάντα.
Αποκαλύπτεται επίσης πως το θέμα της ρύθμισης των τυχερών παιγνίων δεν αποτελεί απλή συμμόρφωση στις κοινοτικές επιταγές, προκειμένου να αποφευχθούν τα πρόστιμα. Υπάρχει στο Μνημόνιο.
Όταν ετέθη για πρώτη φορά το θέμα, κρύφτηκε (το Μνημόνιο) πίσω από την ΕΕ (βλέπε εδώ). Είχαμε από τότε προειδοποιήσει ότι η χώρα κινδυνεύει να εξελιχθεί σε ένα απέραντο καζίνο. Ούτε την μεγάλη συζήτηση που έγινε τον περασμένο Ιανουάριο και Φεβρουάριο παρακολούθησαν οι διαμαρτυρόμενοι βουλευτές;
Τόσες πολλές δουλειές έχουν, που δεν μπορούν να ακούσουν, να διαβάσουν, να ενημερωθούν; Τότε, όμως, είχαν αποδεχθεί το επιχείρημα πως πρόκειται για απλή εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας.
Ναι, αλλά είχαμε επισημάνει πως το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ειδικά για τα τυχερά παιχνίδια, έχει αποδεχθεί δύο φορές (το 2009 και το 2010) την ύπαρξη μονοπωλίων με σκοπό την διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος, όπως αυτό εκφράζεται με την προστασία των ανηλίκων, την πρόληψη του εθισμού και την διακίνηση παράνομου χρήματος.
Στη χώρα μας, ο τομέας αυτός έχει ανατεθεί στον ΟΠΑΠ, όπου το Δημόσιο κατέχει το 34% των μετοχών. Τα 700 εκ ευρώ τα κερδίζει το Δημόσιο από τον ΟΠΑΠ. Αν η κυβέρνηση υπολογίζει ότι θα κερδηθούν άλλα 700 εκ ευρώ, πέραν αυτών που κερδίζει από τον ΟΠΑΠ, τότε μιλάμε για σχέδιο ληστείας, ανάλογο με εκείνο του Χρηματιστηρίου.
Και μάλιστα, χωρίς έλεγχο. Διότι στα πρακτορεία του ΟΠΑΠ ο τζόγος είναι ελεγχόμενος, υπάρχουν κοινωνικά κριτήρια. Ένα μεγάλο μέρος δε αυτών των χρημάτων, επιστρέφουν με την μορφή χορηγιών, καλύπτοντας ανάγκες που το Δημόσιο αδυνατεί να καλύψει. Θα συμβεί κάτι τέτοιο με την «απελευθέρωση» των τυχερών παιγνίων; Όχι, βέβαια.
Η ροπή προς τον τζόγο, είναι δεδομένη. Το 2006 πληροφορηθήκαμε πως οι Έλληνες έπαιξαν 70 εκ ευρώ σε πέντε μέρες, σημειώνοντας παγκόσμιο ρεκόρ στον τζόγο του Μουντιάλ.
Και επιτέλους, σε τι έγκειται η προστασία του περίφημου δημοσίου συμφέροντος; Είναι γνωστό ότι η μία μετά την άλλη οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν νομιμοποιήσει τον ηλεκτρονικό τζόγο και πως το 2010, πάλι στη διάρκεια του Μουντιάλ, ανοίχτηκαν 1,2 εκ νέοι λογαριασμοί χρηστών στο ηλεκτρονικό σύστημα. Ο παγκόσμιος τζίρος του ηλεκτρονικού τζόγου το 2010 στα… 22.500.000.000 ευρώ! Από εκεί πήρε ιδέες και η τρόικα. Δεν της έφθανε το χρήμα από τις περικοπές μισθών και συντάξεων.
Σύμφωνα με την επίσημη άποψη, το Δημόσιο απλώς διεκδικεί τώρα την πίτα του από τον παράνομο τζόγο. Σου λέει – το είπε, σύμφωνα με πληροφορίες, ο υπουργός – αφού παίζουν που παίζουν, γιατί να μην τα φορολογούμε; Έχει υπολογιστεί ότι ο τζίρος του ανεξέλεγκτου τζόγου στην χώρα μας είναι πάνω από 5 δις ευρώ ετησίως.
Προφανώς αυτή δεν είναι λογική ανθρώπων που προσπαθούν να περισώσουν τα οικογενειακά εισοδήματα και να διαπαιδαγωγήσουν τον λαό. Διαφορετικά θα έδιναν μάχη κατά του παράνομου και μη ελεγχόμενου τζόγου, δεν θα έσπευδαν απλώς να τον νομιμοποιήσουν για να τον φορολογήσουν.
Αποφάσισαν, λοιπόν, όλοι μαζί (Ευρωπαίοι, τρόικα, κυβέρνηση) να μετατρέψουν την χειμαζόμενη χώρα σε Λας Βέγκας. Την ώρα που έχει υπολογιστεί ότι σε κάθε μηχάνημα χάνονται 430 ευρώ την ώρα. Την ώρα που πρόσφατα μάθαμε πως στην Ισπανία, η ανάλογη «απελευθέρωση» προκάλεσε πρόβλημα εθισμού στον «τζόγο της γειτονιάς» σε 500 χιλιάδες Ισπανούς, που θεωρούνται πλέον άρρωστοι.
Απ’ ότι φαίνεται, δεν θα ακολουθηθεί μόνο το παράδειγμα της Ισπανίας. Πολύ σύντομα, θα ακολουθηθεί και το παράδειγμα της Ιταλίας. Τον Ιανουάριο του 2010, έκθεση του Συνδέσμου που εκπροσωπεί 270.000 μικρές και μεσαίες ιταλικές επιχειρήσεις, έδειξε ότι περισσότεροι από 180.000 Ιταλοί επιχειρηματίες, που λόγω της κρίσης δεν μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους, κατέφυγαν στην «χρηματοδότηση» της… Μαφίας!
Η δημιουργία ενός παγκόσμιου καζίνου οδήγησε στην σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση. Αυτή τη στιγμή, διάφοροι τζογαδόροι, ποντάρουν στην χρεοκοπία της Ελλάδας.
Και η Ελλάδα τι κάνει; Ποντάρει στην χρεοκοπία των νοικοκυριών της. Φυσικά. Μόλις πριν από μία εβδομάδα, ο πρωθυπουργός δέχθηκε τον Τζορτζ Σόρος, τον άνθρωπο που το 1992 τζογάρισε 1 δις δολάρια στην υποτίμηση της βρετανικής στερλίνας, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει η Βρετανία από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών.
Κάπως κακόγουστα ηχεί, κατόπιν αυτού, στ’ αυτιά μας η δήλωση του κ. Παπανδρέου, μετά το τέλος της συνεδρίασης της περίφημης Επιτροπής Στίγκλιτς (αλήθεια τι απέγινε αυτή;) στον Πόρο, τον Ιούλιο του 2010. Σύμφωνα με αυτήν, η βαθιά κρίση που πλήττει την διεθνή και την ελληνική οικονομία, οφείλεται στην συγκέντρωση πλούτου στα χέρια ολίγων.
Ωραία, λόγια, αλλά το Μνημόνιο λέει πως αυτό ακριβώς πρέπει να συμβεί – και με τα φρουτάκια.
Γι’ αυτό και ακούγεται φαρισαϊκό το όψιμο ενδιαφέρον κάποιων για το δημόσιο συμφέρον. Αυτό το δημόσιο συμφέρον που οι ίδιοι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να υπερασπιστούν ούτε προ Μνημονίου, ούτε όταν ψήφιζαν το Μνημόνιο, ούτε τώρα που το καταγγέλλουν.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ
