Ο χώρος της Παιδείας δεν έχει αντιμετωπιστεί στην Ελλάδα ως ένα σημείο εθνικής συναίνεσης αλλά ως ένα σημείο τριβής.
Η Παιδεία, έπρεπε να είναι το άρμα που θα βγάλει την Ελλάδα έξω από την κρίση. Η Παιδεία για την Ελλάδα, αποτελεί άλλωστε μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά που φώτισε όλη την οικουμένη. Σήμερα αυτό το πλεονέκτημα έχει γίνει μειονέκτημα.
Οι Ελληνικοί χώροι εκπαίδευσης, πέρα της μη κριτικής μόρφωσης που παρέχουν, έχουν αναχθεί επιπλέον και σε τόπους εγκληματικών ενεργειών. Σε όλες τις βαθμίδες.
Ένα από τα λίγα καλά που είχε κάνει η προηγούμενη κυβέρνηση, με πρωτοβουλία του τέως υπουργού Παιδείας Ανδρέα Λοβέρδου, ήταν ο θεσμός του Κοινωνικού Σχολείου.
Στόχος του ήταν μέσα από διάφορες δράσεις και με την ενεργό συμμετοχή μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων να προσφέρει εμπειρίες, γνώσεις και δεξιότητες που είναι απαραίτητες για τους μαθητές και τις μαθήτριες της χώρας για να εξελιχθούν σε υγιείς και ενεργούς πολίτες. Ιδιαιτέρως γινόταν διαχείριση σε επίπεδο ενημέρωσης και αντιμετώπισης των φαινομένων του χουλιγκανισμού, του εκφοβισμού, των ναρκωτικών, των σεξουαλικών νοσημάτων και άλλων που χαρακτηρίζονται ως μάστιγα.
Το Κοινωνικό Σχολείο ως θεσμός δεν πρέπει να σταματήσει στο πλαίσιο της λαίλαπας των αριστερών μεταρρυθμίσεων.
Η νεολαία δεν είναι δυνατόν μέσα στην κρίση να μην θωρακίζεται με έννοιες εθνικής ανάτασης όπως του αθλητισμού και του ολυμπισμού και να μην προστατεύεται από τη βία εντός και εκτός σχολικού περιβάλλοντος.
Η Παιδεία και η κοινωνική μόρφωση είναι τα μόνα όπλα που διαθέτει Ελληνικό Έθνος και είναι συστατικά σύνθεσης και όχι διαίρεσης του λαού μας.
Το Κοινωνικό Σχολείο πρέπει να ενισχυθεί και να προβληθεί. Τα καλά πρέπει να αναγνωρίζονται και το κράτος να έχει μία συνέχεια και μία συνέπεια απέναντι στην κοινωνία. Το πρόσφατο τραγικό συμβάν και άλλα που δεν δημοσιοποιούνται, δείχνουν το μονόδρομο αντιμετώπισης του προβλήματος. Και είναι ήδη θεσμός. Να μην σταματήσει!
Αργυρώ Θεοτοκάτου
www.tokentro.gr
