Η πορεία προς την επαναληπτική εκλογή Πρόεδρου στη ΝΔ είναι μία κρίσιμη εκλογή για τη χώρα. Στο διαμορφωμένο ήδη πολύπλοκο πολιτικό περιβάλλον οι ψηφοφόροι της πρώτης Κυριακής προσέρχονται επί της ουσίας με την ατζέντα εκλογής πρωθυπουργεύοντος για την χώρα.
Οι πολιτικές εξελίξεις στο επόμενο χρονικό διάστημα προβλέπονται πυκνές και απολύτως αμφίσημες. Δεν είναι ξεκάθαρο εάν το περονικό κόμμα που κυβερνά τη χώρα, ο μηχανισμός επί της ουσίας του πρωθυπουργού, θα μπορέσει να έχει έστω την τύχη των προκατόχων του, δηλαδή να εφαρμόσει την πολιτική του και μετά να καταψηφιστεί. Και αυτό γιατί ο προσωπικός μηχανισμός του πρωθυπουργού, υπό την ψευδεπίγραφη επωνυμία της Αριστεράς, δεν έχει δείξει ότι έχει όποια πολιτική και κυρίως ότι έχει δυνατότητα εφαρμογής της όποιας πολιτικής. Ήδη εμφανίζονται τα σημεία κόπωσης και στο βάθος απόγνωσης των ψηφοφόρων για αυτό που με την ψήφο τους επέτυχαν. Την εγκαθίδρυση δηλαδή ενός μηχανισμού προσώπων στην εξουσία, με την αυταπάτη του νέου και του αμόλυντου. Αυτός πάντα είναι ο κίνδυνος με αυτό που αυτοαποκαλείται νέο με ηλικιακά ην ιδεολογικά χαρακτηριστικά.
Τα χαρακτηριστικά του ηγέτη μιας μεγάλης παράταξης δεν μπορεί να είναι ούτε η εξομοίωση με τον αντίπαλο (ο νέος Τσίπρας) γιατί αυτό δίνει εν δυνάμει προβάδισμα στον αντίπαλο πολιτικό σχηματισμό, ούτε η ηλιακή συμπόρευση, διότι νέος στην ηλικία δεν σημαίνει νέος και στην πολιτική αντίληψη.
Ο ψηφοφόρος, όταν προσέρχεται σε μία εσωκομματική εκλογή πρέπει μέσα του να έχει τη πολιτική συνειδητότητα για τη συνέχεια της παράταξης για την οποία ψηφίζει. Να αποδίδει σημασία στην ηγετική δυνατότητα, που χαρακτηρίζεται από την δυνατότητα σύνθεσης των διαφορετικών ιδεών, των διαφορετικών ρευμάτων, που βρίσκονται σε μία παράταξη. Επίσης το βασικό κριτήριο είναι η αποτελεσματικότητα με βάση την εποχή.
Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από την τεχνητή διαίρεση, τα πλασματικά διλήμματα, τις ψεύτικες διαφορές επί της ουσίας όμοιων αναγκαστικά πολιτικών. Πάνω απ΄ όλα όμως χαρακτηρίζεται από την πραγματικότητα που σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο θα παραλάβει ο επόμενος Πρωθυπουργός, που θα προέρχεται από την κεντροδεξιά.
> Πρέπει να τον χαρακτηρίζει η δυνατότητα σύνθεσης τόσο στο εσωτερικό του κόμματος του, όσο και στην χώρα. Η χώρα δεν αντέχει διαιρέσεις, πολιτικές στην ακμή του δόρατος. Χρειάζεται στην επούλωση των πληγών, τις συναινέσεις, κοινωνικό πρόσημο, πραγματική αντίληψη για την αληθή κατάσταση της χώρας.
> Πάνω απ όλα όμως η χώρα χρειάζεται τη βασική πολιτική αντίληψη του για ποιόν χαράσσεις και εφαρμόζεις πολιτική. Άσχετα με το αριστερό, κεντροαριστερό η κεντροδεξιό πρόσημο στη βάση τους όλα τα κόμματα είναι λαϊκά. Ο λαός παρά τις αδιαμφισβήτητες ευθύνες του, κομμάτι του άλλωστε είμαστε όλοι, για το επίπεδο της κρίσης, είναι η μόνη γενεσιουργός αξία της πολιτικής στη δημοκρατία. Η δημοκρατία σαν πολίτευμα πάνω απ όλα έχει τη αξία της λαϊκής συναίνεσης και επιδοκιμασίας.
> Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ειπωθούν σκληρές αλήθειες. Αυτό σημαίνει όμως ότι υπάρχει στον ηγέτη η βασική επίγνωση ότι η εξουσία ασκείται από το λαό, για το λαό και υπέρ του λαού. Η αξία της πολιτικής είναι παιδευτική ως αληθής αλλά και ταυτόχρονα ανθρώπινη.
> Εν τέλει η όποια πολιτική ασκείται με το δικό της τρόπο αλλά με ένα βασικό στόχο. Να δώσει στους άξιους ευκαιρίες αλλά και αν εγγυηθεί τη διαβίωση των μη εχόντων, των δοκιμαζόμενων ακόμη σε ένα ελάχιστο αποδεκτό όριο και των «καταραμένων» της ζωής . Αν η πολιτική χάσει αυτή της την οριοθέτηση μεταβάλλεται σε πολιτική μίας ελίτ, που ακόμη και αν είναι εμπνευσμένη θα βρεί τον εξαθλιωμένο η τον δοκιμαζόμενο απέναντι. Η ισορροπία του ιδιωτικού, της ανάπτυξης, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας με την κοινωνία, είναι αυταπόδεικτη σε καιρούς σαν τους σημερινούς. Οι ιδέες όσων πιστεύουν στην ιδιωτική πρωτοβουλία, την ανάπτυξη της μονάδας, την ατομική ιδιοκτησία, τις ατομικές ελευθερίες με σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, πρέπει αν είναι σε αναγκαία σύγκλιση με τις ανάγκες των πολλών, που σήμερα πένονται.
Κανένα σύστημα δεν μπορεί να επιβιώσει επειδή έχει δίκιο σε μία αντίληψη, αλλά δεν βάζει σε σχέση ανάλογη και τα κρίσιμα επιβιωτικά προβλήματα των πολλών. Η ΝΔ στην πορεία της προς το μέλλον πρέπει να σεβαστεί τις βασικές της αρχές. Είναι ένα λαϊκό κόμμα, με λαϊκό κόσμο στις τάξεις της. Η έννοια της λαϊκής παράταξης των απλών ανθρώπων πρέπει να εξυπηρετηθεί. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ και αν ηττηθεί θα είναι επί θύραις. Το τοξικό που μπορεί στο μελλον να είναι το αριστερό, θα θεωρηθεί ως τέτοιο μόνον εάν τα στοιχεία της λαικότητας της ΝΔ συμπορευτούν με τα στοιχεία του αναγκαίου εκσυγχρονισμού της.
Ο Βαγγέλης Μειμαράκης μπορεί να επιτύχει να εκφράσει αυτή τη σύνθεση και στην ΝΔ και στη χώρα.
Πρέπει να του δώσουμε μία πραγματική πρώτη ευκαιρία, όχι μεταβατική, να εκφράσει με την πείρα του παρελθόντος αλλά και τη συνείδηση του μέλλοντος αυτή την προοπτική μιας μεγάλης ευρωπαϊκής λαϊκής πλειοψηφούσας κεντροδεξιάς.
Πάνος Αλεξανδρής
www.tokentro.com
