Ιστορική στιγμή για την Τουρκία η επίσημη ένταξη ως
απειλή για την ύπαρξή της η παρουσία του παρακράτους της. Η παράλληλη δομή του Τουρκικού Κράτους που με
τη βούληση του Προέδρου της κ.Ερντογάν και του τουρκικού λαού, που τον εκλέγει
διαδοχικά επί δώδεκα χρόνια, αποφασίστηκε και διατυπώθηκε η ανάγκη για να ξεριζωθεί.
Επάξια ο κ.Ερντογάν μπορεί να θεωρείται το κεντρικό πρόσωπο
της Τουρκίας στη νεώτερη ιστορία της, μαζί με τον Κεμάλ που την ίδρυσε μετά την
ήττα της Ελλάδας επί Κυβερνήσεως Γούναρη.
Φυσικά η αποφασιστική κίνηση του Προέδρου της Τουρκίας
απαίτησε πέρα από το λαό και τη δικαστική, αστυνομική και στρατιωτική συμβολή τελικά,
για την εξουδετέρωση ενός παράλληλου κράτους που στην ουσία ήταν το Κράτος επί δεκαετίες
και προσέφευγε σε πραξικοπήματα όταν τα πράγματα κατέληγαν πολύ δημοκρατικά.
Η Ελλάδα δεν έχει βρει ακόμα τον Πρωθυπουργό που θα
κερδίσει την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού επί μακρόν, καθόσον οι κατέχοντες την
εξουσία εναλλάσσονται εύκολα ακόμα και ανά δύο χρόνια. Το Κράτος παραμένει αποκομμένο
από το λαό στη συνείδησή του και οι λειτουργοί του, ένα μέρος του λαού,
δείχνουν περισσότερο πιστοί στις αλλότριες αμοιβές τους και τις παράλληλες δομές.
Το ευρώ της Ευρώπης φυσικά δεν μπορεί να παραμείνει σε μία κοινωνία
που αδυνατεί να παραμερίσει την παράλληλη εξουσία της και σκαρφίζεται συνεχώς
φαεινές ιδέες για να παραμείνει προσηλωμένη στην εξαρτημένη ζωή της συναλλαγής.
Η πιο ανήθικη επινόηση τελευταία είναι η μετακύλιση του οικονομικού
και κοινωνικού χρέους που δημιούργησε το παράλληλο κράτος, με τις ζημιογόνες
επιχειρήσεις, κόμματα και υπηρεσίες για το έθνος, στις επόμενες γενιές. Να
επιμηκυνθεί δηλαδή το χρέος στα αγέννητα δισέγγονά μας, σε οποιαδήποτε νόμισμα, αντί να αποπληρωθεί
σύντομα με
την κουραστική παραγωγή σε ευρώ, ώστε το 2100 αυτά να ξεπληρώνουν ακόμα
την κραιπάλη
που έζησαν οι τωρινοί εξουσιαστές από το 1981 μέχρι το 2009. Αντάλλαγμα
φυσικά στην παράταση της υποταγής στους δανειστές η διατήρηση του
παράλληλου κράτους και της έρπουσας ζωής στη ρημαγμένη Ελλάδα που
βολεύειε και τους ίδιους σε ένα βαθμό.
Το λυπηρό είναι ότι ακόμα και οι νέοι πολιτικοί δείχνουν να
συνηγορούν σε αυτό, με τη βολική ονομασία του χρέους ως μη βιώσιμο, αγνοώντας
εσκεμμένα όλο τον έμψυχο και μη πλούτο της Ελλάδας.
Ας ευχηθούμε να αποκτήσει η Ελλάδα έναν Πρωθυπουργό επιτέλους για 10
χρόνια ώστε να μπορέσει να εξοντώσει το παράλληλο Κράτος, που είναι και η μόνη απειλή
της χώρας πριν αυτό εξοντώσει τον ίδιο και την Ελλάδα…
thedayaftergr.blogspot.gr
