Twitter@EmOikonomidis
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Παρασκήνιο”, το Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015
Habemus Πρόεδρο της Δημοκρατίας λοιπόν, και μάλιστα όχι εκείνον για
τον οποίο θα πόνταραν τα χρήματά τους όσοι… έχουν ακόμη, και επιθυμούν
να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον μέσω του εθνικού πάθος των Ελλήνων,
τον τζόγο.
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος παραμένει στις Βρυξέλλες και το Κολλέγιο των Επιτρόπων, και στο Προεδρικό Μέγαρο… αλλάζει διακόσμηση ο Προκόπης Παυλόπουλος.
Ο Αλέξης Τσίπρας έπεισε και τους λίγους που διατηρούσαν ηχηρές αμφιβολίες, ότι… διαβάζει Καραμανλή. Τον Κώστα Καραμανλή.
Όχι μόνο στην προσπάθεια διεύρυνσης του πολιτικού ακροατηρίου του πέραν του κομματικού μαντριού, όπως έκανε ο πρώην πρωθυπουργός με τη στρατηγική του μεσαίου χώρου και του κοινωνικού κέντρου, που του επέτρεψε να κυριαρχήσει πολιτικά στη χώρα για σχεδόν μια δεκαετία.
Αλλά κυρίως στη… λατρεία του τακτικισμού, που του επιτρέπει να κερδίζει πολύτιμο χρόνο, και να παραπέμπει σε ύστερες στιγμές την αναμέτρηση με τη φυσική φθορά.
Η έκπληξη με τον Προκόπη Παυλόπουλο θύμισε έντονα την αντίστοιχη έκπληξη του 2005, όταν ο Κώστας Καραμανλής ανακοίνωσε ως υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κάρολο Παπούλια, και όχι τον Απόστολο Κακλαμάνη, για τον οποίο είχαν πειστεί οι εκπρόσωποι των ΜΜΕ.
Ένας Κώστας Καραμανλής, που με τη σειρά του… διάβαζε Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος το είχε διαπράξει πρώτος το 1985, όταν “άδειασε” τον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή για τον Χρήστο Σαρτζετάκη.
Ο “Γάλλος Ανδρέας” Φρανσουά Μιτεράν άλλωστε, είχε μιλήσει εγκαίρως για τη διαχείριση των συμβόλων στην πολιτική. Και των συμβολισμών, στο κατάλληλο timing.
Το σχετικό manual υπάρχει εκεί. Στο ράφι της Ιστορίας. Για όποιον φυσικά έχει όρεξη να… διαβάζει. Και βλέπει λίγο πιο πέρα από τη μύτη του.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Παρασκήνιο”, το Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015
Habemus Πρόεδρο της Δημοκρατίας λοιπόν, και μάλιστα όχι εκείνον για
τον οποίο θα πόνταραν τα χρήματά τους όσοι… έχουν ακόμη, και επιθυμούν
να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον μέσω του εθνικού πάθος των Ελλήνων,
τον τζόγο.Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος παραμένει στις Βρυξέλλες και το Κολλέγιο των Επιτρόπων, και στο Προεδρικό Μέγαρο… αλλάζει διακόσμηση ο Προκόπης Παυλόπουλος.
Ο Αλέξης Τσίπρας έπεισε και τους λίγους που διατηρούσαν ηχηρές αμφιβολίες, ότι… διαβάζει Καραμανλή. Τον Κώστα Καραμανλή.
Όχι μόνο στην προσπάθεια διεύρυνσης του πολιτικού ακροατηρίου του πέραν του κομματικού μαντριού, όπως έκανε ο πρώην πρωθυπουργός με τη στρατηγική του μεσαίου χώρου και του κοινωνικού κέντρου, που του επέτρεψε να κυριαρχήσει πολιτικά στη χώρα για σχεδόν μια δεκαετία.
Αλλά κυρίως στη… λατρεία του τακτικισμού, που του επιτρέπει να κερδίζει πολύτιμο χρόνο, και να παραπέμπει σε ύστερες στιγμές την αναμέτρηση με τη φυσική φθορά.
Η έκπληξη με τον Προκόπη Παυλόπουλο θύμισε έντονα την αντίστοιχη έκπληξη του 2005, όταν ο Κώστας Καραμανλής ανακοίνωσε ως υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κάρολο Παπούλια, και όχι τον Απόστολο Κακλαμάνη, για τον οποίο είχαν πειστεί οι εκπρόσωποι των ΜΜΕ.
Ένας Κώστας Καραμανλής, που με τη σειρά του… διάβαζε Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος το είχε διαπράξει πρώτος το 1985, όταν “άδειασε” τον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή για τον Χρήστο Σαρτζετάκη.
Ο “Γάλλος Ανδρέας” Φρανσουά Μιτεράν άλλωστε, είχε μιλήσει εγκαίρως για τη διαχείριση των συμβόλων στην πολιτική. Και των συμβολισμών, στο κατάλληλο timing.
Το σχετικό manual υπάρχει εκεί. Στο ράφι της Ιστορίας. Για όποιον φυσικά έχει όρεξη να… διαβάζει. Και βλέπει λίγο πιο πέρα από τη μύτη του.
