ΑΔΕΙΟ ΣΑΚΙ Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΛΑΔΙΟΥ ΠΙΟ ΦΘΗΝΟ ΚΙ΄ΑΠ΄ ΤΟ ΝΕΡΟ !

Του Στέλιου Μάρκελλου
υπ.Βουλευτή της Ν.Δ.Κορινθίας

Ξεκινά και φέτος το μάζεμα της κορινθιακής ελιάς. Κάθε χρόνο, όλο και ένα κομμάτι του εαυτού μας από βαθύτατες θύμισες το αφήνουμε πίσω. Δεδομένη κιαυτό το έτος η άριστη ποιότητα και ποσότητα της ελαιοπαραγωγής. ΟΜΩΣ, η τιμή του λαδιού στην αγορά αρχίζει απ τα δύο περίπου euro΄ το κιλό !
Κτυπιέται αλύπητα απ την αύξηση του κόστους παραγωγής στο ΦΠΑ. Στα λιπάσματα. Στο πετρέλαιο. Δέχεται κτυπήματα απ τους μικρούς σε έκταση ελαιώνες. Και απ τη μαζική τυποποιημένη παραγωγή Ιταλών και Ισπανών.
Θα ενισχυθεί άραγε απ την ελληνική Πολιτεία η προώθηση του λαδιού μας και στις ξένες αγορές ; Θα ελεγχθεί το εισαγόμενο λάδι ; Οι ομάδες μας ελαιοπαραγωγής και οι διάφανοι Συνεταιρισμοί μας, θα αντιμετωπίσουν άραγε τον οξύ ανταγωνισμό και την ελεύθερη αγορά ;
Άλλοτε, σε άλλες εποχές, σ΄εκείνες της δεκαετίας του ΄60, η συγκομιδή του ελαιοκάρπου ήταν πανηγύρι. Κεντρικό στοιχείο εισοδήματος και έμπνευσης. Σε ταξίδευε έξω απ τον εαυτό σου, αλλά και μέσα σαυτόν. Σήμερα ; Η φτώχεια απλώνει τεμπέλικα την αδράνειά της παντού. Κυριολεκτικά, σαν το λάδι που χύνεται αργά στο πάτωμα. Η μίζερη καθημερινότητα τσακίζει τις κατώτερες πληβειακές τάξεις του τοπικού πληθυσμού μας. Η πολυειδής ένδεια αναγκάζει συμβιβασμένες ανθρώπινες υπάρξεις να κλαίνε βουβά, κυριολεκτικά σαν τον Απόστολο Παύλο, για το τώρα. Για τις εξελίξεις. Για τα μελλούμενα.