ΓΑΥΡΟΣ Ο «ΒΑΣΙΛΙΑΣ» ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ

ΠΗΓΗ : ΣΦΕΝΤΟΝΑ

Η κατάσταση των αποθεμάτων στον Κορινθιακό Κόλπο
Συγκεκριμένα για τον Κορινθιακό, η έρευνα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου επικεντρώθηκε στη μελέτη της πορείας που ακολούθησε η αλιεία στον Κορινθιακό Κόλπο τα τελευταία 40 χρόνια (1964 - 2003). Ο πίνακας 1 δείχνει τη μέση παραγωγή των κυριότερων αλιευμάτων στον Κορινθιακό.
Πίνακας 1.

Είδος                   τόνοι
Βακαλάοι         105,18
Γαύροι              205,88
Γόπες               129,64
Μαρίδες           139,13
Σαρδέλες        121,82
Σαυρίδια          118,2

Από τη μελέτη του Πανεπιστημίου προκύπτει ότι η αλιεία στον Κορινθιακό επεκτείνεται συνεχώς προς ψάρια που βρίσκονται πιο ψηλά στην τροφική αλυσίδα (μεγαλύτερα συνήθως ψάρια). Το φαινόμενο αυτό έχει εντοπιστεί και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας13 και αποδίδεται όχι σε πραγματική αύξηση των «μεγάλων» ψαριών αλλά κυρίως στον εκσυγχρονισμό και την αποτελεσματικότητα των αλιευτικών εργαλείων που σημειώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Δεν αυξάνονται δηλαδή τα ψάρια, απλά εμείς έχουμε γίνει καλύτεροι στο να τα πιάνουμε.
Πιο αναλυτικά, ο εκσυγχρονισμός του αλιευτικού στόλου μέσης και παράκτιας αλιείας (μεγαλύτερα σκάφη μεγαλύτερης χωρητικότητας και ιπποδύναμης, βελτιωμένα αλιευτικά εργαλεία και η χρήση καλύτερου τεχνολογικού εξοπλισμού) έχει οδηγήσει σε επέκταση της αλιείας είτε σε πιο απομακρυσμένες περιοχές είτε σε μεγαλύτερα βάθη (περίπτωση του Κορινθιακού). Έτσι, ξεκίνησε η εκμετάλλευση νέων ειδών που δεν μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε στο παρελθόν αλλά και πιο ώριμων (μεγάλων) ψαριών τα οποία βρίσκονται σε μεγαλύτερα βάθη (πχ. βακαλάοι). Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, αυτό που κάποιοι νόμιζαν ότι ήταν «αύξηση» της αλιείας έχει ήδη αρχίσει να αντικαθίσταται από το φαινόμενο ‘fishing down’ ή αλλιώς την σταδιακή κατάρρευση της αλιείας!
Συμπερασματικά, τα βαθύτερα νερά που μέχρι πριν από κάποια χρόνια λειτουργούσαν σαν φυσικά θαλάσσια καταφύγια, είναι πλέον ευάλωτα στα σύγχρονα αλιευτικά εργαλεία και στον Κορινθιακό Κόλπο. Ευτυχώς, ακόμα μπορούμε να αποφύγουμε την κατάρρευση των αλιευμάτων στον Κορινθιακό και να εξασφαλίσουμε ένα βιώσιμο μέλλον, μέσα από τον περιορισμό της αλιευτικής προσπάθειας, προτού μειωθούν επικίνδυνα τα αποθέματα των ψαριών. Ο περιορισμός αυτός επιτυγχάνεται μέσα από τη δημιουργία θαλάσσιων καταφυγίων
Υπεραλίευση
Η υπεραλίευση έχει χαρακτηριστεί ως το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι θάλασσες του πλανήτη εξαιτίας της δραματικής της επίπτωσης πάνω σε όλα τα επίπεδα της θαλάσσιας ζωής, στους πληθυσμούς των ειδών, τις θαλάσσιες κοινωνίες και τα οικοσυστήματα11. Για την Ελλάδα, τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας περιβάλλοντος (ΕΕΑ) του 2002 αποκαλύπτουν πως το 65-70% των εμπορικών ψαριών της χώρας μας υπεραλιεύεται. Είναι εξαιρετικά ανησυχητικό ότι, από το 2002 μέχρι σήμερα, η γνώση γύρω από την κατάσταση των ευρωπαϊκών αποθεμάτων φαίνεται να έχει περιοριστεί. Τα πρόσφατα στοιχεία της ΕΕΑ αποκαλύπτουν ένα σημαντικό κενό σχετικά με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα περισσότερα αποθέματα ψαριών στη Μεσόγειο και την Ελλάδα. Η έλλειψη επαρκών στοιχείων αφορά στο 65- 83% των ψαριών. Μέση αλιευτική παραγωγή των σημαντικότερων ειδών στον Κορινθιακό (1994-2003)