Η 29η
Δεκεμβρίου 2014 και πολύ περισσότερο η 1η Φεβρουαρίου 2015 θα
αποδείξει αν η κίνηση του Πρωθυπουργού της Ελλάδας κ.Αντώνη Σαμαρά να θέσει τους
βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου και τον ελληνικό λαό προ των ιστορικών ευθυνών
τους ήταν η καλύτερη λύση.
Είναι δεδομένο
ότι ο κ.Τσίπρας απειλούσε τη συνταγματική τετραετία της Κυβέρνησης όπως επίσης
ότι ο Φεβρουάριος ήταν πολύ μακριά για τη δέσμια Ελλάδα. Επίσης ήταν δεδομένο
ότι ο χρόνος ήταν εις βάρος των ταραχοποιών του πολιτικού και κοινωνικού
συστήματος της χώρας. Τέλος ήταν δεδομένο ότι οι δελφίνοι της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας,
οι επαναστατικές φωνές του ΠΑΣΟΚ, οι πολέμιοι της γερμανοκεντρικής Ευρώπης και οι
χρυσοί καταθέτες της αλλοδαπής συνεπικουρούμενοι από το σκοτεινό κράτος
επιζητούσαν την αποσταθεροποίηση Σαμαρά με φαεινές ιδέες για το τραπέζι της συνδιαλλαγής
της ημερομηνίας των εκλογών.
Ποιος
ήταν λοιπόν
αυτός που έσπρωξε τον κ.Σαμαρά μαζί με τη χώρα και την οικονομία της στο
άγνωστο. Για κάποιους ο κ.Βενιζέλος αποτελούσε θέσφατο, τον προνομιούχο
συνομιλητή
του Πρωθυπουργού που είχε το προνόμιο των αποκλειστικών συζητήσεων
κεκλεισμένων των θυρών. Το προχθεσινό βράδυ παρουσιάστηκε στην πρώτη
γραμμή της
ανατροπής για να υπερασπιστεί της επιλογής του κ.Σαμαρά. Μετά σίγησε. Σε
κάθε περίπτωση έχει κάθε δικαίωμα να αποτελεί τον μπαλαντέρ της χώρας
που μπορεί να διαδεχθεί τον κ.Σαμαρά σε περίπτωση απροθυμίας των άλλων.
Για
κάποιους οι προσωρινά κατοικούντες του Μαξίμου με μπροστάρη τον κ.Σταμάτη,
κεντρικό τον κ.Πτωχό και επιθετικό απέναντι στην Τρόικα τον κ.Παπασταύρου
αποτέλεσαν την ομάδα που μετά τις ευρωεκλογές «έπαιζαν την μπάλα» της χώρας, με
μικρή προσοχή βεβαίως στην άμυνά της. Τέλος, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ξαφνικά τα οικογενειακά
μέλη του κ.Σαμαρά υπερπροβλήθηκαν στις εφημερίδες για άγνωστο λόγο.
Ανεξάρτητα του παρελθόντος το μεγάλο
ερώτημα στην κίνηση Σαμαρά, που θα μείνει αναπάντητο, είναι γιατί ο Πρωθυπουργός
επέλεξε την αμφισβήτησή του, όπως είχε κάνει πριν από δύο χρόνια αυτοβούλως ο
κ.Παπανδρέου και δεν έφερε το ελληνικό Κοινοβούλιο συνολικά προ των
αποκλειστικών ευθυνών του και τους Έλληνες βουλευτές υπόλογους στο έθνος.
Οι μεταρρυθμίσεις της Ευρώπης
που είχε ήδη υπογράψει η ελληνική Κυβέρνηση και δεν πραγματοποιούσε, απολαμβάνοντας
παράλληλα τη ροή του ισχυρού ευρώ, είναι κάτι που και στις αμφιβόλου
αξιοπιστίας ακόμα δημοσκοπήσεις κυριαρχούσε. Γιατί ο κ.Σαμαράς δεν έφερε τις μεταρρυθμίσεις
στο ημιθανές ασφαλιστικό και σε τόσους άλλους κρίσιμους τομείς στο Κοινοβούλιο
και να μετρηθούν και αποτυπωθούν εκείνοι που θα επέλεγαν την αποσταθεροποίση της
χώρας και του ιδίου προσωπικά.
Πολλές
φορές
βέβαια τα μεγάλα ερωτήματα δεν έχουν απαντήσεις ακόμα και όταν είναι
πολύ απλά. Εξάλου όλοι
οι άνθρωποι σε μία μάχη συναντούν την κόπωση και το φόβο. Εκείνη τη
στιγμή
είναι που ο μαχητής που είναι δίπλα θα τρέξει για να τον σώσει, με ρίσκο
τη ζωή
του, ορίζοντας νεκρός ή ζωντανός τον ήρωα. Μάλλον βέβαια ο κ.Σαμαράς δεν
είχε ήρωες
δίπλα του αυτή τη φορά. Η Ελλάδα έπαψε να πολεμά περιέργως τις
τελευταίες δεκαετίες και να αναδεικνύει ήρωες εν αντιθέσει με τους
άλλους λαούς της Ευρώπης. Έτσι έμεινε μόνο με τους ήρωες της μίζας στα
καθημερινά πρωτοσέλιδα. Ποιος να σηκώσει τον κ.Σαμαρά που προφανώς
ζαλίστηκε για λίγο από τον ορυμαγδό της μάχης.
Τώρα ο
κ.Σαμαράς θα αναμετρηθεί στις κάλπες απέναντι στις δυνάμεις της εσωστρέφειας
και του παραλογισμού. Η μπάλα στον ελληνικό λαό και ο Αϊ Βασίλης θα αργήσει
κατά ένα μήνα φέτος ή και περισσότερο για την Ελλάδα. Προηγούνται οι χώρες του ευρώ. Ας είναι...
Ας
αναμετρηθούμε ως έλληνες με την ιστορία μας για άλλη μία φορά για να δούμε και
πόσοι είναι οι έλληνες τελικά σε αυτή τη χώρα…
thedayaftergr.blogspot.gr
