ΑΡΘΡΟ του Στέλιου Μάρκελλου
υπ βουλευτή Κορινθίας της Ν.Δ.
Τα δικά μας Γελληνιάτικα της ευλογημένης Κορινθίας επέλεξαν οι οπαδοί του Βουδισμού, για να πραγματοποιήσουν καταμεσής του Αυγούστου το Συνέδριό τους. Διάλεξαν τις άγιες μέρες της Κοιμήσεως της Παναγίας, για να διαλογιστούν τα δικά τους.
Κάλεσαν ανοιχτά και τον κόσμο της ευρύτερης περιοχής, για να παρακολουθήσει κι αυτός τις συνεδριακές τους εργασίες. Απηύθυναν μάλιστα και επίσημη πρόσκληση στον Ιεράρχη μας, Επίσκοπο Κορινθίας, για να παραστεί κι αυτός στην εκδήλωσή τους ! Κτύπησαν με δύναμη την πόρτα στη νέα εποχή. Στον ραγδαία μεταβαλλόμενο άνθρωπο. Στον ανταγωνισμό και στη μανία, για αύξηση του υλικού πλούτου, που οδηγούν νου και ψυχή σε όρια αντοχής. Απευθύνθηκαν στον ελληνορθόδοξο τόπο μας. Άκουσαν ορισμένους να μιλούν για ιερατεία τάχα σκοταδισμού και μεσαίωνα. Για εκκλησία, αρμόδια δήθεν για βρέφη μόνο και για γέροντες, γυμνή από αναγεννητικές αποστολές. Και για ιερό κλήρο-παρία της κοινωνίας μας, που απομυζά το κρατικό χρήμα, το χρήμα του λαού.
Τι άραγε ζητούν με τα παραπάνω ; Που αποσκοπούν άραγε οι όποιες ενέργειές τους ;
Ξεχνούν ασφαλώς, πως Έλληνας και Ορθοδοξία συνιστούν τις δύο όψεις του ιδίου ακριβώς νομίσματος. Λησμονούν, ότι Ορθοδοξία, Ελλάδα και Κορινθία πορεύονται αιώνες τώρα και θα περπατούν πάντα στον ίδιο ανηφορικό δρόμο, γιατί αγωνιούν για την πολυτέλεια δίπλα στην εξαθλίωση. Γιατί αισθάνονται την τεράστια διαφορά ανάμεσα στον χορτάτο και στον νηστικό. Γιατί νιώθουν το φτωχό ανάμεσα σε άλλους φτωχούς. Γιατί εκδαπανώνται καθημερινά και σβήνουν κάθε στιγμή σαν το κερί που λιώνει, και που κυλά αργά σαν δάκρυ. Γιατί εργάζονται κάθε λεπτό για τούτο το άγιο, πανέμορφο, ψυχικό λυκαυγές από τριαντάφυλλο, βιολέτα, πορτοκάλι, κεράσι. Εν τέλει, το πρωινό, αργά έστω, ανεβαίνει. Απλώνεται σαν τη φλόγα, που ανθίζει πάνω σε καιόμενο λευκό χαρτί. Αξέχαστη η Ανατολή, βαμμένη βιολετιά, μόλις ξεκαθαρίσει απ τις πευκοκορφές της ψυχής και λούσει τη λεκιασμένη συνείδηση με άφθονο θείο φως.
