Η απορία κάθε άλλο παρά ρητορική είναι. Πώς είναι δυνατόν να
παραμένει Πρόεδρος της Βουλής η Ζωή Κωνσταντοπούλου, μετά από το
απίστευτο σόου τραγικότητας που μας χάρισε τις δυο τελευταίες μέρες; Ως…
κερασάκι στην τούρτα μιας αντίστοιχα θυελλώδους διαδρομής, ως τρίτος
“πολιτειακός θεσμός” του τόπου.Και καλά, από τον Αλέξη Τσίπρα έχουμε παραιτηθεί προ πολλού. Ο Πρωθυπουργός ακολουθεί τη δική του διαδρομή, επιλέγοντας να αξιοποιεί και να χρησιμοποιεί τους πάντες, για να προστατεύσει το όποιο πολιτικό κεφάλαιο του έχει απομείνει.
Το ίδιο έκανε και με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, αξιοποιώντας στο έπακρο τα… ντεσιμπέλ της ιδιοσυγκρασίας της, ώστε αυτό το διήμερο να ασχολούμαστε σχεδόν αποκλειστικά μαζί της, και ελάχιστα με το μαρτύριο που επιφέρει το νέο, 3ο Μνημόνιο.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου όμως; Τι ακριβώς περιμένει; Σε τι ελπίζει; Δεν καταλαβαίνει ότι… πιο κάτω δεν έχει; Πέραν της απαξίωσης που την χαρακτηρίζει πλέον, και όχι φυσικά μονάχα από τη… διαπλοκή, όπως έσπευσε να καταγγείλει, γνώρισε βαριές θεσμικές ήττες.
Ως Πρόεδρος της Βουλής, όλες οι εισηγήσεις της καταψηφίστηκαν. Με θόρυβο. Η δε εικόνα της να μαλώνει με τον Αλέξη Μητρόπουλο μετά τη σημερινή ψηφοφορία, ήταν η χαριστική βολή.
Αν και δεν προλαβαίνει πλέον, θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί από μόνη της.
