Στην ομιλία του ο κ. Μπεγλίτης μεταξύ άλλων τόνισε:
“Γνωρίζουμε, ότι καλούμαστε να διαχειριστούμε ένα χώρο με υψηλό βαθμό δυσπιστίας, καλώς ή κακώς, επειδή για πάρα πολλά χρόνια δεν υπήρξαν διαφανείς κοινοβουλευτικές διαδικασίες, οι οποίες διασφαλίζονται σήμερα. Αυτό πιστώνεται στην Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, μια μείζονα δημοκρατική τομή.. σε ένα θέμα που μας αφορά όλους και συγκρατεί το ενδιαφέρον της ελληνικής κοινωνίας και των πολιτών.
Μιλάμε όλοι για την ανάγκη διαχείρισης της δημοσιονομικής κρίσης μέσα από τη μείωση των αμυντικών δαπανών και πολλές φορές βλέπουμε ένα δίλημμα πολύ στενά και πολύ στατικά: αύξηση ή μείωση των αμυντικών δαπανών;
Πιστεύω –και αυτό έδειξε η εμπειρία της διαχείρισης του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας τους τελευταίους δεκατέσσερις μήνες- ότι μπορούμε να φτάσουμε στη μείωση των αμυντικών δαπανών μέσα από ένα γενναίο εξορθολογισμό των λειτουργικών δαπανών και των δαπανών για τους αμυντικούς εξοπλισμούς. Εξορθολογισμός που ήταν είδος εν ανεπαρκεία, εκλογίκευση και ορθολογισμός της διαχείρισης του Υπουργείου Άμυνας, που ήταν είδη εν ανεπαρκεία για πάρα πολλά χρόνια.
Στο όνομα της υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων της χώρας, στο όνομα μιας ανταλλακτικής διπλωματικής αξίας από τους αμυντικούς εξοπλισμούς, στο όνομα της «εξαγοράς» της εύνοιας και της υποστήριξης μεγάλων εταίρων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, προχωρήσαμε οι κυβερνήσεις, τα τελευταία χρόνια, σε αμυντικούς εξοπλισμούς με μια λογική ποσοτική, με μια λογική εκτατική, χωρίς αυτή η προσέγγιση να στηρίζεται στα στέρεα θεμέλια μιας εθνικής αμυντικής στρατηγικής, μιας πολιτικής εθνικής άμυνας και ασφάλειας, που λαμβάνει υπόψη τις μεγάλες αλλαγές που συμβαίνουν στην περιφέρειά μας, στην Ευρώπη, στο διεθνές σύστημα.
Μια προσέγγιση που είχε ως αποτέλεσμα να σωρεύουμε αμυντικούς εξοπλισμούς, οι οποίοι πολλές φορές ήταν σε αναντιστοιχία με τις πραγματικές επιχειρησιακές και αμυντικές ανάγκες της χώρας. Και όλα αυτά προστιθέμενα με ένα πέπλο αδιαφάνειας, με ένα πέπλο ανεξέλεγκτου, λόγω της μη συμμετοχής και συμβολής του Κοινοβουλίου, της Εθνικής Αντιπροσωπείας.
Σήμερα τελειώνει μια ολόκληρη εποχή και μια καινούργια αρχίζει και στο χώρο της εθνικής άμυνας. Νέες προσεγγίσεις και νέες αντιλήψεις για το ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι Ένοπλες Δυνάμεις ως σταθερός παράγοντας ισχύος και ταυτόχρονα ως παράγοντας που αναδεικνύει τον κοινωνικό τους ρόλο και που συμβάλλει στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, μέσα από την εμπέδωση αισθήματος εθνικής ασφάλειας. Οι Ένοπλες Δυνάμεις παράγοντας παραγωγής αισθήματος ασφάλειας, αλλά και υπεράσπισης εθνικών συμφερόντων.
Στο χώρο της εθνικής άμυνας αλλάζουν όλα. Αλλάζουμε και εμείς οι ίδιοι. Αλλάζουν και οι αντιλήψεις που είχαμε ως κόμμα εξουσίας και ως Κυβέρνηση για πολλά χρόνια που κυβερνήσαμε τον τόπο. Πρέπει πάνω απ’ όλα να αλλάξουμε μια σειρά από αντιλήψεις που είχαμε για τον περιβάλλοντα χώρο.
Τι σημαίνει σήμερα απειλή για την Ελλάδα; Ποιες είναι οι πραγματικές απειλές; Πόσο συνδέονται οι παραδοσιακές απειλές με τις νέες απειλές που δημιουργεί ένας περιβάλλων χώρος τρομακτικής ρευστότητας; Παράλληλα, πώς αντιμετωπίζουμε και διαχειριζόμαστε νέες προκλήσεις, νέους κινδύνους, νέες απειλές;
Γιατί δεν αρκεί στον 21ο αιώνα να πορευτούμε αντιμετωπίζοντας με συμβατικά “όπλα” και προσεγγίσεις τον γνωστό παραδοσιακό, εντός ή εκτός εισαγωγικών, εχθρό, την παραδοσιακή αναθεωρητική απειλή. Γιατί πρέπει πάνω απ’ όλα να αντιμετωπίσουμε, να απαντήσουμε, να υπερβούμε κύριες αντιφάσεις που το ίδιο το πολιτικό σύστημα και εμείς οι ίδιοι παρήξαμε και δυστυχώς πολλές φορές συνεχίζουμε να παράγουμε. Γιατί εάν η Τουρκία ορίζεται και σήμερα με τους γνωστούς όρους του 1974 ως κυρίαρχη απειλή για τη χώρα, τότε θα πρέπει να αναθεωρήσουμε κύριες πλευρές της εθνικής στρατηγικής απέναντι στην Τουρκία. Εάν βλέπουμε και σήμερα –και φοβάμαι ότι πολλοί και σε αυτήν την Αίθουσα βλέπουν- απειλές από το Βορρά, τότε πρέπει να ξαναδούμε πολλές από τις αντιλήψεις που είχαμε και για τη χώρα μας και για το ρόλο που θέλει να παίξει η χώρα μας και ασφαλώς για το ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων.
Δεν έχουμε ανάγκη μόνο από τεχνοκρατικές αλλαγές, από μεταρρυθμίσεις μεγάλου βεληνεκούς, που θα έχουν -και ήδη έχουν-ως αποτέλεσμα μειώσεις δαπανών, εξορθολογισμό, επιχειρησιακή ενίσχυση, επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα. Αυτό που κυρίως έχουμε ανάγκη για το πολιτικό σύστημα, είναι μια μεγάλη πολιτική, πολιτιστική αλλαγή στον τρόπο που σκεφτόμαστε το ρόλο της Ελλάδας στον 21ο αιώνα, στον τρόπο που προσλαμβάνουμε τον περιβάλλοντα χώρο, στον τρόπο που προσλαμβάνουμε τους γείτονές μας, τους Ευρωπαίους εταίρους μας, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Δύσκολη αποστολή, πλην όμως αναγκαία για όλους. Καταγράφουμε το τέλος μιας εποχής, αλλά για να δημιουργήσουμε ασφαλείς συνθήκες για τη νέα εποχή, χρειάζεται μια “πολιτιστική επανάσταση” για όλους.
Έχουμε μπροστά μας το 2011, την ευθύνη στο χώρο του Υπουργείου της Εθνικής Άμυνας, να υλοποιήσουμε τις μεγάλες αλλαγές, τόσο στη δομή διοίκησης, όσο και στη δομή δυνάμεων, τόσο στο ρόλο των αμυντικών βιομηχανιών, όσο και στον κοινωνικό ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλαγές επιχειρησιακές, αλλά και αλλαγές αντιλήψεων, γιατί για εμάς οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι μέρος της κοινωνίας, είναι δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας. Οι ένστολοι πολίτες, στελέχη και πολιτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι ένα ζωντανό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Δεν είναι έξω από την ελληνική κοινωνία, όπως υπήρχε αυτή η αντίληψη.
Για πάρα πολλά χρόνια έγινε η διαχείριση των Ενόπλων Δυνάμεων με συντηρητικές αντιλήψεις.
Το 2011 θα είναι κρίσιμο για την πατρίδα μας και την ελληνική κοινωνία και ασφαλώς για το χώρο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Θέλω να σας διαβεβαιώσω και εκ μέρους του συναδέλφου Υπουργού κ. Βενιζέλου ότι στο πλαίσιο των γενικών κυβερνητικών οδηγιών και των γενικών κατευθυντήριων γραμμών του Πρωθυπουργού, θα υπερασπιστούμε μια πολιτική που εμπεδώνει το εθνικό αίσθημα ασφάλειας, αλλά ταυτόχρονα μια πολιτική που παράγει μέρισμα ειρήνης, δηλαδή κοινωνικό μέρισμα, μέσα από τον εξορθολογισμό των αμυντικών δαπανών."
